Μπροστά στο King George, κόκκινος καπνός. Τα λευκά κράνη ίσα που φαίνονται. Το τζάμι στην πόρτα μισοσπασμένο – κάποιος λέει πως από εκεί πέταξαν μέσα τις μολότοφ. Αλήθεια; Ψέματα; Δεν προλαβαίνεις και πολύ να το σκεφτείς. Ο δρόμος κοχλάζει, πρέπει να σώσεις το κεφάλι σου απ’ τα μάρμαρα πρώτα. Ευτυχώς, έχει δημοσιογράφους παντού – και τους ανθρώπους με τα τρομαγμένα μάτια που βγήκαν από το King George όταν εκκενώθηκε, δεν μπορεί να μην τους είδε κανείς. «Από τη Βουκουρεστίου έφυγαν», μου λέει ο ηχολήπτης που στεκόταν στη γωνία απέναντι από τον Καίσαρη. Στην Πανεπιστημίου, το τσούρμο των τουριστών ήταν, λέει, σαν φοβισμένοι πρόσκοποι στην πρώτη τους αποστολή. Πιασμένοι χέρι χέρι, μες στον καπνό και μπροστά να κάνει τον ομαδάρχη, θέλοντας και μη, ένας υπάλληλος τους ξενοδοχείου, απ’ αυτούς που έχουν πάθει πια ανοσία στο δακρυγόνο. «Πάμε», να φωνάζει και να τους τραβάει μες στο σύννεφο με τα χημικά.
Ενας υπάλληλος σαν τον νεαρό έξω από τη «Μεγάλη Βρεταννία», που το ταμπελάκι στο στήθος του γράφει «George». Με την τσόχινη στολή όλη μέρα, όση ζέστη κι αν κάνει, και με χαμόγελο πάντα, ακόμη και τώρα που πια δεν δίνει κανείς πουρμπουάρ. Απ’ το πρωί της Τετάρτης, ο Γιώργος και οι άλλοι πορτιέρηδες των ξενοδοχείων κάθονταν φρουροί, πίσω από τις πόρτες – αν τυχόν κανείς έσπαγε τα ρολά, εκείνοι θα ήταν εκεί. Ο Γιώργος δεν διαμαρτύρεται – «έτσι είναι», λέει στωικά. «Ο, τι συμβαίνει στο ξενοδοχείο, σε μας θα φτάσει. Στους υπαλλήλους».
«Τέρμα τα φρου φρου». Στα ρολά του ξενοδοχείου, τα συνθήματα των παιδιών με τις κουκούλες. «Μπάτε σκύλοι», γράφει με μεγάλα, μαύρα γράμματα στο ένα παράθυρο της «Μεγάλης Βρεταννίας». «Πολυτέλεια τέλος», στον τοίχο του King George. Είναι Πέμπτη μεσημέρι και μπροστά στην πόρτα του ξενοδοχείου, δύο εργάτες με σκάλες τραβούν τα κομμένα καλώδια και ξύνουν τις μπογιές. Η πόρτα μοιάζει σαν να την πόρθησαν με πολιορκητικό κριό – ποιος τουρίστας θα ρίσκαρε να ξαναμείνει εδώ;
Μαθαίνω την ιστορία των δύο Κορεατών: την προηγούμενη εβδομάδα έχασαν όχι μόνον την πτήση για την Κορέα, αλλά και ό, τι ρούχα είχαν: οι δυο τους βγήκαν να πάνε στο αεροδρόμιο κι έπεσαν πάνω στην επέλαση των βαρβάρων. Απ’ τον τρόμο τους, παράτησαν τις βαλίτσες κι έτρεξαν πίσω. Οι υπάλληλοι από τους πάνω ορόφους είπαν αργότερα πως είδαν κουκουλοφόρους να πετούν τις βαλίτσες στα ΜΑΤ, σαν τεράστιες πέτρες. Ο γκρουμ που μου λέει την ιστορία σηκώνει τους ώμους: «Ολο ακυρώσεις έχουμε», κάνει. Είναι ο άνθρωπος που παραλαμβάνει τους τουρίστες από το αεροδρόμιο κι αυτός τους βάζει στο αυτοκίνητο για το «Ελ. Βενιζέλος». «Αδικο έχουν;», λέει. «Ποιος λογικός άνθρωπος πάει διακοπές στο Σαράγεβο;».