Οι προσδοκίες που επενδύθηκαν περί τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ήταν πολλές: και για τις δυνατότητες που θα έδιναν, ώστε «να ανοίξουν στόματα» στις υποθέσεις σκανδάλων, που ακόμα εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη, αλλά και όσον αφορά στα κίνητρα για εκείνους που -μελλοντικά- θα αποφάσιζαν να μιλήσουν για σκάνδαλα κατά του Δημοσίου, καταγγέλλοντας ακόμα και υπουργούς.
Το νομοσχέδιο που έφερε σε δημόσια διαβούλευση, πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης, ήδη προβληματίζει νομικούς και δικαστές για τις πραγματικές δυνατότητες που εξασφαλίζει για την αποκάλυψη σκανδάλων και κυρίως για τον ρόλο που μπορεί να έχουν διαδραματίσει σε αυτά υπουργοί και υφυπουργοί.
Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις, όσοι εμπλέκονται σε σκάνδαλα κατά του Δημοσίου μπορούν να ευελπιστούν ακόμη και σε ατιμωρησία ή σε μειωμένες ποινές, αν αποφασίσουν σε οποιαδήποτε φάση των ερευνών, ακόμα και ενώπιον του δικαστηρίου, να «δώσουν» στοιχεία επιβαρυντικά για ανάμειξη στα σκάνδαλα υπουργών, υφυπουργών ή άλλων πολιτικών προσώπων.
Τα επιβαρυντικά στοιχεία για υπουργούς και πολιτικά πρόσωπα, σύμφωνα με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, θα διαβιβάζονται από τη Δικαιοσύνη στη Βουλή.
Η διαδικασία θα δρομολογείται με απόφαση δικαστικού συμβουλίου -βούλευμα- ή με απόφαση δικαστηρίου. Κι ενώ έως εδώ τα προσφερόμενα κίνητρα για να «μιλήσει» ο οποιοσδήποτε εμπλεκόμενος σε σκάνδαλο, φθάνοντας να αποκαλύψει τον, π.χ., έκνομο ρόλο υπουργού, φαίνονται ικανά να λειτουργήσουν ευνοϊκά στην αποκάλυψη, η συνέχεια της ρύθμισης αυτής θολώνει το τοπίο και δημιουργεί πληθώρα ερωτημάτων.
Οι αποκαλυπτικές για τους υπουργούς καταγγελίες του πολίτη που εμπλέκεται σε σκάνδαλο και έχει αποφασίσει να «μιλήσει» με κίνητρο να… γλιτώσει ο ίδιος, θα διαβιβάζονται στη Βουλή και θα αξιολογούνται από τη Βουλή. Αν τα στοιχεία που δόθηκαν κατά του υπουργού κριθούν από τη Βουλή επαρκή, ο πολίτης μπορεί να μείνει ατιμώρητος ή να πέσει στα «μαλακά».
Αν όμως συμβεί το αντίθετο και η Βουλή τα αξιολογήσει με άλλο τρόπο -όπως συνήθως συμβαίνει- τότε η δίωξη σε βάρος του θα συνεχισθεί και η επιεικής μεταχείρισή του μπαίνει σε χρονοντούλαπο.
Δικαστές και νομικοί κάνουν ήδη λόγο για ρύθμιση που ακυρώνει στην πραγματικότητα το αρχικό κίνητρο για να αποκαλύπτουν τον έκνομο ρόλο υπουργών σε σκάνδαλα όσοι εμπλέκονται, καθώς, όπως υποστηρίζουν, οι πολίτες τελικά μπορεί να παραμείνουν με την ομολογία του εγκλήματος και οι πολιτικοί να θρονιαστούν στο απυρόβλητο.
Ανοιχτές υποθέσεις
Και ενώ στο πεδίο μελλοντικών σκανδάλων και για τυχόν ανάμειξη υπουργών σε αυτά, η ρύθμιση του υπουργείου Δικαιοσύνης προβληματίζει ήδη, εκεί που τα πράγματα περιπλέκονται περαιτέρω είναι στις υποθέσεις των σκανδάλων που βρίσκονται ακόμα «ανοιχτές» στη Δικαιοσύνη.
Δίδονται με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης κίνητρα και προϋποθέσεις σε εμπλεκόμενους να μιλήσουν για τον ρόλο υπουργών στα σκάνδαλα, με δεδομένο πως οι όποιες ευθύνες τους έχουν ήδη καλυφθεί από τη λήθη της παραγραφής και μάλιστα διά παντός;
Για τα σκάνδαλα που εκκρεμούν, Siemens, Βατοπαίδι, Ομόλογα κ.λπ., τα κίνητρα για αποκαλύψεις των σκοτεινών κι αθέατων πλευρών τους, που μπορεί να φθάνουν ώς την ανάμειξη πολιτικών προσώπων, που δίδει το νομοσχέδιο, είναι πενιχρά έως ανύπαρκτα.
Τι προβλέπει εν προκειμένω το νομοσχέδιο; Οτι με δεδομένη την παραγραφή της όποιας ευθύνης των υπουργών, που έχει επέλθει με το κλείσιμο της Βουλής τον περασμένο Ιούνιο, όσοι αποφασίσουν να μιλήσουν έστω και τώρα κατά υπουργών, δεν θα έχουν το ευεργέτημα της ατιμωρησίας.
Το μόνο που τους αναγνωρίζεται είναι να κριθούν με επιείκεια. Αν για παράδειγμα κινδύνευαν με ισόβια, να πετύχουν, υπό προϋποθέσεις, ποινή πολυετούς κάθειρξης.
Με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η Βουλή θα κρίνει τις αποκαλύψεις τους για τα πολιτικά πρόσωπα, έστω κι αν έχουν παραγραφεί, ως επαρκείς. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, όχι μόνο δεν θα έχουν κερδίσει, αλλά θα έχουν επιβαρύνει τη θέση τους με μια επώδυνη ομολογία…