Με δύο σενάρια υπ’ όψιν αναμένεται να προσέλθει ο κ. Αντώνης Σαμαράς στο Μέγαρο Μαξίμου για την κρίσιμη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό: την επιδίωξη συναίνεσης εκ μέρους του κ. Γ. Παπανδρέου και την πιθανότητα ο πρωθυπουργός να αξιοποιήσει τις συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς ως «νομιμοποιητική βάση» για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Οι πραγματικές προθέσεις του πρωθυπουργού -οι οποίες εξακολουθούν να παραμένουν ζητούμενο για τη Συγγρού- καθώς και οι δραματικές πιέσεις που ασκούνται πανταχόθεν προς τη Νέα Δημοκρατία να μεταβάλει τη μέχρι σήμερα στάση της, οδήγησαν τον κ. Σαμαρά στην υιοθέτηση ενός εθνικού αντιμνημονιακού προφίλ – το οποίο, κατά τους συνεργάτες του, του επιτρέπει να μην εγκλωβιστεί στα διλήμματα που του τίθενται και να επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει τη λαϊκή δυσφορία έναντι των ευρωπαϊκών πιέσεων.
Το επιτελείο της Συγγρού εμφανίζεται να έχει πλήρη συνείδηση της δυσπιστίας με την οποία εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι ξένοι παράγοντες, περιλαμβανομένων και των ομοϊδεατών της, τη Ν. Δ. Αλλωστε, ο πρόεδρος του κόμματος και οι στενοί του συνεργάτες είχαν την ευκαιρία να το διαπιστώσουν πολύ πρόσφατα, τόσο κατά τη συνάντηση με την τρόικα, όσο και προ δεκαπενθημέρου μετά τη μυστική σύνοδο του Λουξεμβούργου, όταν και ουδείς εκ των κεντροδεξιών -πλην ενός προερχόμενου από τη Γερμανία που μάλλον πίεσε προς τη λογική της συναίνεσης- επιδίωξε να ενημερώσει ή να συνομιλήσει με τον κ. Σαμαρά.
Ακόμη πιο ενδεικτικό ήταν το κλίμα στη συνάντηση με την τρόικα, όπου αυτήκοες μάρτυρες και από τις δύο πλευρές επιβεβαιώνουν ότι η ατμόσφαιρα μεταξύ του κ. Σαμαρά και του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ελλάδα Πολ Τόμσεν ήταν ιδιαίτερα τεταμένη. Κατά τις ίδιες πηγές, ο επικεφαλής του κλιμακίου αμφισβήτησε ανοιχτά ακόμη και τη δυνατότητα εξεύρεσης των λίγων, πάντως, χρημάτων που απαιτούνται για την υλοποίηση της γαλάζιας πρότασης περί αποκατάστασης των χαμηλοσυνταξιούχων και πολυτέκνων. Ο κ. Σαμαράς βρήκε την ευκαιρία να αντεπιτεθεί λίγο αργότερα και να δηλώσει δικαιωμένος για τη μέχρι σήμερα κριτική του, όταν ο κ. Τόμσεν χωρίς περιστροφές παραδέχθηκε ανοιχτά ότι «το έλλειμμα έχει κολλήσει πάνω από 10%». Οπως ήταν φυσικό, η παραδοχή Τόμσεν αξιοποιήθηκε δεόντως στη συνέχεια από το επιτελείο της Συγγρού και τον ίδιον τον κ. Σαμαρά που στήριξε σημαντικό μέρος της επιχειρηματολογίας του στην παραπάνω διαπίστωση.
Εν αναμονή της συνάντησής του με τον πρωθυπουργό, ο αρχηγός της Ν. Δ. οργανώνει μια ακόμη προσπάθεια αναζήτησης ευήκοων ώτων στην Ευρώπη. Το γραφείο του απέστειλε ήδη σε κορυφαίους παράγοντες της Ε. Ε. (Χ. Β. Ρομπέι, Μαν. Μπαρόζο, Ολι Ρεν, Βιλ. Μαρτένς, Ζ. -Κ. Τρισέ, Ζ. Ντολ) την οικονομική πρόταση που παρουσίασε προ ημερών στο Ζάππειο, ενώ ο ίδιος θα μεταβεί στις 7 Ιουνίου στο Παρίσι, όπου θα έχει συνάντηση με τον Γάλλο πρωθυπουργό κ. Φρ. Φιγιόν και στις 22 Ιουνίου στις Βρυξέλλες για νέα συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ε. Ε. κ. Μπαρόζο.
