«Ούτως ή άλλως σηκώνουμε σταυρό, φέτος όλοι διακοπές στο βουνό» είναι το σύνθημα που κάνει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να σκάνε, έστω, ένα χαμόγελο.
Αυτό όμως είναι, μάλλον, και το μόνο αστείο που ανταλλάσσουν τις τελευταίες ημέρες μεταξύ τους. Διότι όποιος συζητήσει μαζί τους δεν θα δυσκολευθεί να καταλάβει πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για τους ίδιους εδώ κι ένα χρόνο. Η αρχική αμηχανία τους να εξηγήσουν ως αναγκαία τα μέτρα του πρώτου Μνημονίου στους δυνάμει ψηφοφόρους τους έχει πλέον μεταβληθεί σε αγωνία μήπως άθελά τους αποδειχθούν το επόμενο «θύμα» των «Αγανακτισμένων», όπου εντοπισθούν.
Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, όσοι παραδέχονται ότι αποφεύγουν όχι μόνον τους δρόμους πέριξ του Συντάγματος, αλλά ακόμη και μια απλή έξοδο σε μια ταβέρνα της γειτονιάς τους ύστερα από τα αλλεπάλληλα κρούσματα ύβρεων και προπηλακισμών που δέχθηκαν συνάδελφοί τους. Ενδεικτικό είναι επίσης ότι οι περισσότεροι δεν χρησιμοποιούν καν τα υπηρεσιακά τους αυτοκίνητα, ενώ αποφεύγουν οποιαδήποτε κίνηση θα μπορούσε να εκληφθεί ως πρόκληση.
Είναι χαρακτηριστική η εκμυστήρευση ενός εκ των παλαιοτέρων πράσινων βουλευτών στην «Κ». «Δεν μόνον είναι ο φόβος μήπως συναντήσουμε -ή μας… συναντήσουν- οι γνωστοί κύκλοι της άκρας Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ. Πιο δυσάρεστος και ενοχλητικός είναι επιτιμητικός τρόπος που συχνά μας αντιμετωπίζουν ακόμη και απλοί άνθρωποι, κάτι που δεν έχουμε ξαναζήσει».
Κατά την άποψη του πολύπειρου βουλευτή «πέραν του ΣΥΡΙΖΑ», που, όπως καταγγέλλει, «ποντάρει ανοιχτά πια τις ελπίδες του στο χάος, τεράστια ευθύνη για την απαξίωση των πολιτικών φέρουν και τα ΜΜΕ. Και κυρίως τα πρωινάδικα», όπως υποστηρίζει, «διότι για λόγους τηλεθέασης θωπεύουν το ετερόκλητο κίνημα το «Αγανακτισμένων», αντί να αντιμετωπίζουν ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα την πρωτόγνωρη δοκιμασία της χώρα και να επιμερίζουν δίκαια τις ευθύνες».
Αλλοι βουλευτές πάλι επιρρίπτουν ευθύνες στην Αστυνομία. Θεωρούν ότι το φαινόμενο των προπηλακισμών θέριεψε καθώς αντιμετωπίσθηκαν με αναιτιολόγητη ανοχή τα πρώτα μεμονωμένα περιστατικά. Μια τρίτη ομάδα βουλευτών τα έχει βάλει και με τη Δικαιοσύνη. Διότι όπως λένε «είναι αδιανόητο να μην επεμβαίνει η Εισαγγελία όταν ακόμη σε μικρές πόλεις, στις οποίες όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, αναρτώνται αφίσες με φωτογραφίες βουλευτών και τη φράση «Καταζητούνται για εγκλήματα κατά του λαού και για τη νομιμοποίηση της κρατικής βίας»…
Οπως και να έχει, ολοένα και περισσότεροι βουλευτές αναγνωρίζουν πως μόνον μέσω εκλογών μπορεί το κλίμα αγανάκτησης να εκτονωθεί. Ηχεί δε οξύμωρο, αλλά αρκετοί θα ήθελαν να επανακριθούν το ταχύτερον δυνατόν με σταυροδοσία και να μη συμφωνηθεί από τα δύο μεγάλα κόμματα ένα άλλο εκλογικό σύστημα. Και τούτο, όπως λένε, για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και «όποιοι επανεκλεγούμε να διαθέτουμε νωπή και μετρήσιμη την εμπιστοσύνη των πολιτών».
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ακόμη και όσοι επιζητούν δι’ αυτής της οδού μια «πολιτική εξιλέωση» αναγνωρίζουν πως το εκλογικό σενάριο θα ήταν πλέον καταστροφικό όχι μόνον για την κυβέρνηση, αλλά πιθανώς και για τη χώρα. Διότι μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, όπως λένε, εκλογές θα σήμαιναν την παραδοχή της αδυναμίας μας να κουβαλήσουμε τον σταυρό που αναλάβαμε και κατ’ επέκτασιν τον κίνδυνο μιας άμεσης χρεοκοπίας της χώρας. Και τότε, όπως προσθέτουν όσοι επιστρατεύουν ακόμη το χιούμορ τους, ούτε το βουνό δεν θα προσφέρεται για βουλευτικές διακοπές…