Οταν το μεσημέρι της προηγούμενης Δευτέρας έφτασε στα χέρια των τεχνοκρατών που εδρεύουν στις Βρυξέλλες, καθώς και των ξένων δημοσιογράφων, η γραμμένη στα αγγλικά επιστολή του κ. Γ. Παπανδρέου προς τον κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, κυριάρχησε μια αίσθηση ότι επίκεινται εξελίξεις. Οτι ο κ. Παπανδρέου, αντιλαμβανόμενος την αλλαγή στις διαθέσεις των Βρυξελλών και, κυρίως, του Βερολίνου, έθετε επιτακτικά την ανάγκη για πολιτική λύση στο πρόβλημα που τείνει να κατασπαράξει το ευρώ. Ωστόσο, πίσω από την ουσία του πράγματος, κρύβεται και μια ολόκληρη στροφή στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται το Μέγαρο Μαξίμου. Τρία είναι τα βασικά στοιχεία της στροφής στη στρατηγική αυτή.
Το πρώτο συνδέεται άμεσα με τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Η επιλογή της δημοσιοποίησης της επιστολής προς τον κ. Γιουνκέρ, αλλά και η γνωστοποίηση, σχεδόν καθημερινά, της ελληνικής θέσης ως προς την πορεία των διαπραγματεύσεων για τη λεγόμενη «συνολική» λύση, συνήθως δι’ ανακοινώσεων του κ. Η. Μόσιαλου. Η τακτική αυτή έχει διπλό στόχο: να πιέσει τους εταίρους μας, κυρίως όμως να απαντήσει στην κριτική για ελλιπή διαπραγμάτευση.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά την προσπάθεια για μεγαλύτερη πολιτική ομογενοποίηση του λόγου τον οποίο εκπέμπει το υπουργικό συμβούλιο. Τον ρόλο αυτό έχει κυρίως η κυβερνητική επιτροπή, όπου χαράσσεται η κεντρική επικοινωνιακή στρατηγική. Ο κ. Παπανδρέου όμως επιθυμεί τα θέματα αυτά να συζητούνται και στο υπουργικό συμβούλιο (το οποίο την εβδομάδα που πέρασε συνεδρίασε δύο φορές).
Στο Μαξίμου θεωρούν ότι σημαντικό ρόλο στην εικόνα ομοιογένειας η οποία μεταδίδεται τις τελευταίες ημέρες διαδραματίζει και η προφανής στενή συνεργασία του κ. Παπανδρέου με τον κ. Ευ. Βενιζέλο που δεν επιτρέπει και την εξωτερίκευση της πικρίας που αισθάνονται όσοι θεωρούν εαυτόν «αδικημένο» από τον ανασχηματισμό. Είναι σαφές πάντως ότι υφίστανται υπόγειες ακόμη αμφιβολίες περί της αναγκαιότητας για τη δημόσια χρήση όρων, όπως η «επιλεκτική χρεοκοπία». Κυβερνητικοί παράγοντες ανέφεραν ενδεικτικά ότι η επιλεκτική χρεοκοπία συζητήθηκε εκτενώς στα κυβερνητικά όργανα, στα οποία δεν υφίστατο ομοφωνία για τη δημόσια χρήση του όρου, τουλάχιστον προτού συνεδριάσουν τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα που θα αποφασίσουν για το ζήτημα του ελληνικού χρέους.
Το τρίτο στοιχείο της αλλαγής στρατηγικής αφορά την ανάδειξη της παράλληλης, πέρα από τα περί δημοσιονομικής προσαρμογής, ατζέντας. Κορωνίδα των εκτός Μεσοπροθέσμου αλλαγών είναι βέβαια η μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια, την οποία επέβαλε ο κ. Παπανδρέου ως επιβεβλημένη κίνηση για την ανατροπή του κλίματος, οι αλλαγές του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στις πολεοδομίες και εκείνες που πρέπει να ολοκληρώσει σύντομα ο κ. Α. Λοβέρδος στον χώρο της Υγείας. Πηγές του Μεγάρου Μαξίμου αναφέρουν μάλιστα ότι έχει να διανύσει μεγάλη απόσταση ώς τον Σεπτέμβριο, καθώς η Υγεία αποδεικνύεται πολύ δυσκολότερο μέτωπο από τον χώρο της Εργασίας, στον οποίο θήτευσε νωρίτερα ο κ. Λοβέρδος. Αγώνα δρόμου για να κατορθώσει να συγκεντρώσει όσο μεγαλύτερη μερίδα του ΕΣΠΑ είναι δυνατόν κάνει και ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης.
Η σημασία την οποία αποδίδει στην παράλληλη αυτή ατζέντα ο κ. Παπανδρέου φαίνεται από την πίεση την οποία ασκεί σε κάθε επικοινωνία με τους υπουργούς του. Τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένεται μάλιστα να ζητήσει δι’ επιστολής από τους υπουργούς άμεσα αποτελέσματα ώς το τέλος Αυγούστου. Κάθε ένας από τους υπουργούς θα πρέπει να βάλει ένα συγκεκριμένο στόχο και μέχρι τότε να τον έχει επιτύχει.
Σημειώνεται, τέλος, ότι εκκρεμούν ακόμη ορισμένα χωροταξικά ζητήματα, όπως η μετακόμιση του πρωθυπουργικού γραφείου στον 4ο και τον 6ο όροφο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης στη Β. Σοφίας. Εχουν μετακομίσει κάποιοι υπάλληλοι, όχι όμως και ο κ. Παπανδρέου. Γραφείο στη Βουλή (πιθανότατα του κ. Θ. Πάγκαλου, ο οποίος δεν το χρησιμοποιεί) θα αποκτήσει και ο κ. Μόσιαλος, ο οποίος περνάει περισσότερες ώρες εκεί απ’ ό, τι σε εκείνο που διαθέτει στο κτίριο της Γραμματείας Ενημέρωσης.