Μεταξύ των συνεργατών του κ. Σαμαρά, πάντως, επικρατεί διάχυτος προβληματισμός για την ψυχρή έως αρνητική στάση των Ευρωπαίων εταίρων, εν όψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που παραδοσιακά προηγείται της Συνόδου των ηγετών της Ε. Ε. Κάποιοι εισηγούνται στον αρχηγό της Ν. Δ. ακόμη και να μην παραστεί στη Σύνοδο, αλλά να αποστείλει στους ομοϊδεάτες του επιστολές με τις οποίες θα εξηγεί αναλυτικά τις θέσεις του κόμματός του για το ελληνικό Μνημόνιο και την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από το τέλμα. Αλλοι, κρίνουν αναγκαία την εκεί παρουσία του κ. Σαμαρά και την εξάντληση των προσπαθειών εκ μέρους του για την προώθηση των γαλάζιων θέσεων και προτάσεων. Οι τελικές αποφάσεις, πάντως, θα ληφθούν αφού ξεκαθαρίσει σε μεγάλο βαθμό το εγχώριο πολιτικό τοπίο. Παρά τα γλίσχρα οικονομικά του κόμματος που δεν επιτρέπουν ούτε καν την υλοποίηση των εξορμήσεων για την επικοινωνία του «Ζαππείου ΙΙ», η Συγγρού τελεί σε προεκλογική εγρήγορση, εκτιμώντας ότι ο κίνδυνος ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων είναι πιο επίκαιρος από ποτέ…
Οι απόψεις που διατυπώνονται στο εσωτερικό του κόμματος
Εμμονή στο «όχι», όπως διατυπώθηκε προ έτους, ή ένα «ναι» υπό προϋποθέσεις και ποιες; Ανάμεσα σε αυτό το δίπολο κινείται η συζήτηση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας έναντι του αιτήματος περί συναίνεσης, το οποίο εσχάτως προβάλλει μετ’ επιτάσεως και ο ευρωπαϊκός παράγων.
Αν και το παράδειγμα του κεντροδεξιού ηγέτη της Πορτογαλίας κ. Π. Κοέλιο, ο οποίος πλήρωσε με κατακόρυφη πτώση των ποσοστών του το «ναι» στο εκεί Μνημόνιο, καταδεικνύει τη γραμμή πολιτικής και εκλογικής επιβίωσης που θα κρατήσει ο κ. Σαμαράς, πολλά στελέχη της Ν. Δ. θεωρούν ότι η επανάληψη της προ έτους στάσης εκ μέρους του κόμματός του δεν είναι μονόδρομος. Ειδικά τώρα που, όπως εκ των υστέρων, πάντως, παραδέχονται, οι εξελίξεις έχουν δικαιώσει πλήρως τις ενστάσεις του κ. Σαμαρά. Οι υποστηρικτικές αυτής της άποψης, μάλιστα, θεωρούν ότι η προοπτική ενός νέου Μνημονίου δημιουργεί περιθώρια ελιγμών στη Νέα Δημοκρατία, που θα της επιτρέψουν να μειώσει την απόσταση που την χωρίζει από τους Ευρωπαίους συνομιλητές. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι ένα νέο Μνημόνιο που θα περιλαμβάνει, εκ των πραγμάτων, ελαστικότερους όρους ως προς τον χρόνο μείωσης του χρέους και του ελλείμματος μπορεί να λειτουργήσει ως πεδίο σύγκλισης μεταξύ των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά. Το στενό επιτελείο του προέδρου της Ν. Δ., ωστόσο, αντιμετωπίζει αρνητικά αυτήν την προοπτική και, μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών στοιχηματίζουν ότι ο κ. Σαμαράς, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα ενδώσει σε ένα «ναι», έστω και με αστερίσκους.