Μόνο οι δύο τους ξέρουν ποιανού ιδέα ήταν να καταργηθεί το υπουργείο Ναυτιλίας. Ηταν μετά τις εκλογές του 2009, που ο Γ. Παπανδρέου έδωσε στον Χ. Παμπούκη ένα χαρτί, να γράψει τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Από την επομένη, έξω απ’ το πρωθυπουργικό γραφείο στήθηκε ουρά αναμονής υπουργών. Οι πιο συχνοί επισκέπτες ήταν η Λούκα Κατσέλη για να ζητήσει το Λιμενικό, και ο Μ. Χρυσοχοΐδης για να το πάρει πίσω. Με τη Λούκα να παραμονεύει, ο Χ. Παμπούκης ανέβαινε τα σκαλιά φωνάζοντας στον γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου: «Το Λιμενικό στην κ. Κατσέλη!». Κατεβαίνοντας, το πρόσταγμα άλλαζε: «Το Λιμενικό στον κ. Χρυσοχοΐδη!». Λογικά, ο κ. Παμπούκης θα πρέπει να διασκέδαζε την υπόθεση με το Λιμενικό. Αλλά, ως γνωστόν, «ό, τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι». Οπότε το Λιμενικό που πλέει στις επτά θάλασσες σοφό είναι να μην το κοροϊδεύει κανείς.
Καλύτερα, όμως, να πάρουμε την ιστορία απ’ την αρχή. Ο Χ. Παμπούκης μπήκε στη ζωή του γιου του Ανδρέα τη δεκαετία του ’90, ως νομικός σύμβουλος στο μπέρδεμα των παπανδρεϊκών σπιτιών. Και αν γοήτευσε τότε τον νεαρό Γιώργο, η σχέση τους άνθησε αργότερα: το 2003, ο Χ. Παμπούκης ανέλαβε διαπραγμάτευση με τον Ν. Θέμελη για τη διαδοχή Σημίτη. Με την κατάληξη της ιστορίας, πήρε πόντους. Τους ίδιους πόντους που έχασε συντονίζοντας την καμπάνια του 2004, και τρώγοντας την καμπανιά της ήττας μετά τη στρατολόγηση εξωτικών συντρόφων, όπως ο Στ. Μάνος, η Μ. Δαμανάκη, ο Μ. Ανδρουλάκης… Την επομένη των εκλογών, το σοσιαλιστικό ραντάρ έχασε τον Χ. Παμπούκη και βρήκε τον Π. Γερουλάνο. Αλλά οι φιλικές σχέσεις Παπανδρέου – Παμπούκη δεν διακόπηκαν.
Η έκπληξη
Τα δείπνα ζευγαριών μπέρδεψαν το ραντάρ. Κανείς δεν υποψιάστηκε τίποτα όταν εντοπίστηκαν οι δυο τους μεσημέρι Κυριακής στο Abreuvoir, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές του 2009. Στο γεύμα, το πρέσινγκ απέδωσε: Ο Χ. Παμπούκης που προοριζόταν για γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, είπε πως ένας γραμματέας δεν μπορεί να δίνει εντολές στους υπουργούς. Η έκπληξη για την παμπουκική αναβάθμιση αποτυπώθηκε ανάγλυφη στο ύφος του Ευ. Βενιζέλου στην ορκωμοσία που ακολούθησε: ο Χ. Παμπούκης προσπέρασε τον ώμο του σαν σημαδούρα στη θάλασσα, και άγγιξε τον ώμο του πρωθυπουργού. Η παμπουκική εποχή είχε μόλις ξημερώσει.
Μέσα σε μία νύχτα ο Ν. Αθανασάκης σαν λούτρινος αρκούδος στριμώχτηκε σε μια γωνία του παλιού γραφείου του Θ. Ρουσόπουλου. Η Ρ. Βάρτζελη εξορίστηκε στην παγερή μοναξιά της Βουλής. Στο παλιό τους γραφείο κάθε βράδυ τα σουβλάκια πηγαινοέρχονταν μαζί με τους υπουργούς και τον Νίκο Παπανδρέου. Ο μόνος που αρνήθηκε το τσιμπούσι ήταν ο Γ. Ραγκούσης. Η κόντρα με τον Χ. Παμπούκη για το ποιος θα κάνει το δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου και ποιος το αριστερό, μαινόταν από καιρό.
Κάπου εκεί άρχισαν και οι μικρές υπερβολές. Οπως η εμφάνιση του κ. Παμπούκη στο γυαλί να λέει πώς έμαθε στον Κινέζο υπουργό τη λέξη «κρι-θα-ρά-κι». Η η ιστορία με τον Σαρκοζί που παρακαλούσε «μείνε εδώ, σύμβουλός μου, μαζί με τον Σκαρσίνι». Εκ των υστέρων, ο κ. Παμπούκης μάλλον έπρεπε να είχε δεχθεί. Γιατί, όπως γνωρίζουν άλλες πληγωμένες υπουργικές καρδιές, κοντά στον ΓΑΠ η ευτυχία δεν κρατά. Ο «Ελληνας Σκαρσίνι» (… κατά τις πράσινες διχαλωτές γλώσσες) άρχισε να νιώθει τις αναταράξεις. Οταν στον ανασχηματισμό αρνήθηκε να γίνει αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, στο email του κόπηκαν τα μεταμεσονύκτια ραβασάκια που ο Γ. Παπανδρέου στέλνει μονάχα στους εκλεκτούς. Και ύστερα ήρθε ο δεύτερος ανασχηματισμός.
Το ναυάγιο
Ο Χ. Παμπούκης ίσως θυμόταν αμυδρά εκείνο το «στη Λούκα το Λιμενικό, παρακαλώ!». Με έκπληξη ανακάλυψε πως στην αναμπουμπούλα, ως χαρούμενος λύκος ο Χρ. Παπουτσής όχι μόνο κούρσεψε το παλιό κατσελικό γραφείο πάνω απ’ το λιμάνι, αλλά έβαλε και ταμπέλα «Αρχηγείο Λιμενικού Σώματος»! Προφανώς έφταιγε το παλιό τραύμα: ο Χρ. Παπουτσής ξαναθυμήθηκε την τραγωδία του με το ναυάγιο του «Σαμίνα». Αλλά ο Χ. Παμπούκης δεν είχε καιρό για ψυχιατρικού ενδιαφέροντος περιστατικά. Ηθελε το γραφείο, το Λιμενικό, και ολόκληρο το υπουργείο πίσω. Και απευθύνθηκε στον Γ. Παπανδρέου.
Ο νόμος της θάλασσας είναι σκληρός. Λέγεται πως ο πρωθυπουργός τού έδωσε ραντεβού στην Πάρο, πλην ενεφανίσθη όσο και ο Ιησούς στο δίστιχο «είδα τον Χριστό φαντάρο / πάνω στο νερό στην Πάρο». Κάθε παμπουκική διαμαρτυρία ήταν μάταιη. Για όποιον ξέρει τον Γ. Παπανδρέου, η κατάληξη του Χ. Παμπούκη ήταν τόσο προβλέψιμη, όσο και η κατάληξη της Αρμάτας στις Σπέτσες. Το Λιμενικό δεν έσπευσε ούτε και θα σπεύσει να σώσει κανέναν απ’ τους δυο τους.