«Συγκρίνοντας τα δύο μέρη, δηλαδή από τη μια τις συμμαχικές δυνάμεις της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, όχι στο ιστορικό επίπεδο της απτής πραγματικότητας, αλλά στο άυλο επίπεδο των ιδεών και της ηθικής, μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι νικητής δεν είναι ο βάρβαρος βιαστής μουζίκος της σοβιετίας με τις γεμάτες λάφυρα τσέπες. Ούτε ο καλοθρεμμένος γελαστός Γιάνκης που διψά για εμπειρίες νομίζοντας ότι όλοι οι λαοί είναι όμοιοι με τους ιθαγενείς που εξόντωσε, αλλά νικητής είναι ο νεαρός αγωνιστής της Hitlerjugend (χιτλερικής νεολαίας) που έπεσε μαχόμενος στο κατεστραμμένο Βερολίνο».
Το παραπάνω απόσπασμα είχε τυπωθεί στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή», στην επέτειο των 60 χρόνων της κατάρρευσης του Τρίτου Ράιχ, στην έκδοση Ιούνιος-Ιούλιος 2005. Αν η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε οικονομική κρίση και το κέντρο της Αθήνας δεν είχε γίνει άντρο παρανόμων, ουδείς θα μιλούσε σήμερα για τη σχετικά μικροσκοπική οργάνωση με τη γραφική επιχειρηματολογία.
Παρουσιάζοντας τις θέσεις του κόμματος ενόψει εκλογών, ένας εκ των εκπροσώπων του, ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης, αφού διευκρινίσει στη σχετική του ομιλία ότι είναι στρατιώτης και ότι ο ρόλος του ως υποψηφίου βουλευτή είναι ένας ακόμα ρόλος στη δική του στρατευμένη εκδοχή της πολιτικής, δίνει μια μικρή γεύση εκείνου που πρόκειται να επακολουθήσει στην επόμενη Βουλή: «Εμείς θέλουμε αύριο, ως θεσμικοί πλέον, να μιλάμε επί ίσοις όροις, με όλα αυτά τα ρεμάλια που επί χρόνια πρόδιδαν την Ελλάδα…». Το κοινό της συγκέντρωσης ξεσπά σε παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Ναρκοπέδια
Προνομιακό πεδίο ανάπτυξης των πολιτικών επιχειρημάτων της οργάνωσης είναι η παράνομη μετανάστευση. Ανάμεσα στα μέτρα που προτείνει είναι να αναπτυχθούν νάρκες κατά προσωπικού – εκείνες που η Ελλάδα έχει δεσμευτεί ότι θα απομακρύνει και έχει απομακρύνει, καθώς στη λογική και την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής είναι ότι από την Ελλάδα πρέπει να φύγουν όλοι οι ξένοι.
Μετά την είσοδο της οργάνωσης στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας και ενόψει ενός ευρύτερου ρόλου στις εθνικές εκλογές, επιχείρησε να επεξεργαστεί θέσεις και για άλλα ζητήματα κυρίως για την οικονομία – θέσεις που προσπάθησε να είναι απλές, όσο το δυνατόν απλούστερες. Ετσι πρότεινε την κατάργηση της έκδοσης πιστοποιητικών φορολογικής ενημερότητας, την εφαρμογή leasing για όσους κάνουν επενδύσεις για 1 ευρώ, τη φορολόγηση των εμπορικών επιχειρήσεων και την απαλλαγή όσων παράγουν, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι ανεφάρμοστο εντός της Ε.Ε.
Εκτός από τους «ξένους», εχθροί είναι και «οι κλέφτες». Και σε αυτόν τον τομέα η φιλοναζιστική οργάνωση φαίνεται ότι ρυμούλκησε μεγαλύτερους και παλαιότερους σχηματισμούς στις θέσεις της, ιδιαίτερα τον αγωνιζόμενο για την κοινοβουλευτική του σωτηρία ΛΑΟΣ, που τις τελευταίες μέρες με τους κ. Αϊβαλιώτη και Βελόπουλο έχει υιοθετήσει μια ανάλογη επιχειρηματολογία. «Κλέφτες» φυσικά είναι οι «άλλοι», τα «ρεμάλια» κατά τον κ. Κασιδιάρη, εκείνοι που κάθονται ήδη στη Βουλή.
Η οργάνωση δεν έχει εσωτερική ζωή, ούτε πραγματικά συνέδρια, όπως οι περισσότεροι ελληνικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Διαθέτει ίσως τον μακροβιότερο αρχηγό ελληνικού κόμματος, τον κ. Νίκο Μιχαλολιάκο. Η είσοδός του στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έδειξε ότι η μοναδική εξαγγελία στην οποία έμεινε συνεπής ήταν η δημιουργία μιας άτυπης «πολιτοφυλακής» που κυνηγάει πεινασμένους λαθρομετανάστες.
Αντιπαραγωγική αντιπαράθεση
Ανθρωποι που είναι εξοικειωμένοι με τον πολιτικό χώρο δεξιά της Ν.Δ. πιστεύουν ότι η αντιπαράθεση με τη Χρυσή Αυγή, έτσι όπως γίνεται από τα μεγαλύτερα κόμματα και τον ΛΑΟΣ, «ρίχνει νερό στον μύλο» μιας οργάνωσης που για να ψηφιστεί, πρέπει να γίνει γνωστή. «Και γίνεται γνωστή κυρίως μέσω εκείνων που την… πολεμούν», λέει υποψήφιος του ΛΑΟΣ με καλές διασυνδέσεις στον χώρο της Ακρας Δεξιάς. «Η Χρυσή Αυγή πάει στις γειτονιές και μοιράζει φυλλάδια πόρτα πόρτα, πολλές φορές για τις ανάγκες ξένων μέσων που ανακαλύπτουν την… Αμερική, αλλά νομίζω ότι γνωστή σε ένα εθνικό κοινό γίνεται όταν την καταγγέλλουν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Ο κόσμος θέλει να τιμωρήσει και μάλλον όταν του λες ότι ο τάδε θέλει να καταστρέψει το σύστημα επιλέγει το εργαλείο καταστροφής του συστήματος, χωρίς να νοιάζεται τι έλεγε πριν από 10-15 χρόνια ή αν κυκλοφορεί με σβάστικα».