Το οικονομικό επιτελείο για πολύ καιρό αναζητούσε 11,6 δισ, για ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αυστηρού δημοσιονομικού προγράμματος, ενώ ο πρωθυπουργός θα αναζητήσει στις επικείμενες ευρωπαϊκές επαφές, στήριξη στο ελληνικό αίτημα για επιμήκυνση του προγράμματος. Την ίδια ώρα, όμως, στα επιτελεία των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας, αναζητούν τρόπους ώστε οι πιθανολογούμενες νέες απώλειες στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενόψει κρίσιμων ψηφοφοριών, να περιοριστούν στο ελάχιστο δυνατόν!
Ουδείς, ούτε και ο πλέον αισιόδοξος, δεν θεωρεί πως υπάρχει περίπτωση να επανεμφανιστεί ο «μαγικός αριθμός» των 179 θετικών ψήφων, που έλαβε η τρικομματική κυβέρνηση κατά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Ηδη, σε περιβάλλον μικρότερης πολιτικής έντασης, όπως ήταν εκείνο το οποίο αφορούσε τον νόμο για τα ΑΕΙ, καταγράφηκαν «διαρροές» με διακριτό πολιτικό συμβολισμό: Μόνον 163 εκ των 179 επέλεξαν να είναι παρόντες στην ψηφοφορία και να παράσχουν θετική ψήφο στο νομοθέτημα του υπουργείου Παιδείας. Κάποιοι απείχαν, ενώ άλλοι καταψήφισαν, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνη του πρώην πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου. Τώρα που σειρά παίρνουν κρισιμότερα σχέδια νόμου, όπως είναι εκείνα για τα νέα μέτρα και τις αποκρατικοποιήσεις, παραμένει άγνωστο το πόσο χαμηλά θα κατέβει ο πήχυς της πολιτικής στήριξης που θα διασφαλίσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό, τουλάχιστον, λέγεται χαρακτηριστικά στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις βουλευτών. Η ισχυρή κοινωνική αναστάτωση, εξαιτίας ακριβώς της ακολουθούμενης πολιτικής στον χώρο της οικονομίας, καθώς και η κλιμακούμενη πίεση από πλευράς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνδιαμορφώνουν ένα εξαιρετικά δυσχερές για την πλειοψηφία περιβάλλον. Το ισχυρό «πρέσινγκ» από τη μία του ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΔΗΜΑΡ αλλά και προς τμήμα του ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη κυρίως των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» («θα είμαστε τα κακά παιδιά», είχε προειδοποιήσει πρόσφατα ο κ. Τέρενς Κουίκ) προς τη δεξιά πτέρυγα της Ν. Δ., εκτιμάται ότι κάθε άλλο παρά θα αφήσουν ανεπηρέαστους βουλευτές της τρικομματικής κυβερνώσας πλειοψηφίας. Κεντρικός μοχλός για την άσκηση αυτών των αντιπολιτευτικών πιέσεων κατά την προσεχή περίοδο θα είναι, όπως όλα δείχνουν, κυρίως τα συνεχή αιτήματα για διεξαγωγή ονομαστικών ψηφοφοριών σε μείζονος σημασίας σχέδια νόμου, ή για συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων (ακόμα και στο πλαίσιο της «Ωρας του πρωθυπουργού»), καθώς επίσης και η επιδίωξη προώθησης των προτάσεων νόμου που κατατίθενται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Στη σκιά όλων αυτών, πάντως, το ενδιαφέρον εντοπίζεται και σε δύο άλλα «μέτωπα», ενόψει της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου: Πρώτον, σε εκείνο που αφορά τις συγκρουσιακές σχέσεις οι οποίες αναπτύσσονται μεταξύ των κομμάτων της Αριστεράς και της Χρυσής Αυγής. Και δεύτερον, στα εσωκομματικά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, με αρκετούς ήδη να κάνουν λόγο για πρώιμες «αναταράξεις» στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ…