Μετά το άδοξο τέλος της κοινοβουλευτικής διερεύνησης για το σκάνδαλο της Siemens (το ΠΑΣΟΚ κατά πάσα πιθανότητα θα αποσύρει αίτημά του για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής), αφού το κυβερνών κόμμα δεν κατόρθωσε να πείσει ούτε τους βουλευτές του για τα διάτρητα κατηγορητήρια που έφερε στη Βουλή, η κυβέρνηση επιχειρεί να συντηρήσει το θέμα των αστικών αξιώσεων και των προστίμων κατά της γερμανικής εταιρείας.
Σε μια προσπάθεια να καταδείξει ότι κάτι βγήκε από την πολύχρονη έρευνα και για να διασκεδαστούν εντυπώσεις από τις υπερβολικές προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, το υπουργείο Δικαιοσύνης εξετάζει τώρα τις νομικές δυνατότητες διεκδίκησης αστικών αξιώσεων από τη Siemens, ενώ συνεχίζονται οι διεργασίες μήπως τυχόν επιτευχθεί συμβιβαστική λύση.
Πάντως, μετά τη γνωστοποίηση προς την κυβέρνηση, από τους εκπροσώπους της ίδιας της εταιρείας, ότι προτίθεται άμεσα να προσφύγει στο Πρωτοδικείο του Μονάχου, για να αποφανθεί η γερμανική Δικαιοσύνη αν η Siemens οφείλει αποζημίωση για το σκάνδαλο με τα «μαύρα ταμεία», υπάρχει μια αίσθηση στο ελληνικό Δημόσιο ότι οι διεργασίες για θετική κατάληξη υπέρ του ενδεχομένως και να μην ευοδωθούν.
Η διεκδίκηση, άλλωστε, αστικών αξιώσεων κατά της γερμανικής εταιρείας από την πλευρά του ελληνικού Δημοσίου, όπως δήλωναν αρμόδιοι παράγοντες, δεν είναι εύκολη ούτε εφικτή, καθώς ούτε αποτίμηση της ζημιάς του Δημοσίου υπάρχει ώς σήμερα ούτε πραγματογνωμοσύνες ανεξάρτητες έχουν γίνει που να την πιστοποιούν.
Δεν είναι τυχαίο, πως ούτε για τον ΟΤΕ ούτε για το C4I υπάρχουν πραγματογνωμοσύνες και η ζημιά του Δημοσίου έχει προσδιοριστεί με αυθαίρετο τρόπο στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών ερευνών, δίχως να αποτελεί αυτός ο προσδιορισμός σοβαρό στοιχείο για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση αξιώσεων με την αντίδικη πλευρά. Για τον λόγο αυτό, όπως σημείωναν στην «Κ» έγκριτοι νομικοί, οι συζητήσεις που είχε αναλάβει ο κ. Χάρης Παμπούκης με τη γερμανική πλευρά δεν έχουν έως σήμερα καταλήξει, καθώς η ελληνική πλευρά δεν διαθέτει «βαριά» χαρτιά για να διαπραγματευθεί επ’ ωφελεία της το όλο θέμα.
Η κοινοβουλευτική έρευνα
Κι ενώ, υποτίθεται, για λόγους πολιτικών εντυπώσεων, η κυβέρνηση εμμένει στις αστικές διεκδικήσεις, ο κύκλος των κοινοβουλευτικών ερευνών που είχαν ξεκινήσει πριν από 18 μήνες δεν οδήγησαν πουθενά. Τόσο η Εξεταστική, όσο και η προσπάθεια για περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης δεν έφεραν στο φως στοιχεία για τους πραγματικούς αποδέκτες των πολιτικών πληρωμών, ούτε οδήγησαν σε έρευνες στα κομματικά ταμεία.
Αντιθέτως, η κοινοβουλευτική έρευνα που στιγματίστηκε από προσπάθειες κομματικών συμψηφισμών και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων ή ενοχοποίησης πολιτικά παραπλισμένων πρώην υπουργών, οδηγήθηκε τελικά σε φιάσκο μια και ούτε οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν υπερψήφισαν την πρόταση για γνωμοδότηση επί της κατηγορίας για δύο πρώην υπουργούς της Ν.Δ. (τους Γ. Αλογοσκούφη και Χρ. Μαρκογιαννάκη,) που τελικά επελέγησαν ως υπεύθυνοι, με αμφισβητούμενες διαδικασίες.
Υστερα από αυτήν την απόφαση της Βουλής, το γνωμοδοτικό συμβούλιο, που απαρτίζεται από τρεις εισαγγελείς, τελικά δεν θα συγκληθεί και ουδείς θα μάθει ποια ήταν η βαρύτητα, αν υπήρχε, των στοιχείων κατά των δύο πρώην υπουργών.
Αλλωστε γι’ αυτό είχαν αντιδράσει, κυρίως ο κ. Γ. Αλογοσκούφης, κάνοντας λόγο για ενοχοποίηση χωρίς στοιχεία. Τελικά, αυτό που έμεινε από το σκάνδαλο με τις πολιτικές πληρωμές, ήταν η δικαστική εμπλοκή του Τάσου Μαντέλη, για την τύχη του οποίου έχει ήδη επιληφθεί η Δικαιοσύνη και η παραπομπή στην ποινική Δικαιοσύνη του Ακη Τσοχατζόπουλου, ενός πρώην υπουργού, που «πάει» με όλα τα σκάνδαλα.
Το θέμα βεβαίως είναι τι θα μείνει απ’ όλη αυτήν την ιστορία στο τέλος…