Τα υπό ανακοίνωση οικονομικά μέτρα δοκιμάζουν πρωτίστως τη ΔΗΜΑΡ. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι είναι η πρώτη φορά στη νεότερη ελληνική ιστορία που ένα κόμμα της Αριστεράς θα κληθεί να συναινέσει όχι μόνον στον περιορισμό του κράτους, αλλά και σε εξόφθαλμα αντιλαϊκές αποφάσεις. Σε περικοπές μισθών και συντάξεων, οι οποίες δεν είναι μόνον άδικες, αλλά μπορούν να αποδειχθούν και ατελέσφορες.
Στο επιτελείο του κ. Φ. Κουβέλη δεν περίμεναν βέβαια να είναι όλα ρόδινα με την ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης. Ωστόσο, συνεργάτες του ομολογούν ότι ένας πειθαναγκασμός της ΔΗΜΑΡ να υπογράψει επαχθή μέτρα, θα προσφέρει ένα ακόμη επιχείρημα στον ΣΥΡΙΖΑ να υπενθυμίσει ότι κεντρικό προεκλογικό της σύνθημα ήταν η σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο και όχι η στήριξη της «καταστροφικής» πολιτικής Ν. Δ. -ΠΑΣΟΚ.
Το ενδεχόμενο αυτό σε συνδυασμό και με την εμφανή πλέον δυσκολία της ΔΗΜΑΡ να πιστωθεί οφέλη από την κυβερνητική της σύμπραξη προκαλεί και εσωτερικούς τριγμούς στο κόμμα, ασχέτως αν παραμένουν μακράν της δημοσιότητας. Είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Κουβέλης εγκατέλειψε το σχέδιο να συγκαλέσει συνέδριο το φθινόπωρο, όπως ήταν η πρόθεσή του. Τούτο δεν συνέβη μόνον γιατί αντελήφθη ότι έχοντας μόλις υπογράψει τα «νεοφιλελεύθερα» μέτρα θα ήταν άκαιρο το κόμμα του να προκαλέσει μια δημόσια συζήτηση για τον ιδεολογικό επαναπροσανατολισμό του. Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ μετατέθηκε για την άνοιξη του 2013 γιατί ο κ. Κουβέλης έκρινε πως χρειάζεται χρόνος για να αποκτήσει το κόμμα του μια διακριτή θέση στην πολιτική σκηνή και κυρίως να εξευρεθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στην Κεντρική Επιτροπή και την κοινοβουλευτική του ομάδα.
Η παρατήρηση αυτή δεν γίνεται τυχαία. Η απροσδόκητη εκλογική εκτόξευση της ΔΗΜΑΡ από έναν σχηματισμό που μετά βίας διεκδικούσε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σε ένα κόμμα που έχει σήμερα 17 βουλευτές προκαλεί αμηχανία ακόμη και στους ιδρυτές της. Πολύ περισσότερο όταν οι άνθρωποι που φαίνεται να επηρεάζουν σήμερα τον κ. Κουβέλη -π. χ. η ομάδα της «Μεταρρύθμισης» με τους κ. Ν. Μπίστη και Γ. Μεϊμάρογλου- εντάχθηκαν κατόπιν «εορτής» στη ΔΗΜΑΡ, εν αντιθέσει με τα στελέχη της Κ. Ε. κάποια εκ των οποίων βλέπουν συγγενέστερο χώρο τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι τη Ν. Δ. ή το ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη πλευρά οι 17 βουλευτές που εκπροσωπούν το κόμμα όχι μόνον δεν ελέγχονται από την Κ. Ε., αλλά είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί έχουν και εντελώς διαφορετικές απόψεις. Αρκεί το παράδειγμα της κ. Μ. Ρεπούση, η οποία απετράπη, την τελευταία στιγμή, να φέρει στη Βουλή πρόταση για τον προαιρετικό εκκλησιασμό στα σχολεία, λες και αυτό το μέτωπο έλειπε (ειδικά σε αυτή την περίοδο) από τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο… Με τα δεδομένα αυτά η αναβολή του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ ενέχει ασφαλώς και τον χαρακτήρα της μετάθεσης του ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού της, η οποία εκρίθη από τον κ. Κουβέλη ότι μπορεί να περιμένει…