Το πρώτο ημίχρονο παίχτηκε στο κλειστό του Αιγάλεω. Οποιος είδε εικόνες από τη συγκέντρωση της γαλάζιας νεολαίας την προηγούμενη Τετάρτη, πιθανώς να αναρωτιόταν αν στο κλειστό γυμναστήριο ο κ. Καραμανλής εκτός από προεκλογική ομιλία έδωσε και αγώνα μπάσκετ: τόσος ιδρώτας με 10 μόλις λεπτά στο «πόντιουμ» μόνο έτσι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Η πραγματική εξήγηση ήταν πολύ απλούστερη: κανείς δεν σκέφτηκε να ανοίξει τον κλιματισμό! Κι αν οι νεαροί «μουτζαχεντίν» με τις γαλάζιες σημαίες δεν καταλαβαίνουν απ’ αυτά, οι κάμερες μόνο τον πρωθυπουργό έπιαναν. Ο οποίος, πάνω στο πεντάλεπτο, χαλάρωσε τη γραβάτα φοβούμενος πως θα πάει από πνιγμό πάνω στο καθήκον, στα 10 λεπτά άρχισε να σταλάζει ο ιδρώτας του στο «πόντιουμ», κι όταν στο τέλος σήκωσε το χέρι να το κουνήσει θριαμβικά στους νεολαίους, το σακάκι του αποκάλυψε έναν τεράστιο υγρό λεκέ. Ηταν ακριβώς η τηλεοπτική εικόνα που θα έκανε κάθε image maker να ανατριχιάσει.
Το «ανοργανωσιάς εγκώμιον» είχε μόλις ξεκινήσει. Το δεύτερό του κεφάλαιο θα γραφόταν το περασμένο Σάββατο στο «Ιντερκοντινένταλ». Στην τεράστια αίθουσα στο υπόγειο του ξενοδοχείου, κανονικά ο πρωθυπουργός θα εμφανιζόταν στις 11.30. Μόνο που η ώρα είχε πάει 11.45, και δεν είχε εμφανιστεί ακόμα το κοινό! Οι δήμαρχοι, οι νομάρχες και οι λοιπές γαλάζιες δυνάμεις φαίνεται πως είχαν πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν, κι έτσι τις προσωπικές προσκλήσεις προφανώς τις κορνιζάρισαν. Ως τις 12.00, ούτε 300 άτομα είχαν έρθει, εξ ου και η καραμανλική πομπή έλαβε σήμα να καθυστερήσει. Αλλά καθώς τα λεπτά περνούσαν και οι καλεσμένοι κάπου αλλού τριγυρνούσαν μπήκαν τα μεγάλα μέσα – δηλαδή τα… διαχωριστικά: γραβατωμένοι κύριοι της γαλάζιας στρατιάς με το ένα χέρι έσερναν κάτι γιγαντιαία παραβάν για να κόψουν την αίθουσα στη μέση μήπως και ξεγελάσουν τις κάμερες, και με το άλλο καλούσαν μανιωδώς απ’ τα κινητά την ΟΝΝΕΔ να φέρει κόσμο, γιατί με 300 άτομα ούτε η μισή αίθουσα δεν φαινόταν γεμάτη!
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι σκέφτηκε ο πρωθυπουργός στις 12.30, όταν άνοιξε η πόρτα του ασανσέρ και είδε πως, στο ίδιο υπόγειο που το 2007 στοιβάζονταν πλήθη λαού, αυτή τη φορά τον περίμεναν τα παραβάν. Μόνο τι έκανε μπορούμε να γνωρίζουμε: πρώτα έριξε κάτι βλέμματα στους υπεύθυνους της διοργάνωσης που αν σκότωναν τα μάτια, το οργανωτικό της Ν.Δ. θα είχε αποδεκατιστεί, και μετά έπιασε τον λόγο του, και ξαναδιάβασε το «μαζική παρουσία που στέλνει μήνυμα». Υστερα με βαριά καρδιά, διέγραψε και το «μαζική», και το «μήνυμα».
«Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» θα μπορούσε να είναι ο γενικός τίτλος. Μόνο που το «απόψε» διαρκεί απ’ όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές έως μέχρι σήμερα. Ισως φταίει που το πρωθυπουργικό επιτελείο ζει την εκλογική βερσιόν του μυθιστορήματος «Δέκα Μικροί Νέγροι»: ο διευθυντής του γραφείου Τύπου, ο Γ. Ανδριανός έφυγε για την Αργολίδα να συγκεντρώσει σταυρούς, η Φεβρωνία Πατριανάκου έφυγε για τη Λακωνία να μαζέψει ψηφοφόρους, ο Θ. Ρουσόπουλος έχει φύγει καιρό τώρα για το σπίτι του να μαζέψει τα κομμάτια του, κι ο Ευ. Αντώναρος παλεύει με το Μ. Δασκαλάκη ποιος θα πρωτοπιάσει το τζάκποτ του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Από το επιτελείο που κέρδιζε τις εκλογικές αναμετρήσεις, μόνο ο κ. Αγγέλου απέμεινε ως τελευταίος των «Δέκα Μικρών Νέγρων». Οσο για το νέο επιτελείο που ποτέ πριν δεν οργάνωσε προεκλογική εκστρατεία… η δική τους παράσταση μοιάζει περισσότερο με εκείνη των «Δέκα Μικρών Μήτσων»: θέλοντας και μη, ο πρωταγωνιστής αυτοσχεδιάζει.
