Είκοσι αυτοκίνητα -πέραν των περιπολικών της ΕΛ.ΑΣ.- μετέφεραν στη Βουλή τον υψηλό επισκέπτη και τη συνοδεία του από Ελληνες και Τούρκους αξιωματούχους. Εντυπωσιακή η εικόνα, αλλά όχι ανεξήγητη: Πριν ανοίξουν οι πόρτες του πολυτελούς αυτοκινήτου στο οποίο βρισκόταν ο Τούρκος πρωθυπουργός, πάνοπλοι άνδρες της τουρκικής ασφάλειας έσπευσαν να δημιουργήσουν ένα είδος «ανθρώπινης ασπίδας» περιμετρικά, βλέποντας προς την πλατεία Συντάγματος με την πλάτη στο σημείο καθόδου του κ. Ερντογάν. Λίγο πιο μακριά βρίσκονταν άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Αυτή η «έντονη κινητοποίηση» εξωτερικά του κτιρίου φάνηκε να χαλαρώνει όσο ο Τούρκος πρωθυπουργός βρισκόταν στο γραφείο του προέδρου της Βουλής και η «ανθρώπινη ασπίδα» στήθηκε και πάλι κατά την αναχώρησή του, λίγο μετά τις 15.20.
Κλειστό το κέντρο
Στο διάστημα αυτό, η λεωφόρος Αμαλίας ήταν κλειστή για όλα τα οχήματα. Περίπου 1.500 αστυνομικοί απαγόρευαν τη στάση και τη στάθμευση έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, αλλά και το ξενοδοχείο στο οποίο διαμένει ο πρωθυπουργός της γείτονος. Δεκάδες αστυνομικοί, με περιπολικά αλλά και συμβατικά οχήματα, συνόδευαν τον κ. Ερντογάν στις μετακινήσεις του, μαζί με τη φρουρά του Ερντογάν.
Στο μεταξύ, ένα ζωντανό και πολύβουο μελίσσι είχε πλημμυρίσει το ξενοδοχείο «Χίλτον», όπου έλαβε χώρα το ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ με αφορμή την επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα. Από κάθε γωνιά άκουγες «καλημέρα», «μέραμπαχ» και «τεσερκουλέρ». Ο,τι ήξερε ο καθένας από τη γλώσσα του γείτονα ήταν χρήσιμο, αφού επρόκειτο για «μπίζνες». Ελληνες και Τούρκοι επιχειρηματίες με τη βοήθεια πολλών Ρωμιών (Ελλήνων Κων/πολης) διερευνούσαν τις δυνατότητες εμπορικών συναλλαγών. Τα χαμόγελα και οι φιλοφρονήσεις δεν είχαν τέλος, μαρτυρώντας το αμφότερο έντονο ενδιαφέρον.
Ολοι εξοπλισμένοι με μια καρτούλα και πολλά φυλλάδια με φωτογραφίες από τα προϊόντα τους, επιστράτευαν όση πειθώ διέθεταν για να δελεάσουν την άλλη πλευρά. Αλλοι αναζητούσαν συνεταίρο, άλλοι χρεοκοπημένες εταιρείες. Πλάι στις οικονομικές συζητήσεις, όμως, δεν έλειπαν και οι πιο προσωπικές: οι αναμνήσεις της Σμυρνιάς γιαγιάς που μεγαλώσαμε, οι διακοπές στην Κω και τόσα άλλα… Οι συζητήσεις συνεχίζονταν στον μπουφέ, που όλοι τίμησαν, με υπόκρουση ανατολίτικων ήχων. Αποχωρίστηκαν με μια υπόσχεση: ακόμα και αν η δουλειά δεν πετύχει, σε περιμένω το καλοκαίρι για διακοπές!