Η μόνη βεβαιότητα στην Ελλάδα είναι ότι η ζωή θα γίνει δυσκολότερη. Η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Αχτίδα καλών νέων είναι ότι ο πράος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που κάποτε απέρριπτε το Μνημόνιο, τώρα το υποστηρίζει πλήρως. Σαν να βρήκε το φως του μετά την εγχείρηση αποκόλλησης που έκανε, αναγνωρίζει πλέον ότι το μέλλον του βασίζεται στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πείσει τη δύσπιστη Ευρωζώνη ότι η Ελλάδα πραγματικά θέλει να αλλάξει. Ανάλογος ρόλος επιφυλάσσεται στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Ο συνδυασμός της τεχνοκρατικής του επιδεξιότητας και της πολιτικής πονηριάς του Αντώνη Σαμαρά μπορεί να δημιουργήσει μία μηχανή που θα κάνει τη δουλειά. Οι δυο τους ξέρουν ότι δεν πρόκειται τώρα να πάρουν ούτε ένα ευρώ – στην πραγματικότητα ξέρουν ότι πολλές χώρες της Ευρωζώνης δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά να διώξουν την Ελλάδα.
Η στρατηγική τους είναι να αντιμετωπίσουν αυτήν την απειλή και να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα είναι ακόμη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν η κρίση του ευρώ φτάσει στο αποκορύφωμά της. Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευάλωτη, ενώ μια έξοδός της θα μπορούσε να προβληθεί ως παράδειγμα για να καταδειχθεί ότι μια χρεοκοπημένη οικονομία δεν μπορεί να απολαμβάνει λευκή επιταγή. Ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι αν η κρίση του ευρώ κοπάσει, αυτή η εικόνα θα αλλάξει. Από τη στιγμή που το ευρώ θα είναι ασφαλές, η υπόλοιπη Ευρωζώνη θα μπορούσε να πειστεί ότι η Ελλάδα θα προκαλεί λιγότερα προβλήματα εντός του ενιαίου νομίσματος παρά εκτός. Ομως πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Η συγκυβέρνηση του κ. Σαμαρά είναι ευάλωτη. Η δύναμη του ΠΑΣΟΚ μειώθηκε δραματικά και είναι διαιρεμένο και το κόμμα της ΔΗΜΑΡ νιώθει εξαιρετικά άβολα με τα μέτρα λιτότητας που καλείται να εγκρίνει. Ακόμη και αν η συμμαχία διατηρηθεί, η πολιτική της μπορεί να μην εφαρμοστεί. Οι περικοπές στις συντάξεις και τους μισθούς του Δημοσίου θα διογκώσουν τη δυσαρέσκεια. Ο πρωθυπουργός είναι μεν αποφασισμένος να αποδείξει ότι η Ελλάδα άλλαξε, αλλά πολλοί πολιτικοί θα επιχειρήσουν να προστατεύσουν την πελατεία τους. Πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι η αδυναμία της οικονομίας να αναπτυχθεί. Οσο διαρκεί η απειλή της εξόδου από το ευρώ, η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας θα είναι ισχνή, τα ξένα κεφάλαια θα παραμείνουν μακριά και επενδύσεις δεν θα έρθουν.