Το πολιτικό ημερολόγιο των επόμενων μηνών ίσως τελικά να καθορίσει το μέλλον της Ευρωζώνης περισσότερο από τις καθαρά οικονομικές πτυχές της κρίσης. Μία σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη και την Αμερική θα διαμορφώσουν, ανάλογα με τα αποτελέσματά τους, την κατεύθυνση που θα πάρει η ευρωπαϊκή περιπέτεια. Μετά τον σκόπελο των ελληνικών εκλογών, όπου η επικράτηση των αντιμνημονιακών κομμάτων θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε ένα πρόωρο τέλος το παιχνίδι, τουλάχιστον για την Ελλάδα, έπονται τρεις ακόμη που απειλούν να εκτροχιάσουν την προσπάθεια αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση που αναμένεται, εκείνη της 12ης Σεπτεμβρίου στην Ολλανδία, ενδέχεται να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα, και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την Ελλάδα. Οι πρόωρες εκλογές στη χώρα ήρθαν ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της κυβέρνησης συνασπισμού τον περασμένο Μάιο, όταν χρειάστηκε να λάβει μέτρα λιτότητας για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ. Η ανάγκη περικοπών οξύνει την πολιτική αντίδραση στη στήριξη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, ενώ η υποβάθμιση των προοπτικών της πιστοληπτικής αξιολόγησης Ολλανδίας αλλά και Γερμανίας από τον οίκο Moody’s την περασμένη εβδομάδα εκτιμάται πως θα λειτουργήσει αρνητικά στη διάθεση στήριξης της Ελλάδας καθώς και των άλλων χωρών του Νότου.
Με τα πέντε κόμματα που υποστηρίζουν τις περικοπές να μη συγκεντρώνουν στις δημοσκοπήσεις ποσοστά ικανά για να σχηματίσουν κυβέρνηση, δεν αποκλείεται πλέον μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή αποκλειστικά αντιευρωπαϊκών κομμάτων. Αν και η πλειοψηφία των Ολλανδών εξακολουθεί να θέλει το ευρώ, τα τελευταία εκφράζουν ιδέες όπως η διάσπαση της Ευρωζώνης μεταξύ Βορρά και Νότου. Το Κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς αλλά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα παίζουν αποτελεσματικά το χαρτί του αντιευρωπαϊσμού, ο οποίος βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά στη χώρα, προκαλώντας, σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομολόγο της ING Πέτερ Βάντεν Χάουτε, έναν αυξημένο πολιτικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένα δημοψήφισμα με ερώτημα την περαιτέρω ενοποίηση θα είχε αμφίβολο αποτέλεσμα.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες
Αντίθετα, η επόμενη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση ενδεχομένως να λειτουργήσει θετικά για την επίλυση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης. Πρόκειται, βέβαια, για την εκλογή προέδρου στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 6 Νοεμβρίου, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα θα διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία απέναντι στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, Μιτ Ρόμνεϊ. Ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο κ. Ομπάμα έχει κάθε συμφέρον να συγκρατηθεί η ευρωπαϊκή κρίση χρέους τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου, ώστε να μην υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις και στην αμερικανική οικονομία, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις πιθανότητες επανεκλογής του. Οι προσπάθειες παρέμβασής του και οι πιέσεις που έχει ασκήσει στη Γερμανία για την ταχύτερη και πιο τολμηρή επίλυση της κρίσης χρέους δίνουν μία ιδέα για την πολιτική που θα ακολουθήσει, εφόσον εκλεγεί, και μετά τις εκλογές. Αντίθετα, λιγότερο φαίνεται ότι θα ασχοληθεί με την ευρωπαϊκή κρίση ο Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος έχει πιο αυστηρές θέσεις περί δημοσιονομικής πειθαρχίας, ενώ κατά την προεκλογική του εκστρατεία έχει προσπαθήσει να συνδέσει τις πολιτικές του αντιπάλου του με την κατάσταση της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιό του τον Απρίλιο πως ο κ. Ομπάμα θα αποφεύγει τους ελληνικούς κίονες ως σκηνικό των ομιλιών του στο μέλλον, «διότι δεν θα θέλει να θυμίσει σε κανέναν την Ελλάδα, αφού μας έχει βάλει σε αντίστοιχο δρόμο».
Εναν αντίστοιχο με τον Αμερικανό πρόεδρο στόχο πρέπει να έχει και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, και μάλιστα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι το φθινόπωρο του 2013, όταν θα πραγματοποιηθούν οι γερμανικές εκλογές. Βεβαίως, σε αντίθεση με τον κ. Ομπάμα, η κ. Μέρκελ έχει το δύσκολο στοίχημα να στηρίξει την Ευρωζώνη χωρίς να χαρίσει έδαφος σε αντιευρωπαϊκά κόμματα…