Με ανησυχία παρακολουθεί το ΔΝΤ την αδυναμία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού να αντιμετωπίσουν την αβεβαιότητα που δημιουργεί το αυξανόμενο χρέος και την επικίνδυνη ρευστότητα που παρατηρείται στις αγορές. Σε εκθέσεις, αλλά και δηλώσεις του πρώην και της νυν επικεφαλής του, το Ταμείο έχει επανειλημμένως επισημάνει την καθυστέρηση με την οποία έχουν κινηθεί οι πολιτικοί ηγέτες και οι μηχανισμοί της Ε.Ε., αρχικά στην περίπτωση της Ελλάδας, και στη συνέχεια σε αυτές της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, κάτι που σήμερα δημιουργεί στο ΔΝΤ εύλογο προβληματισμό για τους χειρισμούς σε ό,τι αφορά την Ισπανία και την Ιταλία. Οι εξελίξεις καθιστούν πάντως επίκαιρη την πρόσφατη θετική επισήμανση στελέχους του Ταμείου, σε συζήτηση με την «Κ», έναντι της έκδοσης ευρωομολόγων ως μέρους συνολικής αντιμετώπισης της κρίσης.
Στο παρατεταμένο ευρωπαϊκό αδιέξοδο, αξιωματούχοι του ΔΝΤ προσθέτουν τώρα την αβεβαιότητα σχετικά με το χρέος των ΗΠΑ και την πορεία της αμερικανικής οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παγκόσμια ανάκαμψη, καθώς η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου αποτελεί την ατμομηχανή της διεθνούς οικονομικής δραστηριότητας. Στο πλαίσιο αυτό, οι ίδιοι αξιωματούχοι σημειώνουν τις δυσχέρειες που δημιουργεί ο δογματισμός που διαπερνά τις διαβουλεύσεις για τον χειρισμό του χρέους στις ΗΠΑ, αφού πολλοί Ρεπουμπλικανοί, υπό την επιρροή και του «Tea party», δεν προσεγγίζουν την κρίση με τον αναγκαίο ρεαλισμό αλλά μέσα από ένα πρίσμα άκαμπτων ιδεολογικών προκαταλήψεων.
Εσωτερικές έριδες
Το ΔΝΤ έχει καλέσει τόσο την Ουάσιγκτον όσο και τις Βρυξέλλες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (ουσιαστικά το Βερολίνο), να προχωρήσουν σε άμεσες και συντονισμένες κινήσεις ώστε να αποφευχθεί ο διαφαινόμενος κίνδυνος νέας βαθύτερης ύφεσης. Πάντως, το περιβάλλον εντός του Ταμείου δεν είναι το καλύτερο. Η θεσμική δομή και η κατανομή ισχύος στη λειτουργία του -οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. διαθέτουν το 50% των μετοχών- έχει το τελευταίο διάστημα προκαλέσει έριδες καθώς αυξάνεται η δυσαρέσκεια των υπόλοιπων χωρών, με προεξάρχουσες τις αναδυόμενες οικονομίες, για τις εξαιρέσεις που γίνονται και την υπερβολική έκθεση του Ταμείου ώστε να στηριχθεί η Ευρωζώνη, το «κλαμπ με τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου», στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τις δημοσιονομικές της ανισορροπίες.
Στο Δ.Σ. του Ταμείου παραμένει η αβεβαιότητα όσον αφορά στην ικανότητα της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, τη στιγμή που τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται και η μη επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί θα οδηγήσει σε εκτροχιασμό της προσπάθειας και μετάδοση της κρίσης σε μια φάση κατά την οποία χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία εμφανίζονται ιδιαίτερα ευάλωτες.
Σε ιδιωτικές συζητήσεις, αξιωματούχοι του Ταμείου σημειώνουν, επίσης, ότι το κλίμα δεν βοηθούν η διαφαινόμενη παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στην Ισπανία μετά την προκήρυξη από τον πρωθυπουργό Θαπατέρο πρόωρων εκλογών για το Νοέμβριο, ούτε οι καταγγελίες για σκάνδαλα που σκιάζουν τον πρωθυπουργό και τον υπ. Οικονομικών της Ιταλίας.
Στη σκιά της «κατάρας του Αυγούστου» -οι κρίσεις του 1997 και του 1998, αλλά και του 2007 και του 2008- και λίγες ημέρες πριν από την τελευταία κατακόρυφη πτώση των χρηματιστηρίων, η Κριστίν Λαγκάρντ είχε υπογραμμίσει δημοσίως την ανάγκη άμεσης εφαρμογής του σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, προειδοποιώντας ότι, σε αντίθετη περίπτωση, «η αναταραχή μπορεί να επιστρέψει στις χρηματαγορές», ενώ ταυτόχρονα είχε διαμηνύσει ότι από τις δραστικές περικοπές δαπανών στις ΗΠΑ ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας ανάκαμψης χωρίς «θέσεις εργασίας» (jobless recovery) με σοβαρές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία. «Γι’ αυτό έχουμε ταχθεί εναντίον μιας βιαστικής δημοσιονομικής συρρίκνωσης», είχε σημειώσει δημοσίως η επικεφαλής του Ταμείου.
Την ίδια στιγμή, και στο τρίτο «μέτωπο» της παγκόσμιας οικονομίας, τις αναδυόμενες αγορές (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.ά.), η κ. Λαγκάρντ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την υπερβολικά ταχεία ανάπτυξη, που μπορεί να οδηγήσει σε υπερθέρμανση.