Σε «λιμάνι της αγωνίας» μετατράπηκε αίφνης για το Μέγαρο Μαξίμου ο Πειραιάς με την απεργία των λιμενεργατών, διαταράσσοντας το μήνα του μέλιτος που κατά τα λοιπά διάγει η νέα κυβέρνηση, λόγω των υψηλών ποσοστών δημοφιλίας τα οποία καταγράφει, αλλά και της κρίσης εσωστρέφειας στη Ν.Δ.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση, η οποία μέχρι και χθες κατέβαλλε αγωνιώδεις προσπάθειες εκτόνωσης της έντασης, μεταδίδοντας για πρώτη φορά συγκρατημένη αισιοδοξία, βρέθηκε αντιμέτωπη με το πρώτο κρας τεστ της μετάβασης από τον εύκολο αντιπολιτευτικό λόγο στην πραγματική άσκηση εξουσίας, έχοντας να αντιμετωπίσει μια πρόσθετη επιβαρυντική παράμετρο: η απεργία στον Πειραιά δεν αντιμετωπίστηκε αποκλειστικά σαν ένα εσωτερικής φύσεως θέμα, αλλά σχετίζεται με τη διεθνή εικόνα της χώρας, καθώς το διακύβευμα αφορά τη σύμβαση με την κινεζική Coscs. Εξ άλλου, στην αρχή διακριτικά, και εν συνεχεία με μεγαλύτερη σαφήνεια, η πλευρά των Κινέζων δεν έκρυψε τη δυσφορία της για τη φιλολογία περί «επαναδιαπραγμάτευσης από μηδενική βάση» μιας διακρατικής συμφωνίας, η οποία μάλιστα έχει κυρωθεί από την ελληνική Βουλή.
Οι χειρισμοί
Η υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, υποστηρίζει πως η κυβέρνηση παρέλαβε μια «καυτή πατάτα» από τη Ν.Δ., την οποία δεν ήταν δυνατόν να διαχειριστεί εκτός του πλαισίου των προεκλογικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ που έκαναν λόγο για αποικιοκρατική συμφωνία με τους Κινέζους και για την ανάγκη βελτίωσης σειράς όρων της προς όφελος του ελληνικού Δημοσίου, αλλά και των εργαζομένων.
Ομως, οι χειρισμοί της καθ’ όλη την περασμένη εβδομάδα δέχθηκαν παρασκηνιακή κριτική, καταδεικνύοντας, πέραν των άλλων, ότι στους κόλπους της κυβέρνησης έχουν αναπτυχθεί δύο φυγόκεντρες τάσεις: η πρώτη πρεσβεύει ότι το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε, όντας πλέον κυβέρνηση, να κινηθεί με ρεαλισμό, ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος η «εμπειρία» της Cosco να επηρεάσει αρνητικά τις ελλληνοκινεζικές σχέσεις, αλλά και να εκπέμψει συνολικά αρνητικό μήνυμα για τις προοπτικές ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα. Η δεύτερη, προτάσσει την ανάγκη η κυβέρνηση να μην εμφανιστεί από τις πρώτες κιόλας ημέρες ανακόλουθη με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αφήνοντας στο ΚΚΕ και στον ΣΥΡΙΖΑ περιθώρια να την εμφανίσουν ως πιστό αντίγραφο της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Σε κάθε περίπτωση, η κ. Λούκα Κατσέλη βρέθηκε από την περασμένη Δευτέρα αντιμέτωπη με ένα πρώτο κύμα αμφισβήτησης ως προς τους χειρισμούς της, καθώς στη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου κυρίως ο κ. Θ. Πάγκαλος, αλλά και οι κ. Μ. Χρυσοχοΐδης και Π. Μπεγλίτης εμφανίστηκαν να τάσσονται υπέρ μιας αποφασιστικότερης στάσης έναντι των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, όμως, είχε να διαχειριστεί και μιαν αντίρροπη τάση, από τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και βουλευτές της περιφέρειας Πειραιά, καθώς σε συνάντηση που είχε μαζί τους, στελέχη όπως οι κ. Γρ. Νιώτης και Δ. Καρύδης τής ζήτησαν να τηρηθούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος υπέρ των εργαζομένων.
Η διαχείριση
Εξ άλλου, ακόμη και στον σκληρό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου υπήρξαν «αποχρώσεις» για τη διαχείριση του θέματος. Κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας, παρότι συμφώνησε απολύτως με την προοπτική της επαναδιαπραγμάτευσης, φέρεται να θεωρεί απαραίτητο να αποσταλεί σαφές μήνυμα πως «η κυβέρνηση θέλει την Cosco στην Ελλάδα». Αντιθέτως, άλλος εξ απορρήτων συνεργάτης του πρωθυπουργού σε συνομιλητές του υπενθυμίζει πως επί κυβέρνησης Σημίτη υπήρξε επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης για το «Ελ. Βενιζέλος», προς όφελος του ελληνικού Δημοσίου και χωρίς να διαταχθούν οι σχέσεις με τη Γερμανία. Πάντως, παρότι η κ. Λούκα Κατσέλη έχει τη στήριξη του κ. Γ. Παπανδρέου, ακόμη και συνομιλητές του πρωθυπουργού αναγνωρίζουν πως θα έπρεπε να ήταν σαφέστερη στη θέση ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί πλήρη ανατροπή της υφιστάμενης σύμβασης με την Cosco.