Εσφιξαν οι ζέστες, ο Ιούλιος πυρώνει το τσιμέντο και οι «Αγανακτισμένοι» αραίωσαν. Δεν ξέρουμε αν εδώ ισχύει το κλασικό παπανδρεϊκό «τα μπάνια του λαού», φαίνεται όμως ότι ο πυρετός της πλατείας Συντάγματος, που ξεκίνησε μέσα στον Μάιο και κορυφώθηκε τον Ιούνιο, δείχνει να έχει πέσει και τώρα μπορούμε μάλλον να μιλάμε για δέκατα.
Βεβαίως, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι όλα τα πανό βρίσκονται εκεί, τα αυτοσχέδια κιόσκια επίσης (εσχάτως προστέθηκε άλλο ένα με ελληνορθόδοξο χρώμα, κιτρινόμαυρους δικέφαλους και εικονίτσες), ενώ οι σκηνές και τα… headquarters των «Αγανακτισμένων» βρίσκονται επίσης εκεί και λειτουργούν κανονικά. Για την ακρίβεια, όταν λέμε ότι ο κόσμος αραίωσε, στην πραγματικότητα θα πρέπει να διαχωρίσουμε ανάμεσα στην «πάνω» και στην «κάτω» πλατεία. Στην «πάνω» πλευρά, λοιπόν, ακόμα και τις Κυριακές (που συνήθως πραγματοποιούνταν μεγάλα συλλαλητήρια), το πλήθος έχει όντως αραιώσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς και να περάσεις τη νύχτα με το αυτοκίνητο: την Πέμπτη το βράδυ, κατά τις έντεκα, η Αμαλίας ήταν κλειστή και όλα τα αυτοκίνητα στριμώχνονταν κακήν κακώς στην Ξενοφώντος. Κι όμως, ο δρόμος μπροστά στη Βουλή έδειχνε άδειος, ενώ η κυκλοφορία από τη Βασιλίσσης Σοφίας προς τα κάτω (π. χ., την Καραγεώργη Σερβίας) γινόταν κανονικά.
Στην «κάτω» πλατεία, όμως, η υπόθεση της «αγανάκτησης» καλά κρατεί. Οπως μας είπε μέλος των «Αγανακτισμένων», οι συνελεύσεις τους πλέον είναι πιο αποτελεσματικές κι έχουν ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματα διαδικασίας που παρουσιάστηκαν στην αρχή. Αισθάνονται ιδιαίτερη ικανοποίηση για το ψήφισμα που πέρασε πρόσφατα προς τους επίδοξους ξένους επενδυτές, που ήταν μια προειδοποίηση για όποιον σκοπεύει να αγοράσει ελληνική δημόσια περιουσία. «Είναι αλήθεια», μας λέει μια «Αγανακτισμένη», ότι «στην αρχή πολλοί έκαναν πλάκα στις συνελεύσεις, εδώ και λίγο καιρό, όμως, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, είναι σαν εκκλησία». Και πώς ξεκινάει η διαδικασία ενός ψηφίσματος; «Καταθέτει κάποιος μια ιδέα ή πρόταση στη γραμματεία, αρκεί να είναι ολοκληρωμένη, μετά συζητείται, και στο τέλος ψηφίζουμε. Κάθε μέρα ψηφίζουμε έως και τρεις προτάσεις».
Οταν τέθηκε το ζήτημα της ψηφίσματος προς Μπαρόζο κ. τ. λ., κάποιος έριξε την ιδέα να ψηφίσουν τον εξοστρακισμό όσων έχει αποδειχθεί ότι καταχράστηκαν δημόσια περιουσία, στα πρότυπα της κλασικής Αθήνας. «Επεσε η πρόταση, δεν ψηφίστηκε, όμως έγινε γενικά αποδεκτή με ενθουσιασμό. Το σκεπτικό ήταν να απαιτηθεί από την κυβέρνηση να προβλέπεται κάτι τέτοιο συνταγματικά – όχι ο εξοστρακισμός με τη στενή έννοια του όρου, αλλά η παραδειγματική τιμωρία όσων παρανόμησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πάντως, όλες οι συνελεύσεις συνεχίζονται κανονικά κι αν άδειασε κάπως η «πάνω» πλατεία, είναι διότι εκεί συγκεντρώνονταν κυρίως άνθρωποι που ήθελαν περισσότερο να ξεσπάσουν παρά να κάνουν κάτι πιο συστηματικό. Ξέσπασαν και τώρα πάνε διακοπές».
Στην «κάτω» πλατεία, λοιπόν (την οποία ο κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου ζήτησε να αδειάσουν οι αρχές από τα «τσαντίρια»), εκτός από τις συνελεύσεις και τις ενημερώσεις, συνεχίζονται κανονικά και οι συναυλίες, οι εκδηλώσεις, ακόμα και οι αναγνώσεις ποίησης, τις Κυριακές κατά κανόνα.
«Η μεγαλύτερη συνέλευση που έγινε ποτέ», μας λέει το ίδιο μέλος των «Αγανακτισμένων», «ήταν αμέσως μετά το όργιο με τα χημικά και τα δακρυγόνα. Στο μεταξύ, τον τελευταίο καιρό έρχεται και κόσμος απ’ όλη την Ελλάδα. Τοπικές συνελεύσεις από την επαρχία ή άλλους δήμους της Αττικής έρχονται στο Σύνταγμα και συμμετέχουν στις μεγάλες συνελεύσεις εκεί». Πολύ σημαντικό είναι επίσης για όλους όσοι δραστηριοποιούνται στο Σύνταγμα, η σύνδεση μέσω Skype με Πορτογαλία και κυρίως με Ισπανία.
Ο φετινός Αύγουστος θα είναι μάλλον διαφορετικός για την κορυφαία πλατεία της χώρας. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.