Αλλά πόσο να αυτοσχεδιάσει κανείς; Στην πρόσφατη συνέντευξή του στον «Αντένα», ας πούμε, ο Κ. Καραμανλής έπρεπε να έχει σπουδάσει σκηνοθεσία στο Tufts για να τη γλιτώσει: κάποιος αποφάσισε να βάλει την κάμερα πιο ψηλά απ’ το κεφάλι του, κι έτσι οι τηλεθεατές τον έβλεπαν περίπου όπως ο Γκιούλιβερ τους κατοίκους της Λιλιπούπολης: απ’ τα ψηλά, στα χαμηλά. Κι ύστερα ήρθε και το διαφημιστικό σποτ με τον πρωθυπουργό σε γκρο πλαν, καθότι εκείνος θεωρείται το «δυνατό χαρτί» της Ν.Δ. στον δρόμο προς την κάλπη. Πλην, το πλάνο του Καραμανλή – συγγραφέα είναι σα να το γύρισε ο Κώστας Λαλιώτης. Αγνοώντας τον βασικό κανόνα που λέει πως, «όταν κάποιος έχει παραπάνω κιλά δεν κολλάμε την κάμερα στο προγούλι του», ο σκηνοθέτης πάει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή: δεν έχει βάλει ούτε πούδρα στον Κ. Καραμανλή, δίνοντας την ευκαιρία στους δερματολόγους να κάνουν διατριβή στο πρωθυπουργικό δέρμα.
Κι αν αυτή ήταν απλά μια μικρή πινελιά ανοργανωσιάς, η… γκαλερί είχε ήδη ανοίξει και περίμενε τους ψηφοφόρους απ’ το βράδυ που ο μαινόμενος Σάββας Τσιτουρίδης εκπόρθησε τη Ρηγίλλης γιατί κανείς δεν τον πήρε τηλέφωνο να του πει πως κόπηκε στο νήμα. Μπορεί να μην υπήρχε κάμερα να καταγράψει πώς ο αλλόφρων πολιτευτής εφόρμησε στον ανυποψίαστο Λ. Ζαγορίτη (που προφανώς ούτε αυτόν τον πήραν τηλέφωνο να τον προειδοποιήσουν να κρυφτεί), αλλά οι δηλώσεις του κ. Τσιτουρίδη άφηναν επαρκές περιθώριο στη φαντασία ν’ αναπλάσει τις σκηνές θρίλερ που προηγήθηκαν.
Οι οποίες, πάντως, ωχριούν σε σχέση μ’ αυτά που ακολούθησαν όταν ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. και οι Α. Κοντός και Ε. Μπασιάκος ενδύθηκαν τον χαριτωμένο ρόλο του ανθρωποδιώχτη. Παρότι η Ρηγίλλης τον είχε ανακοινώσει ως υποψήφιο στην Ξάνθη, ο πολιτευτής Κ. Ζαγναφέρης βγήκε στα τοπικά κανάλια και ξεσπάθωσε: «εγώ θα συμμετείχα σε καθαρό ψηφοδέλτιο!», είπε. Θεωρώντας το «Κοντός Αλέξανδρος» κάτι σα λεκέ, ο κ. Ζαγναφέρης έκανε τη… λαδιά, κι άφησε πίσω του μαύρη τρύπα στο ψηφοδέλτιο. Και να ‘ταν μόνο αυτός… Απ’ το ίδιο ψηφοδέλτιο ξεπόρτισε μαινόμενος κι ο υποψήφιος Φ. Τσαλίδης, κι όσο για το έτερο, το Μπασιάκειο ψηφοδέλτιο, εκεί άνοιξε την έξοδο κινδύνου η Σοφία Πατσαντάρα. Καθότι εκπαιδευτικός, ήταν πιο ευγενική. Φεύγοντας ψέλλισε κάτι για «προσωπικούς λόγους που με αναγκάζουν… ».
Σα να επρόκειτο για κάθισμα στην πρώτη θέση του Τιτανικού έφυγε τρέχοντας απ’ τη μελλοντική βουλευτική του καρέκλα κι ο Κ. Ναούμης στην Αιτωλοακαρνανία κι ο Δ. Μαρίνος στη Ζάκυνθο. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως όταν τους έγινε η πρόταση, και οι δυο τους είχαν αρνηθεί να μπουν στο κοινοβουλευτικό πλοίο. Αλλά μες στην πίεση να βγουν οι λίστες του κόμματος, η Ρηγίλλης εφάρμοσε τη μέθοδο «τραβάτε με κι ας κλαίω». Προφανώς το γαλάζιο οργανωτικό πλάνο βασίστηκε στο ότι κανείς υποψήφιος στο παρελθόν δεν είχε αποδράσει απ’ τα ψηφοδέλτια μετά την ανακοίνωσή τους. Οπως θα παρατηρούσε σαρκάζοντας και ο Μέρφι που έφτιαξε τον γνωστό νόμο, «Κανείς ποτέ, μέχρι εκείνη την ημέρα»…