Τα πρόσωπα ή οι δομές ευθύνονται για την παρατεταμένη δυσκολία της Ν.Δ. να εκφράσει ενιαίο πολιτικό λόγο περί την οικονομία, στην οποία σημειωτέον εναποθέτει το κύριο βάρος της αντιπαράθεσης με το ΠΑΣΟΚ;
Σε αυτό το ερώτημα καλείται να απαντήσει η ηγεσία του κόμματος, με αφορμή, το δεύτερο, μέσα σε λίγες ημέρες, κρούσμα με τον αναπληρωτή του κ. Σαμαρά στον τομέα της Οικονομίας, κ. Χρ. Σταϊκούρα, να κινείται αρχικώς σε εντελώς άλλη κατεύθυνση από τη θέση που τελικώς διαμόρφωσε το κόμμα. Η δυσαρμονία των δύο τοποθετήσεων μετά την άτυπη σύνοδο κορυφής το περασμένο Σάββατο, (δηλαδή, η αρχική τοποθέτηση του βουλευτή Φθιώτιδας, ο οποίος «διάβασε» ως θετικά τα αποτελέσματα και του αρχηγού του κόμματος που με τρεις διαδοχικές δηλώσεις -διαφορετικών τόνων- έκανε λόγο για προεξοφλημένες αποφάσεις που συνιστούν απλή ανακούφιση και όχι λύση), ήταν τόσο ευδιάκριτη, που έδωσε την αφορμή στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να την αξιοποιήσει προκειμένου να «προβοκάρει» από βήματος της Βουλής την αξιωματική αντιπολίτευση για τη θέση της έναντι της συναίνεσης.
Για τους προσεκτικούς παρατηρητές, ωστόσο, το πρόβλημα δεν έχει μία αιτία ούτε μπορεί να ξεπεραστεί με την απόδοση ευθυνών, δικαίων ή αδίκων, σε ένα στέλεχος, αφού στην ουσία του σχετίζεται άλλοτε με τον τρόπο λήψεως των αποφάσεων και άλλοτε με τον βαθμό αποδοχής των αντιλήψεων του κ. Σαμαρά από τα στελέχη του κόμματος. Στην περίπτωση του κ. Σταϊκούρα, τόσο για το παραπάνω περιστατικό όσο και προ μηνός για το ζήτημα της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, η αλήθεια φαίνεται να είναι κάπου στη μέση, αφού ο εν λόγω βουλευτής δεν διακρίνεται -αντιθέτως, μάλιστα- από διάθεση οποιασδήποτε αμφισβήτησης της ηγεσίας, ανεξάρτητα αν για κάποια ζητήματα θεωρείται πιο μετριοπαθής από την κυρίαρχη τάση της Συγγρού.
Συνομιλητές του κ. Σαμαρά, πάντως, του αποδίδουν βιασύνη στην εκδήλωση αντίδρασης, η οποία, λόγω θέσης, δεν είναι άνευ συνεπειών για το κόμμα.
Αν και αναπληρωτής του αρχηγού στον τομέα της Οικονομίας και σε ανοικτή γραμμή με τη Συγγρού, ο κ. Σταϊκούρας δεν περιλαμβάνεται στη στενή ηγετική ομάδα, η οποία διαμορφώνει με τον πρόεδρο τις αποφάσεις. Σε αυτήν ανήκουν ο κ. Χρ. Λαζαρίδης, ο οποίος έχει βαρύνοντα λόγο κυρίως στα ζητήματα της οικονομίας, ο κ. Δημ. Σταμάτης, με ειδικό βάρος στην πολιτική διαχείριση της αντιπολιτευτικής τακτικής, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Σαμαρά, κ. Κων. Αρβανιτόπουλος, ο οποίος λειτουργεί συχνά είτε ως κρίκος μεταξύ των διαφόρων εσωτερικών στρατοπέδων είτε για τη διαχείριση και εκτόνωση εντάσεων και προβλημάτων και ο εκπρόσωπος Τύπου κ. Γ. Μιχελάκης, ο οποίος, σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, απέκτησε βαρύνοντα λόγο στις αποφάσεις του κόμματος. Ρόλο και λόγο κυρίως στην επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων έχει και ο στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά, διευθυντής του γραφείου Τύπου, Γ. Μουρούτης.
