Μια περίοδος αβεβαιότητας στο εξωτερικό και το εσωτερικό εγκαινιάζεται ευθύς μετά τη σύντομη ανάπαυλα του Δεκαπενταύγουστου για την κυβέρνηση. Προβλήματα κυβερνητικής αποτελεσματικότητας, όπως η υστέρηση των εσόδων, αλλά και εξωγενή, όπως η κλιμακούμενη διεθνής αστάθεια και η κοινωνική ένταση, ίσως διαμορφώσουν ένα σκηνικό από το οποίο μοναδική διέξοδος εκτόνωσης να είναι η προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Πολλοί στο Μέγαρο Μαξίμου βλέπουν τις δυσκολίες του φθινοπώρου και κάποιοι μάλιστα εισηγούνται στον πρωθυπουργό να λάβει όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα δείχνουν ότι συγκρούεται με κατεστημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες και να προκηρύξει εκλογές το αργότερο ώς τον Μάρτιο του 2012. Οι εισηγητές του συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος υπολογίζουν ότι προτού ολοκληρωθεί το 2011, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προχωρήσει στη λήψη πρόσθετων μέτρων, ώστε να καλυφθεί η υστέρηση των εσόδων. Με τη Βουλή να έχει μόλις εγκρίνει το νέο δάνειο (εφόσον όλα κυλήσουν κατ’ ευχήν) και τους πολίτες να έχουν λάβει το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου τις έκτακτες φορολογικές απαιτήσεις του Δημοσίου, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την κυβέρνηση να ανακοινώσει τη λήψη νέων μέτρων, άρα πρέπει να ζητήσει νομιμοποίηση.
Ολα αυτά εκκολάπτονται σε ένα κλίμα ιδιότυπης δυαρχίας που αρκετοί παρατηρούν ότι αναπτύσσεται στην κορυφή του ΠΑΣΟΚ. Οι κ. Γ. Παπανδρέου και Ευ. Βενιζέλος λειτουργούν πλέον σε σαφή παραλληλία, με τον υπουργό Οικονομικών και αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως να έχει αναλάβει ένα σύνθετο ρόλο. Σχεδόν κάθε πρωί, ανάλογα με τις υποχρεώσεις του, ο κ. Ευ. Βενιζέλος αναχωρεί για το γραφείο του. Οχι όμως στο υπουργείο Οικονομικών, όπου τον βλέπουν αραιά, αλλά για τη Ζαλοκώστα, όπου στεγάζεται η αντιπροεδρία. Ο κ. Βενιζέλος αισθάνεται πιο άνετα στο ελεγχόμενο περιβάλλον της Ζαλοκώστα από το πολυσύχναστο και ευρισκόμενο σε διαρκή αναταραχή κτίριο του υπουργείου Οικονομικών στην Καραγιώργη Σερβίας. Η Ζαλοκώστα βρίσκεται επίσης σε «απόσταση βολής» από τη Βουλή όπου τους τελευταίους δύο μήνες ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών περνά καθημερινά πολλές ώρες. Η διπλή αυτή ιδιότητα του κ. Βενιζέλου έχει βέβαια τεράστιες διαφορές σε σχέση με τον προηγούμενο υπουργικό θώκο επί της Εθνικής Αμυνας. Τότε ο κ. Βενιζέλος βρισκόταν στο κέντρο μόνο για τα υπουργικά συμβούλια.
Η αλλαγή αυτή ωστόσο δεν οφείλεται απλά και μόνο στον ανασχηματισμό, αλλά και στη συμφωνία κορυφής που φαίνεται να υπήρξε μεταξύ των δύο πρώην αντιπάλων: του κ. Γ. Παπανδρέου και του κ. Βενιζέλου. Η νύξη περί συμφωνίας, δεν παραπέμπει αναγκαστικά σε κάποιου είδους παραχώρηση ανταλλαγμάτων μεταξύ των δύο ανδρών. Αλλωστε η επιθυμία του κ. Παπανδρέου να ζητήσει από τον κ. Βενιζέλο να ρίξει το βάρος του στο υπουργείο Οικονομικών ήταν γνωστή ήδη από τα τέλη του Μαρτίου στους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού. Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται αφενός στις κρίσιμες εξελίξεις από τον Μάρτιο μέχρι τον ανασχηματισμό του Ιουνίου, αφετέρου στην αρχική διστακτικότητα του κ. Βενιζέλου να αναλάβει ένα τόσο εκτεταμένο ρόλο.
Τελικά επικράτησε η άποψη που πολλοί συνεργάτες του πρωθυπουργού αποδίδουν στον κ. Παπανδρέου, ότι στις κρίσιμες στιγμές πρέπει να στρατευθούν άπαντες, περιλαμβανομένου και του κ. Βενιζέλου, αντιπάλου του, το 2007. Ο όρος «σύμπραξη» περιγράφει ακριβέστερα ό, τι προέκυψε τελικά μεταξύ των κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου μετά τον ανασχηματισμό της 17ης Ιουνίου.
Η αποστροφή του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Κ» ότι η αλλαγή προσώπων προκειμένου να συνεχιστεί μια συγκεκριμένη πολιτική είναι πολλές φορές αναγκαία, αποδίδει σε μεγάλο βαθμό τη λογική της τοποθέτησης του κ. Βενιζέλου στην «ηλεκτρική καρέκλα» της κυβέρνησης. Ο κ. Βενιζέλος ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών έχει ένα σύνθετο ρόλο, ο οποίος όπως φαίνεται μέχρι στιγμής δεν ενοχλεί τον κ. Παπανδρέου.