Περισσότερο με ανακούφιση παρά με απογοήτευση υποδέχθηκε η πλειονότητα των βουλευτών της Ν.Δ. την επιστολή αυτοεξαίρεσης και του κ. Γ. Βουλγαράκη από τις επικείμενες εκλογές που ακολούθησε την αντίστοιχη του κ. Μιχ. Λιάπη. Στην επιστολή παραίτησής του ο κ. Γ. Βουλγαράκης δεν εκφράζει καμία απογοήτευση έναντι του πρωθυπουργού. Μιλά για «ψεύδη των πολιτικών αντιπάλων του» και αποδίδει την αυτοεξαίρεσή του «στον κανιβαλισμό της πολιτικής ζωής και την επιβράβευση της ανθρωποφαγίας» που δεν επιθυμεί, όπως λέει, να αποβεί «σε βάρος της παράταξης». Ωστόσο, οι πιέσεις στον κ. Γ. Βουλγαράκη να παραιτηθεί ήταν ως γνωστόν ασφυκτικές από την εποχή της καταγγελλόμενης εμπλοκής του ιδίου και της οικογενείας του στην υπόθεση του Βατοπεδίου και ως εκ τούτου μόνον έκπληξη δεν προκάλεσε η προχθεσινή του παραίτηση.
«Ζούμε δυστυχώς με καθυστέρηση αυτό που στους περισσότερους από μας έμοιαζε αυτονόητο πριν από ένα χρόνο» έλεγε παλιός βουλευτής της Ν.Δ. και η μελαγχολική αυτή παραδοχή εκφράζει μάλλον το αίσθημα που νιώθει η πλειονότητα των ψηφοφόρων της Ν.Δ.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αναλόγως παγερής υποδοχής έτυχε και η προ ημερών αντίστοιχη πράξη του κ. Μιχ. Λιάπη που είχε επίσης προκαλέσει την κοινή γνώμη με τα πολυτελή ταξίδια του από κοινού με τον κατηγορούμενο σήμερα για το σκάνδαλο της Siemens κ. Μιχ. Χριστοφοράκο. Αν το «τάιμινγκ» πάντως στην πολιτική είναι, όπως λένε, σημαντικό, αιτιολογεί προφανώς και το εντελώς διαφορετικό «κοινό νεοδημοκρατικό αίσθημα» για τον κ. Θοδ. Ρουσόπουλο. Τον πρώτο δηλαδή πρώην υπουργό που «εγκαινίασε» τον προηγούμενο Ιούνιο τις οικειοθελείς αποχωρήσεις. «Η επιλογή του να δηλώσει δημοσίως την αυτοεξαίρεσή του αμέσως μετά τις ευρωκλογές, αν μη τι άλλο διευκόλυνε τον πρωθυπουργό» παραδέχονται πλέον αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ., λιγότεροι είναι εκείνοι που ισχυρίζονται πως «ούτως ή άλλως δεν θα εκλεγόταν», ενώ οι περισσότεροι εξέφραζαν χθες την ελπίδα τους «ο χορός των εθελούσιων αποχωρήσεων να συνεχισθεί και με άλλες» τις οποίες χαρακτήριζαν «αυτονόητες»…