Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ακολουθεί τις τελευταίες εβδομάδες μια πολύ συνειδητή τακτική: στηρίζει την κυβέρνηση όσο χρειάζεται για να μην πέσει. Η επιλογή αυτή φάνηκε ανάγλυφα την εβδομάδα που πέρασε, όταν διά στόματος του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ ο κ. Βενιζέλος ουσιαστικά αμφισβήτησε ότι ο κ. Γ. Στουρνάρας κινείται στη γραμμή επαναδιαπραγμάτευσης που χάραξε η κυβέρνηση στην τρικομματική προγραμματική συμφωνία.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά, θέλει να αποστασιοποιηθεί από τις επιλογές της κυβέρνησης και τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, αποδίδοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης του κόμματος. Θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη φθαρεί -όπως φάνηκε και από το εκλογικό αποτέλεσμα- σε βαθμό που δεν του επιτρέπει την περαιτέρω εμπλοκή του στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Η τακτική του κ. Βενιζέλου έχει την υποστήριξη των περισσοτέρων από τους επιτελείς του ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε και κατά τη σύσκεψη της Τετάρτης, όπου ουδείς εκ των συμμετασχόντων διαφώνησε όταν ο πρόεδρος τόνισε ότι δεν προτίθεται να δεχθεί να «χρεώνεται» τις επιλογές του κ. Στουρνάρα.
Πηγές της Ιπποκράτους τονίζουν ότι η τακτική του κ. Βενιζέλου υπαγορεύεται από τις παρούσες συνθήκες. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αρνιόταν πεισματικά να παραχωρήσει οποιοδήποτε στέλεχος του κόμματος για κυβερνητική θέση. Ωστόσο, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές, πιθανή ραγδαία επιδείνωση των σημερινών συνθηκών θα οδηγούσε και σε αλλαγή στάσης του κ. Βενιζέλου. Τούτο σημαίνει ότι σε μια παρόξυνση της κρίσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα αρνιόταν να εγκρίνει τη συμμετοχή στη κυβέρνηση και μάλιστα ακόμη και με έμπειρα, άλλοτε κυβερνητικά στελέχη.
Τρεις πυλώνες
Η σημερινή τακτική του κ. Βενιζέλου στηρίζεται κατά βάση σε τρεις βασικούς πυλώνες.
l Πρώτον, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κινείται με επιμονή στη στρατηγική που έχει χαράξει προεκλογικά περί εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας, που πρέπει να υλοποιηθεί παράλληλα και πέρα από τις συμβατικές υποχρεώσεις που επιβάλλει η δανειακή σύμβαση. Σε αυτό το πλαίσιο ο κ. Βενιζέλος καταθέτει προτάσεις οι οποίες αφορούν την περαιτέρω μείωση του δημοσίου χρέους, μέσω συγκεκριμένων κινήσεων, όπως η αγορά των νέων ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου από τα ασφαλιστικά ταμεία.
l Δεύτερον, ο κ. Βενιζέλος επιθυμεί να είναι προφανές ότι κινείται θεσμικά. Στην περίπτωση μάλιστα της «κρίσης της επαναδιαπραγμάτευσης», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ως «θεματοφύλακας» διαφύλαξης της προγραμματικής συμφωνίας. Επίσης, με αυτή τη στάση του ο κ. Βενιζέλος αφαιρεί από τον κ. Αντ. Σαμαρά και το βάρος της ανάληψης πρωτοβουλιών οι οποίες ενδεχομένως θα ήταν δύσκολες για τον πρωθυπουργό, λόγω της θέσης που έχει ως επικεφαλής της κυβέρνησης. Εν ολίγοις, δίδει στον κ. Σαμαρά και ένα διαπραγματευτικό επιχείρημα (αυτό της εύρυθμης λειτουργίας του κυβερνητικού συνασπισμού) έναντι των εταίρων και πιστωτών μας.
l Τρίτον, η διάχυση της αίσθησης ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ριζικά διαφορετικό από τους εταίρους του στον κυβερνητικό συνασπισμό, με τους οποίους συνεργάζεται μόνο και μόνο επειδή το επιβάλλουν οι συνθήκες. Η αντίστιξη με τη Ν.Δ. γίνεται σχετικά εύκολα, καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει ριζικά διαφορετική κατεύθυνση από το πρώτο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού. Ο κ. Βενιζέλος επιθυμεί, κυρίως, να φανούν οι διαφορές του κόμματός του με τη ΔΗΜΑΡ, με την οποία το ΠΑΣΟΚ κινείται στον ίδιο ιδεολογικό χώρο. Στελέχη της Ιπποκράτους τονίζουν ότι η κίνηση του κ. Βενιζέλου να θέσει θέμα τήρησης της γραμμής επαναδιαπραγμάτευσης αποτελεί απόδειξη ουσιαστικών «κεντροαριστερών» αντανακλαστικών, εν πλήρει αντιθέσει προς τη ΔΗΜΑΡ η οποία, όπως λένε, «αποκοιμήθηκε» δίχως να καταλάβει ότι εκείνη τη στιγμή εθίγετο ο πυρήνας της συγκυβέρνησης, δηλαδή η διαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.