«Εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς;» Αν είχε χιούμορ το υπουργείο Παιδείας θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει αυτόν τον τίτλο στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε προχθές και αφορούσε τον αριθμό των ιερέων που λειτουργούν στην Ελλάδα. Διότι από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ανέκυψε το εξής απίστευτο: Ενώ οι «οργανικές» θέσεις ιερέων στην Ελλάδα είναι περίπου 8.300, το υπουργείο διαπίστωσε έπειτα από σύντομη έρευνα ότι οι διορισμένοι κληρικοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι 10.368 (με στοιχεία της 31/12/2010). Πού ακριβώς λειτουργούν οι 2.000 «πλεονάζοντες» ιερείς ουδείς το ξέρει, παρότι, όπως συνάγεται από την ανακοίνωση, μισθοδοτούνται κανονικά…
Το πιο αστείο (ή μάλλον το τραγικότερο) είναι ότι η σχετική αποκάλυψη προέκυψε τυχαία ύστερα από μια επιθετική ερώτηση δύο βουλευτών του ΛΑΟΣ στο υπουργείο Παιδείας. Ξέρετε γιατί εγκαλούσαν την κ. Αννα Διαμαντοπούλου; Γιατί, κατά την άποψή τους, λόγω του περιορισμού των προσλήψεων στο Δημόσιο, ερημώνουν οι εκκλησίες της χώρας. Πού να ‘ξεραν βέβαια ότι έμελλε να αποδειχθεί πως η Ελλάδα έχει τούτη τη στιγμή 2.000 ιερείς που της… περισσεύουν.
Η σχετική είδηση, ωστόσο, που παραδόξως πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων είναι μια μικρή λεπτομέρεια στο χάος που επικρατεί στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περιστείλει τις δαπάνες και το προσωπικό του δημόσιου τομέα. Χάος που δεν προκύπτει μόνον από τις απίστευτες στρεβλώσεις του κρατικού μηχανισμού, αλλά και λόγω της νοοτροπίας των πολιτικών μας οι οποίοι ακόμη και σήμερα αδυνατούν να επιβάλουν τις αναγκαίες περιστολές.
Το παράδειγμα των περιβόητων συγχωνεύσεων και καταργήσεων φορέων είναι το πιο ενδεικτικό για την αδυναμία των υπουργών να ξηλώσουν το τέρας του Δημοσίου, που εν πολλοίς το κόμμα τους δημιούργησε. Υποτίθεται ότι η σμίκρυνση του κράτους διά της συγχώνευσης ή και κλεισίματος άχρηστων οργανισμών ήταν εξ αρχής ευθύνη του κ. Θοδ. Πάγκαλου. Ο ίδιος, ωστόσο, μάλλον απογοητεύτηκε όταν διαπίστωσε πως στις δύο επιστολές που έστειλε προ εξαμήνου στους συναδέλφους του ουδείς (!) του απάντησε για το ποιοι «δικοί» τους φορείς θα μπορούσαν να καταργηθούν. Το δε σχέδιο που προχώρησε μόνος του σκάλωσε επί μήνες στην παράδοξη καθυστέρηση που επέδειξε η γενική γραμματεία της κυβέρνησης να το υπογράψει, ενώ και όταν τούτο συνέβη προέκυψε νέο πρόβλημα, καθώς ο αντιπρόεδρος δεν είχε νομοθετική αρμοδιότητα να το προωθήσει στη Βουλή. Τούτο υποτίθεται ότι θα αναλάμβανε να το πράξει ο κ. Γ. Ραγκούσης. Αλλά έγινε ανασχηματισμός, ο κ. Ραγκούσης μετακινήθηκε, τα θέμα ξαναπάγωσε και μόλις προ ημερών πληροφορηθήκαμε πως τις συγχωνέσεις τις αναλαμβάνει εξ υπαρχής ο κ. Ευ. Βενιζέλος.
«Εξ υπαρχής»
Τι σημαίνει εξ υπαρχής; Οτι ο νέος αντιπρόεδρος δεν στηρίχθηκε στο σχέδιο του κ. Θ. Πάγκαλου το οποίο, αν προχωρούσε, από τον προσεχή Γεννάρη θα έκλειναν οι πρώτοι οργανισμοί. Αντ’ αυτού ο κ. Βενιζέλος προτίμησε να στηριχθεί σε ένα άλλο σχέδιο που προετοίμαζε ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, το οποίο ωστόσο ουδόλως έτοιμο είναι να υλοποιηθε, ί με συνέπεια να διαφαίνεται ότι οι συγχωνεύσεις αναβάλλονται και πάλι για τουλάχιστον ένα 9μηνο.
Ολα τούτα, ωστόσο, μάλλον υποκρύπτουν κάτι το οποίο είναι πλέον εμφανές και στους πολίτες. Οτι ουδείς υπουργός θέλει να είναι εκείνος που θα υπογράψει τις απολύσεις -γιατί περί αυτού πρόκειται- χιλιάδων υπαλλήλων του Δημοσίου. Θέλετε ένα παράδειγμα; Το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων είναι τοις πάσι γνωστό ότι μας στοιχίζει κάποια (πολλά) εκατομμύρια ευρώ για να επιτελεί ένα έργο που θα μπορούσε κάλλιστα να ανατεθεί στις Ενοπλες Δυνάμεις. Καθώς όμως ο νέος αντιπρόεδρος το είχε υπό την σκέπη του μέχρι πρότινος το εξαίρεσε από τους 40 οργανισμούς των οποίων, όπως ανακοίνωσε, δρομολογεί την κατάργηση. Κάτι αντίστοιχο μάλιστα φαίνεται να συμβαίνει και με το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), καθώς τώρα που «πέρασε» στην ευθύνη του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ο ίδιος φέρεται να διαβεβαιώνει τα στελέχη του ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Ετσι, το μόνο που φαίνεται να προχωρεί είναι το συμμάζεμα των δημόσιων ΜΜΕ, αν τουλάχιστον επιβεβαιωθεί η δέσμευση του κ. Ηλ. Μόσιαλου να ανακοινώσει αυτήν την εβδομάδα το σχετικό σχέδιο «ανεξαρτήτως τι θα κάνουν οι άλλοι συνάδελφοί μου» όπως λέει χαρακτηριστικά, αφήνοντας γενικώς αιχμές στους ομολόγους του…