Νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται στην Κύπρο μετά την πολύνεκρη έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», καθώς όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, ακόμη και το ΑΚΕΛ, εκτιμούν ότι η πολιτική ζημία που υπέστη ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας είναι ανεπανόρθωτη και τον θέτει εκτός κούρσας επαναδιεκδίκησης του αξιώματός του τον Φεβρουάριο του 2013.
Αν και προεκλογικώς ο κ. Χριστόφιας είχε δεσμευτεί ότι θα είναι πρόεδρος μίας θητείας, στη συνέχεια άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο διεκδίκησης νέας πενταετούς θητείας σε περίπτωση που υπάρξει λύση στο Κυπριακό «ή εάν βρισκόμαστε σε ακτίνα συμφωνίας», όπως ο ίδιος είπε. Στη βάση αυτών των δεδομένων η πολιτική ανατροπή που προκάλεσε η τραγωδία της 11ης Ιουλίου, εκ των πραγμάτων υποχρεώνει τις πολιτικές δυνάμεις σε αναδιαμόρφωση της στρατηγικής τους.
Η Αριστερά
Το κυβερνών ΑΚΕΛ εκτιμά πλέον ότι πολύ δύσκολα θα αναστραφεί το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε βάρος του προέδρου Χριστόφια. Το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς, το οποίο βγήκε ενισχυμένο στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου, παρότι έχασε την πρώτη θέση, επικεντρώνει την προσπάθειά του στον να περιορίσει στον ελάχιστο δυνατό βαθμό τη ζημία που ενδέχεται να υποστεί.
Στην αντίπερα όχθη η δεξιά παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, η οποία αύξησε σημαντικά την εκλογική της δύναμη στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, δεν θέτει ευθέως θέμα παραίτησης του προέδρου Χριστόφια, αλλά την ίδια ώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ευνοείται από το ανατρεπτικό σκηνικό. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Νίκος Αναστασιάδης εμφανίζεται ως φαβορί για την υποβολή υποψηφιότητας στις προεδρικές.
Κυρίαρχο ερώτημα όμως παραμένει η στάση που θα τηρήσει το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά ασκεί εντονότατη κριτική στην πολιτική του, τόσο στο κυπριακό πρόβλημα όσο και στην οικονομία και θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ από μόνα τους δεν εξασφαλίζουν την εκλογή προέδρου γι’ αυτό διαχρονικά η στάση του ΔΗΚΟ έγερνε την πλάστιγγα, πότε προς τα δεξιά (1993 εκλογή Γλαύκου Κληρίδη) και πότε προς τα αριστερά (2008 εκλογή Δημήτρη Χριστόφια).
Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ κ. Μάριος Καρογιάν διαδέχθηκε τον Δ. Χριστόφια στην προεδρία της Βουλής όταν ο τελευταίος εξελέγη στην προεδρία της Δημοκρατίας. Ωστόσο, τον περασμένο Μάη ο κ. Καρογιάν, απέτυχε να επανεκλεγεί στο αξίωμα του δεύτερου τη τάξει στην Κυπριακή Δημοκρατία και τη θέση κατέλαβε ο ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κινήματος ΕΔΕΚ κ. Γιαννάκης Ομήρου. Ο κ. Καρογιάν διεκδικεί τον ρόλο του επικεφαλής του «τρίτου πόλου», προσβλέποντας ακόμη και το ύπατο αξίωμα, μετά και την πολιτική ζημιά που υπέστη ο φερόμενος ως «φυσιολογικός υποψήφιος» του ΔΗΚΟ για την Προεδρία της Δημοκρατίας κ. Μάρκος Κυπριανού, υιός του ιδρυτή του κόμματος και επί σειράν ετών προέδρου της Κύπρου, Σπύρου Κυπριανού. Ο κ. Μάρκος Κυπριανού παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών, επικαλούμενος λόγους πολιτικής ευθιξίας και ηθικής μετά τη δημοσιοποίηση εγγράφων που τού επιρρίπτουν ευθύνη για την τραγωδία. Η εμπλοκή του υπουργείου Εξωτερικών στο διπλωματικό χειρισμό του ρωσικού πλοίου από το οποίο κατασχέθηκαν τα φονικά -όπως αποδείχθηκε- εκρηκτικά, εκτιμάται ότι λειτουργούν σαν τροχοπέδη στην πολιτική διαδρομή του κ. Κυπριανού, επί του παρόντος τουλάχιστον.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεργασίες για την εξεύρεση υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές διαδραματίζει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος ΙΙ, ο οποίος βρίσκεται σε μόνιμη σύγκρουση με την πολιτική του προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό. Οπως και ο προκάτοχός του, Χρυσόστομος Ι, έτσι και αυτός, είναι εκφραστής της «σκληρής» γραμμής στο Κυπριακό. Πρόσφατα μάλιστα, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή Κύπρου», απάντησε ότι θα είναι «ο δυστεχέστερος των ανθρώπων» σε περίπτωση που στις προεδρικές εκλογές κληθεί να επιλέξει ανάμεσα σε υποψηφιότητα Δ. Χριστόφια ή Νίκου Αναστασιάδη. Επικρίνει έντονα τον Μάριο Καρογιάν για την παραμονή του ΔΗΚΟ στην κυβέρνηση Χριστόφια και δηλώνει δημοσίως ότι θα στηρίξει υποψήφιο που θα ακολουθήσει την «ορθή» πορεία στο εθνικό θέμα και δεν θα επαναφέρει το Σχέδιο Ανάν. Το ΑΚΕΛ από την πλευρά του τον κατηγορεί για απροκάλυπτη ανάμειξη στα πολιτικά θέματα.