Σημαντική επιβάρυνση, περίπου δέκα εκατομμυρίων ευρώ, στον κρατικό προϋπολογισμό επιφέρει απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η οποία με διαφορά μίας ψήφου (16 υπέρ έναντι 15 κατά) έκρινε ότι οι λιμενικοί υπάλληλοι δικαιούνται αναδρομικά τα οδοιπορικά έξοδα της τριετίας 2007 – 2009.
Στην Ολομέλεια του ανωτάτου δημοσιονομικού δικαστηρίου έφθασε η υπόθεση μετά την άρνηση της αρμόδιας επιτρόπου να θεωρήσει χρηματικά εντάλματα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, τα οποία αφορούσαν την καταβολή στο προσωπικό του Λιμενικού Σώματος εξόδων μετακίνησης στο εσωτερικό εκτός έδρας (οδοιπορικά έξοδα) για εκτέλεση υπηρεσίας κατά τα έτη 2007 – 2009.
Τα εντάλματα δεν θεωρήθηκαν με το επιχείρημα ότι για την εν λόγω δαπάνη δεν υπήρχαν αποφάσεις ανάληψης δαπανών ούτε αποφάσεις έγκρισης πίστωσης.
Ακολούθως το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επανέφερε το θέμα στην επίτροπο επισημαίνοντας ότι είναι νόμιμες οι πιστώσεις και επικαλούμενο ότι η υπέρβαση των επίμαχων πιστώσεων καλύπτεται με την από 13.4.2010 απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών.
Η επίτροπος επέμεινε στην άρνησή της, ενώ και το Ι΄ Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου συντάχθηκε με τις θέσεις της επιτρόπου κρίνοντας ότι τα εντάλματα εκδόθηκαν καθ’ υπέρβαση των εγγεγραμμένων στον προϋπολογισμό δαπανών και ότι η μεταγενέστερη απόφαση του πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών «δεν δύναται να νομιμοποιήσει υπερβάσεις πιστώσεων που αφορούν τις επίμαχες δαπάνες μετακίνησης».
Κατά την πλειοψηφία των 16 συμβούλων της Ολομέλειας τα χρηματικά αυτά εντάλματα πρέπει να θεωρηθούν, καθώς το Π. Δ. 200/1999 δεν προβλέπει ότι για την πραγματοποίηση της μετακίνησης του λιμενικού προσωπικού προϋπόθεση είναι η ύπαρξη σχετικής πίστωσης στον οικείο προϋπολογισμό κατά τον χρόνο μετακίνησης. Αντιθέτως, η μειοψηφία των 15 συμβούλων εκτίμησε ότι δεν θα πρέπει οι λιμενικοί να μεταχειρίζονται διαφορετικά από τους λοιπούς υπαλλήλους του Δημοσίου, καθώς για όλες τις δαπάνες μετακίνησης είναι «απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη σχετικής πίστωσης στον προϋπολογισμό του οικείου φορέα, η οποία δεν έχει εξαντληθεί κατά τον χρόνο έκδοσης της διαταγής».