Τη μέρα ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, ο αντιπρόεδρός της κ. Θ. Πάγκαλος έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου περίπου τρία τέταρτα νωρίτερα και αναζητούσε το γραφείο στο οποίο θα εγκατασταθεί. Προκλήθηκε μια μικρή αναστάτωση, καθώς κανείς δεν το ήξερε και μετά από κάμποση ώρα μάταιης αναζήτησης αποκαλύφθηκε ότι το γραφείο βρισκόταν στη… Βουλή. Αντίθετα, «δίπλα» στον πρωθυπουργό, στον πρώτο όροφο, βρέθηκε αμέσως το γραφείο του υπουργού Επικρατείας κ. Χ. Παμπούκη. Το γεγονός δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι «ενθουσίασε» τον κ. Πάγκαλο. Τουλάχιστον έτσι, όμως, είχε την ευκαιρία να αντιληφθεί ρόλους και αρμοδιότητες, έστω και σε συμβολικό επίπεδο. Γιατί, για ορισμένους άλλους υπουργούς και υφυπουργούς της κυβέρνησης, αλλά κυρίως για τους υπηρεσιακούς παράγοντες, εξακολουθεί να παραμένει terra incognita το «ποιοι είναι και τι κάνουν».
Αν δεν τους το δείξει η ίδια η ζωή, τότε σύντομα θα πρέπει κάποιος να τους το πει, για ευνόητους λόγους.
Κατ’ αρχάς συντονισμού του κυβερνητικού έργου. Στην πρώτη «βόμβα» που έσκασε στα χέρια της νέας κυβέρνησης, την απεργία των λιμενεργατών του ΟΛΠ, ένα από τα θέματα που προέκυψαν ήταν και αυτό του «αρμόδιου υπουργού». Ποιος θα αναλάμβανε τις διαπραγματεύσεις;
Τι παρέλαβε;
Η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνισμού και Ναυτιλίας, Λούκα Κατσέλη, βασιζόμενη σε αυτό το «Ναυτιλίας», πήρε πρωτοβουλία και κάλεσε την περασμένη Παρασκευή τους απεργούς για συζήτηση. Τη Δευτέρα, όμως, στο μίνι υπουργικό συμβούλιο, κατά την υψηλών τόνων συζήτηση που έγινε για τους αμφισβητούμενους χειρισμούς στην υπόθεση, μεταξύ άλλων, τέθηκε ζήτημα για το «ποιος τής είπε να το κάνει». Η κ. Κατσέλη, όμως, θυμόταν πολύ καλά ότι επτά μέρες πριν, αυτή είχε «κατέβει» στον Πειραιά για να παραλάβει από τον κ. Αν. Παπαληγούρα το υπουργείο. Και εδώ μπαίνει το κρίσιμο ερώτημα: τι ακριβώς παρέλαβε;
Σίγουρα τον ΟΛΠ ως ΔΕΚΟ και δεδομένα τον εφοπλισμό ως «εθνικό κεφάλαιο». Από εκεί κι έπειτα, όμως, τα υπόλοιπα είναι γκρίζες ζώνες.
Το Λιμενικό, για παράδειγμα, «κατέβηκε» και το παρέλαβε, χωρίς πολλές πολλές συζητήσεις, ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοΐδης.
Για το ΝΑΤ, όμως, το οποίο υπαγόταν επίσης στο Ναυτιλίας, δεν πήγε κανείς. Το πιθανότερο είναι ότι θα πρέπει να ενταχθεί στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αλλά αυτό θα επιβεβαιωθεί στην πρώτη απεργιακή κινητοποίηση.
Το ίδιο το λιμάνι πάλι, ως εγκατάσταση και υποδομή, θα έπρεπε να πάει το παραλάβει ο υπουργός Υποδομών και Δικτύων κ. Δ. Ρέπας, καθώς μάλλον το δικαιούται. Και ίσως θα έπρεπε να είναι αυτός στη θέση της κ. Κατσέλη στις διαπραγματεύσεις, ως αρμόδιος υπουργός, αφού η «υποδομή» πωλείται στους Κινέζους. Ο κ. Παπανδρέου, πάντως, την Πέμπτη, λέγεται ότι αποφάσισε να «δώσει» τα λιμάνια στον υφυπουργό κ. Ν. Σηφουνάκη.
Ακόμα κι έτσι, όμως, δόθηκε μια λύση. Γιατί εξελίσσεται σε θρίλερ η αναζήτηση μιας σειράς αρμοδιοτήτων για κάποιους άλλους, καίριους τομείς, κυβερνητικής δραστηριοποίησης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στα «ορφανά» υπουργών και υπουργείων, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται η ακτοπλοΐα και η νησιωτική πολιτική, και θα είναι κρίμα και άδικο να περιμένουμε τη θερινή περίοδο για να λύσει το γρίφο η ίδια η ζωή.
Οπως είναι άδικο για την υπουργό Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, την ανακοίνωση για την επερχόμενη βελτιωμένη ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους να την κάνει ο υφυπουργός… Εξωτερικών Σπ. Κουβέλης, από κεκτημένη ταχύτητα (ως αρμόδιος για θέματα περιβάλλοντος όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση).
Ξεκαθάρισμα
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτές είναι οι «παιδικές ασθένειες» μιας νέας κυβέρνησης. Και όντως έτσι είναι. Και έτσι ψύχραιμα θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουν κατ’ αρχήν οι ίδιοι οι -πολλοί υποψήφιοι αρμόδιοι- υπουργοί. Κάποια στιγμή, πάντως, θα πρέπει να βρουν χρόνο και να ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους ποιος έχει, για παράδειγμα, την αρμοδιότητα της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ. Υπενθυμίζεται ότι για παρόμοιο λόγο, στην προηγούμενη κυβέρνηση, «έκοψαν την καλημέρα με το καλημέρα» οι κ. Γ. Αλογοσκούφης, Γ. Σουφλιάς και Μ. Λιάπης.
Επίσης, κάποια στιγμή, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο -έστω και με νέο Προεδρικό Διάταγμα, όπως λέγεται- σε ποιον πάνε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι τράπεζες ή τα ΣΔΙΤ. Στον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, στην κ. Κατσέλη ή -αυτά τα τελευταία- στον κ. Γ. Μαγκριώτη; Και επιτέλους, να απαντηθεί το κρίσιμο ερώτημα: σε ποιον πάει -μετά τη διάλυση του Ναυτιλίας- η πολιτική κρουαζιέρας;
Μήπως τη δικαιούται η κ. Αντζελα Γκερέκου; Ας της δοθεί, γιατί αν περιμένει από τον κ. Π. Γερουλάνο, οι πρώτες πληροφορίες που έρχονται από το υπ. Πολιτισμού λένε ότι θα περιμένει πολύ.