Η παραλλαγή της γαλλικής πρότασης που βρίσκεται υπό συζήτηση και την έχουν στα χέρια τους και οι Ελληνες τραπεζίτες προβλέπει εναλλακτικά:
1. Για κάθε 100 ευρώ ελληνικών ομολόγων οι ιδιώτες θα εισπράξουν στη λήξη τα 30 ευρώ. Από τα υπόλοιπα 70, τα 50 θα τα επανεπενδύσουν σε ελληνικά 30ετή ομόλογα. Το επιτόκιο προτείνεται να είναι 5,5% ή χαμηλότερο συν τον ελληνικό πληθωρισμό (αντί του ρυθμού ανάπτυξης που πρότεινε η Γαλλία). Με τα υπόλοιπα 20 ευρώ προτείνεται να αγορασθούν άλλα ομόλογα με άριστη πιστοληπτική αξιολόγηση (ΑΑΑ), τα οποία θα εισφερθούν για 30 χρόνια σε ένα όχημα ειδικού σκοπού (SPV). Αυτά μαζί με τους τόκους της 30ετίας θα συνιστούν την εγγύηση των 50 ευρώ, που τοποθετήθηκαν σε ελληνικούς τίτλους. Στην πρόταση σημειώνεται ότι θα μπορούσαν να ανανεωθούν και τίτλοι που λήγουν πέραν του 2014, έως το 2020 και ανέρχονται σε 205 δισ. ευρώ. Για την επιτυχία του εγχειρήματος θα πρέπει να συμμετάσχει το 80% των ομολογιούχων.
2. Να γίνει ανανέωση των ομολόγων που λήγουν με νέα 5ετούς διάρκειας και με επιτόκιο 5,5%. Σε αυτή την περίπτωση, για να είναι επιτυχές το εγχείρημα θα πρέπει να συμμετάσχει το 90% τουλάχιστον των ομολογιούχων.
Επίσης, πέραν της επανατοποθέτησης με οποιοδήποτε από τους δύο τρόπους, προτείνεται να υπάρξει ένα πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά από κάποιον επίσημο φορέα (π.χ. EFSF). Με αυτό τον τρόπο, λόγω των χαμηλών αποτιμήσεων, θα μειωθεί το ονομαστικό χρέος της Ελλάδας (με ένα ευρώ αγοράζει κανείς σήμερα δύο ευρώ ονομαστικού χρέους). Η πρόταση τελεί υπό συζήτηση με τις κυβερνήσεις.