Σε φάση μεγάλης οξύτητας και έντονων αναταράξεων εισέρχεται η πολιτική σκηνή στον απόηχο της υπερψήφισης των σκληρών μέτρων που συνοδεύουν τη συμφωνία διάσωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τα ρήγματα που προκάλεσε στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ η ψηφοφορία της περασμένης Πέμπτης, με τη διαγραφή της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και των κ. Γιάννη Δημαρά, Σοφίας Σακοράφα και Βασίλη Οικονόμου αντιστοίχως, αποτελούν πιθανότατα προάγγελο ότι η αναταραχή που ήδη διαπιστώνεται στην ελληνική κοινωνία θα έχει ευθεία αντανάκλαση και στην πολιτική, οδηγώντας ενδεχομένως στην αναδιάταξη του υφιστάμενου σκηνικού, καθώς άπαντες αναγνωρίζουν πως το επόμενο διάστημα θα χαρακτηριστεί από μεγάλες δυσχέρειες και κρίσιμες αποφάσεις. Εξάλλου, στα δύο μεγάλα κόμματα προεξοφλείται πως η αποχώρηση της κ. Μπακογιάννη από τη Ρηγίλλης είναι θέμα χρόνου να συνοδευτεί από την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα.
Τη Δευτέρα, ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο κ. Αντ. Σαμαράς και οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Καρ. Παπούλια. Ομως, είναι σαφές πως το «χαρτί» της συναίνεσης έχει καεί πριν διαβούν το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου, παρότι άπαντες αναμένεται να συμφωνήσουν πως απαιτείται η χώρα να μη διολισθήσει σ’ ένα φαύλο κύκλο αναταραχής και βίας εξαιτίας των επώδυνων μέτρων.
«Επιθετική» στρατηγική
Τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο κ. Αντ. Σαμαράς έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν, για διαφορετικούς λόγους, «επιθετική» στρατηγική έναντι του πολιτικού τους αντιπάλου, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται συγκρουσιακό κλίμα, πρόγευση του οποίου αποτέλεσε η σκληρή προσωπική μεταξύ τους αντιπαράθεση την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή.
Ο κ. Παπανδρέου είναι υποχρεωμένος να διατηρήσει υψηλούς τους τόνους της αντιπαράθεσης προκειμένου να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη η πεποίθηση ότι υπεύθυνη για το σημερινό δημοσιονομικό αδιέξοδο είναι η διακυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και για να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες τάσεις που ήδη διαφαίνονται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όπως κατέδειξαν τα τρία «παρών» στην ψηφοφορία για τα οικονομικά μέτρα. Στην κατεύθυνση αυτή, επιταχύνεται η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομία, η οποία πλέον τοποθετείται πριν από τα τέλη Μαΐου. Η Εξεταστική, σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, θα ασχοληθεί και με τα δομημένα ομόλογα, καθώς θεωρείται βέβαιο ότι από την πλευρά της η Ν.Δ. θα επιμείνει αντικείμενο της έρευνας να είναι και η υπόθεση του Χρηματιστηρίου. Το Μέγαρο Μαξίμου ευελπιστεί από την Εξεταστική να προκύψουν στοιχεία που θα δημιουργούν αίσθηση «κάθαρσης» στην κοινή γνώμη, που είναι σαφές πως επιθυμεί «κάποιος να πληρώσει» για το βαρύ τίμημα της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ. Στην ίδια κατεύθυνση, μάλιστα, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να υπάρξουν απτά αποτελέσματα στον τομέα της πάταξης της διαφθοράς σε επίπεδο κρατικών λειτουργών και φοροδιαφυγής, δύο θέματα που απασχόλησαν διαδοχικές συσκέψεις κυβερνητικών στελεχών, κατά την εβδομάδα που πέρασε. Και τούτο, καθώς το επιτελείο του πρωθυπουργού εκτιμά πως θεσμικές -πλην όμως χωρίς άμεσο παραγωγικό αποτέλεσμα- παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δεν επαρκούν πλέον προκειμένου να κατευνάσουν την οργή των πολιτών.
Ομως, όπως προαναφέρθηκε, προσανατολισμένος σε στρατηγική σκληρής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση είναι και ο κ. Σαμαράς. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. διέβη τον Ρουβίκωνα με την καταψήφιση του σχεδίου διάσωσης και αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες να κλιμακώσει την κριτική του έναντι του κ. Γ. Παπανδρέου. Κατά πολλούς, η επιλογή του κ. Σαμαρά συνιστούσε μονόδρομο, καθώς εάν επέλεγε να κινηθεί στον άξονα της συναίνεσης διέτρεχε τον κίνδυνο να εισπράττει σταθερά φθορά ανάλογη εκείνης της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνταν όροι συνολικής κατάρρευσης του δικομματισμού. Επίσης, κατά τους επιτελείς του, ο πρόεδρος της Ν.Δ. πλέον «απεγκλωβίζεται» από το αδιέξοδο στο οποίο θα οδηγούσε τη Ρηγίλλης η πιθανότητα η κυβέρνηση να υποχρεωθεί τους επόμενους μήνες να λάβει και πρόσθετα μέτρα προκειμένου να επιτευχθούν οι άκρως φιλόδοξοι στόχοι για μείωση του ελλείμματος που έχουν θέσει στη χώρα η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.