«Οταν ο Γιώργος ο Παπανδρέου ήταν στη Νέα Υόρκη, ερχόταν κάθε μέρα εδώ. Αλλά και ο Σημίτης μάς έχει επισκεφθεί». Η Πειραιώτισσα Γιούλη Πανταζή, ιδιοκτήτρια του ζαχαροπλαστείου «Λευκός Πύργος» στη γειτονιά Ντίτμαρς της Αστόριας, γεμίζει ταψιά με γλυκά και μπισκότα. «Είναι για το εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ: γαλακτομπούρεκα, καταΐφια και βουτήματα για τα επινίκια. Θα κατέβαινα και εγώ στην Αθήνα να ψηφίσω το κόμμα, αλλά δυστυχώς κάποιος έπρεπε να κρατήσει την επιχείρηση εδώ», μας εξηγεί. Στη μια πλευρά του χώρου, σε μια μεγάλη οθόνη, η Μαρία Χούκλη στην ERT sat ανακοινώνει τα πρώτα exit polls, δίπλα σε μια τεράστια βιτρίνα με σοκολατίνες, αμυγδαλωτά, σοροπιαστά και ρυζόγαλα, που κάνουν την ομογένεια να αισθάνεται ότι είναι στην πατρίδα. Οι συζητήσεις για τα πολιτικά έχουν ανάψει, αλλά εκτός από τον νεαρό γιατρό Χρήστο Ναούμη, που κάνει την ειδικότητά του στη Νέα Υόρκη, όλοι οι άλλοι είναι μεγαλύτερης ηλικίας.
Και οι τριαντάρηδες που είναι; Στα ελληνικά καφέ της 30ής λεωφόρου του Κουίνς, δύο στάσεις με το μετρό από το Ντίτμαρς.
Στους στύλους του Ηλεκτρικού, υπάρχουν αφίσες με την Ελλη Κοκκίνου και το «North American Tour» (sic) της. Εκεί το κλίμα είναι διαφορετικό. Στο Avenue Cafe, όλοι πίνουν φραπέ και διαβάζουν ελληνικό αθλητικό Τύπο. Τα κομπολόγια έχουν πάρει φωτιά. Η τηλεόραση παίζει το ντέρμπι Απόλλων Λεμεσού – ΑΕΛ εναλλάξ με Τσέλσι – Λίβερπουλ και η νεολαία παρακολουθεί. Μερικές στιγμές μόνο, ο ιδιοκτήτης αλλάζει κανάλι και πάει στην ΕΡΤ για τα αποτελέσματα, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ρωτάμε δύο ζευγάρια Αμερικανογεννημένων σαραντάρηδων που απολαμβάνουν τον φραπέ τους πώς είναι το προεκλογικό κλίμα: «All we know is Mitsotaki», μας απαντούν αποστομωτικά.
Αλλοι είναι πιο ενημερωμένοι, αλλά έχουν γυρίσει συνειδητά την πλάτη στην Ελλάδα. «Εδώ ο κόσμος έχει απαυδήσει με όσα συμβαίνουν στη χώρα. Φωτιές, διαφθορά. Πιο πολύ μας καίει η μπάλα παρά τα πολιτικά», λέει ο Παναγιώτης Μιχαήλ από τη Μυτιλήνη. «Αν έβαζε ο Κόκκαλης υποψηφιότητα, όλοι θα έτρεχαν να τον ψηφίσουν», τονίζει. «Γιατί να ενδιαφερθούμε για τις ελληνικές εκλογές; Ούτε χωράφια έχουμε ούτε συμφέροντα. Ούτε μας λογαριάζουν εδώ όπου ζούμε. Ταξιδεύουμε στην Ελλάδα και για να ξεκαθαρίσουμε τις υποθέσεις μας με την εφορία και τις υπηρεσίες, μας ταλαιπωρούν εβδομάδες ολόκληρες», λέει ο Χανιώτης Γιάννης Σολανάκης στο Athens Cafe, ο οποίος θα πήγαινε Ελλάδα μόνο και μόνο για να ψηφίσει έναν συγχωριανό που κατέβαινε για βουλευτής.
Ο συνταξιούχος Νίκος Μαυρέλης -ράπτης στο επάγγελμα με καταγωγή από τη Ναύπακτο και 40 χρόνια ζωής στην Αμερική- ξεκουράζεται σε ένα παγκάκι της Πλατείας Αθηνών, στην Αστόρια. Δεσπόζουν τα αγάλματα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, της Αθηνάς και τρεις ορφανοί κίονες που έγιναν δωρεά επί δημαρχίας Αβραμόπουλου, και είναι ίσως ένας από τους πιο κακόγουστους δημόσιους χώρους στη Νέα Υόρκη. «Εμείς που ζούμε εδώ βλέπουμε τα πράγματα υπερκομματικά. Εχουμε αγνά πατριωτικά αισθήματα για την Ελλάδα, δεν μας νοιάζει τόσο ποιο κόμμα θα βγει, όσο να πάει μπροστά ο τόπος. Δεν έχουμε ιδιοτέλειες. Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια μάς τρώει η πικρία με τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση. Η Ελλάδα είναι η μάνα μας και η Αμερική μητριά μας. Και μας πονάει τόσο να βλέπουμε ότι η μητριά προοδεύει και η μάνα μένει όλο και πιο πίσω… Βέβαια, ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει ελληνικά, αλλά σκέφτεται αμερικανικά. Για να δούμε, θα αλλάξει κάτι;».