Ο αρχηγός του κόμματος διαθέτει συναντίληψη με τα παραπάνω στελέχη σχετικά με τα ζητήματα της οικονομίας, για τα οποία, ούτως ή άλλως, επιθυμεί να διαχειρίζεται ο ίδιος. Αυτό, όμως, μοιραία, προκαλεί εσωτερικές αντιδράσεις σε αρκετούς βουλευτές – τομεάρχες του κόμματος, οι οποίοι αισθάνονται παραγκωνισμένοι και μακριά από το κέντρο λήψεως των αποφάσεων. Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες, το συνομολογούν αρκετοί. Δημοσίως, δε, το υπαινίσσονται οι κ. Κυρ. Μητσοτάκης και Κ. Χατζηδάκης, με τον τελευταίο μάλιστα να παραπέμπει δημοσιογραφική ερώτηση για την οικονομία στον… αρμόδιο τομεάρχη. Οι αντιδράσεις δεν αφορούν μόνον διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις επί των οικονομικών, τις οποίες εκφράζουν και οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, κ. Δ. Αβραμόπουλος και Στ. Δήμας, αλλά αυτή καθεαυτή τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων που, όπως λέγεται, λαμβάνονται από ένα «κλειστό διευθυντήριο».
Το τελευταίο περιστατικό με τον κ. Σταϊκούρα και τη δήλωσή του για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής, πάντως, άνοιξε μια συζήτηση στο εσωτερικό του κόμματος για τους πιθανούς τρόπους ενδυνάμωσης του οικονομικού επιτελείου. Κάποιοι εισηγούνται εσχάτως την εξεύρεση προσώπου, το οποίο θα μιλάει αντί του κ. Σαμαρά όταν κρίνεται αναγκαίο.
«Κόκκινο» από τις δηλώσεις Χατζηγάκη
Μέσα σε ενάμιση χρόνο από την εκλογή του, ο κ. Αντ. Σαμαράς εμφανίζεται πλέον να ελέγχει το σύνολο σχεδόν της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του μηχανισμού. Και, μάλιστα, με πολύ μικρότερες απώλειες από αυτές που οι περισσότεροι ανέμεναν, αρχικά. Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι η ανέφελη πορεία της Νέας Δημοκρατίας κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Αυτό απεδείχθη, προ ημερών, με αφορμή τις συνεντεύξεις που παραχώρησαν οι Σωτήρης Χατζηγάκης και Ελσα Παπαδημητρίου.
Στο άκουσμα όσων είπε ο κ. Χατζηγάκης, ο εκνευρισμός στο κτίριο της Συγγρού χτύπησε κόκκινο. Η υπεράσπιση του «μεσαίου χώρου», όρου που ο ίδιος πρωτοεισήγαγε ήδη από το 1983, από τον βουλευτή Τρικάλων, αλλά και η προειδοποίησή του προς «γαλάζιους φιρφιρίκους» να μην απαξιώνουν τον κ. Κ. Καραμανλή και τα στελέχη της κυβέρνησής του, καθώς η βάση του κόμματος είναι καραμανλική θεωρήθηκαν «πρόκληση» έναντι του ίδιου του προέδρου του κόμματος. Εξ ου και η απαξιωτική αναφορά του κ. Γ. Μιχελάκη («τίποτε πιο σοβαρό έχετε να ρωτήσετε;») και τα αιχμηρά σχόλια στο παρασκήνιο.
Ο κ. Χατζηγάκης, πάλι, αναμενόμενο για όσους τον γνωρίζουν, εμφανιζόταν απόλυτα αρνητικός στην εκδοχή της «ανασκευής» που του εισηγούνταν όσοι ανέλαβαν διαμεσολαβητικό ρόλο, ακόμη και μπροστά στο ενδεχόμενο διαγραφής του, κάτι που δεν απέκλειαν στελέχη της ηγετικής ομάδας. Αν οι δύο πλευρές επιτύχουν την «απεμπλοκή» αναμένεται να φανεί, λίαν προσεχώς.