Στους 22 μήνες της διακυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου έχουν γίνει σχεδόν 100 υπουργικά συμβούλια. Από τα αστειάκια του κ. Θ. Πάγκαλου με τον κ. Ευ. Βενιζέλο και τον κ. Χ. Παμπούκη για τις συζητήσεις τους στα λατινικά, μέχρι και τα συνήθως σκωπτικά πειράγματα των κ. Κ. Σκανδαλίδη και Δ. Ρέππα, καθένα από τα υπουργικά συμβούλια έχει τις εύθυμες στιγμές του. Το τελευταίο αστείο των υπουργών είναι το «δεξιόμετρο». Επειδή το υπουργικό συμβούλιο έχει αναγκαστεί τους τελευταίους μήνες να λάβει «σκληρές» αποφάσεις, τα δύσκολα νομοσχέδια περιγράφονται ως «δεξιά», δηλαδή ξένα προς τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, στα χωρατά μεταξύ των υπουργών, πρόσωπα όπως ο κ. Γ. Ραγκούσης και ο κ. Η. Μόσιαλος αγγίζουν το «10» στο «δεξιόμετρο», ενώ ο κ. Χρ. Παπουτσής λαμβάνει υπερηφάνως «0». Πέρα όμως από την ελαφρά διάσταση του ζητήματος και τη «δεξιά» ή «αριστερή» οπτική γωνία των μελών του υπουργικού συμβουλίου, είναι ολοένα και πιο εμφανές ότι η κυβέρνηση είναι κάθετα χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. Το πρώτο στρατόπεδο είναι εκείνο των «σκληρών» στο οποίο εντάσσονται όσοι θεωρούν ότι μόνος δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι η προώθηση μεταρρυθμίσεων «χωρίς επιστροφή» και με κάθε κόστος. Το δεύτερο στρατόπεδο είναι εκείνο των λεγόμενων «κοινωνιστών», οι οποίοι επιθυμούν μια ηπιότερη προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Σε τούτο το δεύτερο στρατόπεδο, πάντως, υφίστανται σαφώς περισσότερες διαβαθμίσεις καθώς υπάρχουν υπουργοί οι οποίοι δεν επιθυμούν καμία αλλαγή, και εκείνοι που θεωρούν ότι ορισμένες από αυτές είναι αναπόφευκτες.
Στην κατηγορία των «σκληρών» είναι σαφές ότι εντάσσονται πέντε υπουργοί: Οι κ. κ. Γ. Ραγκούσης, Αννα Διαμαντοπούλου και Η. Μόσιαλος καθώς επίσης ο κ. Α. Λοβέρδος και ο κ. Φιλ. Σαχινίδης. Στην ομάδα αυτή δεν υφίστανται ιδιαίτερες διαβαθμίσεις, αν και οι τρεις πρώτοι (Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου, Μόσιαλος) λόγω των ζητημάτων που έχουν διαχειριστεί τους τελευταίους μήνες, θεωρούνται αποφασισμένοι. Ο κ. Ραγκούσης συγκρούστηκε δίχως υποχωρήσεις ακόμη και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα των ταξί, η κ. Διαμαντοπούλου με τους πανεπιστημιακούς, ενώ ο κ. Μόσιαλος εν μέσω θέρους άνοιξε μέτωπο με τους δημοσίους υπαλλήλους και τον (τελούντα υπό παραίτηση) πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ κ. Σπ. Παπασπύρο. Αν και ομιλεί σπανίως πλέον, ο κ. Θ. Πάγκαλος συμφωνεί με τη συγκεκριμένη στρατηγική. Στην ομάδα των «σκληρών» εντάσσονται επίσης οι κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και Χ. Παμπούκης, οι οποίος, πάντως, λόγω των νέων, λιγότερο κεντρικών, χαρτοφυλακίων τους, δεν βρίσκονται στο επίκεντρο των διεργασιών. Υπέρ των μεταρρυθμίσεων είναι σαφώς ταγμένος ο κ. Στ. Λαμπρινίδης, το πλέον νέο μέλος της κυβέρνησης, δίχως, ωστόσο, να συμμερίζεται τη στάση των πιο σκληρών. Ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες ισορροπεί προς το παρόν ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Σε κανονικές συνθήκες ο υπουργός Οικονομικών θα εντασσόταν αναφανδόν στην κατηγορία όσων επιθυμούν μια πιο ήπια προσαρμογή. Τούτο, άλλωστε, έπραττε πριν από τον ανασχηματισμό. Ωστόσο, η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών προ διμήνου, τον αναγκάζει να σταθεί σε μια θέση ενδιάμεση.
Στο στρατόπεδο των «κοινωνιστών» εντάσσονται πέραν πάσης αμφιβολίας οι κ. Δ. Ρέππας, Χ. Καστανίδης, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Κουτρουμάνης, Π. Μπεγλίτης, Π. Οικονόμου και Χρ. Παπουτσής. Σε καμία περίπτωση όλοι αυτοί δεν αποτελούν μια ομάδα. Αντίθετα, έχουν αποκλίνουσες απόψεις. Οι κ. Ρέππας, Καστανίδης και Μπεγλίτης φαίνεται να συμφωνούν σε αρκετά, όπως και ο κ. Κουτρουμάνης. Ο υπουργός Εργασίας, βέβαια, λόγω του κρίσιμου χαρτοφυλακίου το οποίο χειρίζεται, έχει έλθει αρκετές φορές σε σύγκρουση με τις πεποιθήσεις του. Ο κ. Χρυσοχοΐδης, αν και αρχικά εμφανιζόταν ως κατ’ εξοχήν στέλεχος της ομάδας των μεταρρυθμιστών, τάσσεται μεν υπέρ των αλλαγών που πρέπει να γίνουν, τονίζει, ωστόσο, σε κάθε υπουργικό συμβούλιο πτυχές οι οποίες αφορούν τη φυσιογνωμία του κυβερνώντος κόμματος. Στην κατηγορία αυτή, υπέρ της διατήρησης του υφιστάμενου στάτους κβο με τις λιγότερες δυνατές αλλαγές είναι ο κ. Χρ. Παπουτσής και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Π. Οικονόμου.