Το μεσοπρόθεσμο σχέδιο δημοσιονομικής στρατηγικής της κυβέρνησης με την έννοια της αυτοδέσμευσης της χώρας μέχρι το 2015 για τους στόχους που οφείλει μέχρι τότε να επιτύχει παρουσίασε χθες ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το σχέδιο αυτό αποτελεί επί της ουσίας μια προέκταση μέτρων σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, ακόμη και μετά το πέρας του Μνημονίου που έχει υπογραφεί με την τρόικα. Οπως ενημέρωσε τους συναδέλφους του ο κ. Παπακωνσταντίνου, επειδή το σχέδιο ξεπερνά τα χρονικά όρια της παρούσας κυβέρνησης (το 2013 είναι έτος εκλογών), από την ερχόμενη εβδομάδα θα αποσταλεί ένα γενικό πλαίσιο σε όλα τα κόμματα, σε μια προσπάθεια να διασφαλισθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Πάντως, η κατ’ αρχήν αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας ήταν μάλλον αποθαρρυντική για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Από τη Φρανκφούρτη, ο εκπρόσωπος του κόμματος κ. Γ. Μιχελάκης σημείωσε ότι η Ν.Δ. επί ένα και πλέον έτος προσφέρει συνεχώς προτάσεις στην κυβέρνηση. «Είναι, επομένως, παράλογο, αν όχι κωμικό, να δηλώνει η κυβέρνηση ότι θα μας καλέσει για να ακούσει τις απόψεις μας. Τις προτάσεις μας τις ξέρει. Αν θέλει και αν μπορεί, ας τις ακολουθήσει!», κατέληξε ο κ. Μιχελάκης.
Ακριβώς αυτή η πολιτική παράμετρος, ωστόσο προξένησε και τις περισσότερες παρεμβάσεις από τους υπουργούς, κάποιοι εκ των οποίων ήγειραν το ζήτημα αν η κυβέρνηση νομιμοποιείται να φέρει προς ψήφιση τον Ιούνιο έναν προϋπολογισμό, ο οποίος υπερβαίνει τον πολιτικό χρόνο της σε τούτη τη συγκυρία. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έσπευσε να εξηγήσει ότι το εν λόγω σχέδιο αποτελεί προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης, καθώς ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ είχε προαναγγείλει ότι ως κυβέρνηση θα καταθέτει τριετείς και όχι ετήσιους προϋπολογισμούς. Ωστόσο, η παρέμβαση του κ. Ευ. Βενιζέλου, όπως και των κ.κ. Χάρη Καστανίδη και Αννας Διαμαντοπούλου μάλλον αιφνιδίασαν τον υπουργό Οικονομικών. Διότι αυτό που επί της ουσίας υπογράμμισαν είναι ότι λόγω της έκτακτης συγκυρίας απαιτείται εκ των πραγμάτων πλέον αυξημένη πολιτική στήριξη ενός τέτοιου σχεδίου, δεδομένου ότι δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση.
Σημειωτέον δε ότι ο κ. Καστανίδης έθεσε αίφνης ζήτημα ακόμη για την ανάγκη μιας εκτενούς ενδοκομματικής συζήτησης, προκειμένου να αποσαφηνισθεί ο πολιτικός προσανατολισμός της κυβέρνησης, ενώ είχε προηγηθεί ανάλογη παρέμβαση του κ. Βενιζέλου που χαρακτήρισε ως αναγκαία την ευρύτερη πολιτική αποδοχή των μεσοπρόθεσμων επιλογών του ΠΑΣΟΚ, υπονοώντας ότι θα ήταν προς το συμφέρον της κυβέρνησης να επιζητήσει εκ νέου μια εθνική συνεννόηση τουλάχιστον με τη Ν.Δ.
Οχι «εκθέσεις ιδεών»
Αίσθηση μάλιστα προκάλεσε ότι λίγο αργότερα, μιλώντας σε δημοσιογράφους ο κ. Βενιζέλος έκρινε σκόπιμο να «υπενθυμίσει» ότι οι δεκάδες αποφάσεις που απορρέουν από το υφιστάμενο Μνημόνιο επί της ουσίας δεν έχουν ψηφισθεί από τη Βουλή, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι στο εξής η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδιώξει την ευρύτερη δυνατή αποδοχή των αποφάσεών της. Η κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε «να ξεκαθαρίσουμε αν πρόκειται για επικαιροποίηση ή αναμόρφωση του Μνημονίου, διαφορετικά τίθεται θέμα κοινοβουλευτικής τάξης». Αρκετοί υπουργοί ζήτησαν επίσης ο διάλογος που θα γίνει με τα κόμματα να μην μείνει στα προσχήματα.
Μετά τις τοποθετήσεις των υπουργών, ο κ. Παπανδρέου ζήτησε να μην ετοιμάσουν «εκθέσεις ιδεών», αλλά να παρουσιάσουν και μάλιστα σύντομα «προτεραιότητες, ιεραρχήσεις και κόστος». Τέλος, υπογράμμισε την ανάγκη να ξεπεραστούν «ατομικοί και συντεχνιακοί εγωισμοί».