Το ερώτημα ποιες ακριβώς θυσίες είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν και κυρίως να υποστηρίξουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ είναι βέβαιο ότι θα απασχολήσει την επικαιρότητα τις αμέσως προσεχείς ημέρες, καθώς και τα δύο μικρότερα κόμματα της κυβέρνησης ήδη κλυδωνίζονται από τις φημολογίες των νέων μέτρων και κυρίως από το γεγονός ότι δεν θα αποφευχθούν, όπως όλα δείχνουν, οι οριζόντιες περικοπές.
Η τακτική που έχει επιλέξει μέχρι στιγμής η Ιπποκράτους θα μπορούσε κάλλιστα να παρομοιαστεί με τη ρήση «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος». Ο κ. Ευ. Βενιζέλος καίτοι επισήμως στηρίζει ολόθερμα τις διαπραγματεύσεις του κ. Αντ. Σαμαρά με τους ομολόγους του είναι προφανές ότι στοχεύει να αποδώσει στον πρωθυπουργό την αποκλειστική ευθύνη για όλα τα επαχθή μέτρα στα οποία θα καταλήξει το υπουργείο Οικονομικών.
Τούτο δεν φάνηκε μόνον από τον οξύτατο τρόπο που επέλεξε προσφάτως να διαχωρίσει τη θέση του από την επιλογή Σαμαρά να αναβάλει το αίτημα της επιμήκυνσης. Επιβεβαιώνεται καθημερινά από όλες σχεδόν τις τοποθετήσεις των «κοντινών» του στελεχών, τα οποία ναι μεν επαναλαμβάνουν ότι δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά την ίδια στιγμή αποστασιοποιούνται από κάθε σχεδόν φημολογούμενη λύση. Χαρακτηριστικότερες της εβδομάδας που πέρασε ήταν οι δηλώσεις των κ. Γ. Ντόλιου και Πάρη Κουκουλόπουλου οι οποίοι σχεδόν προεξόφλησαν την αποτυχία του τρόπου που η κυβέρνηση σκέφτεται να επαναφέρει το μέτρο της εφεδρείας, «ξεχνώντας» βέβαια ότι τη μέθοδο αυτή την εισήγαγε προ έτους το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε αναλάβει και τη σχετική δέσμευση μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων έναντι των Ευρωπαίων εταίρων.
Στην πραγματικότητα αυτό που ανησυχεί τον κ. Βενιζέλο και επιχειρεί να αντιμετωπίσει με τη μέθοδο της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης είναι οι υπόγειες διεργασίες που εξελίσσονται στο ΠΑΣΟΚ ερήμην του. Ακόμη και στενοί του συνεργάτες αδυνατούν να προβλέψουν πόσοι εκ των 33 πράσινων βουλευτών θα αντιδράσουν και σε ποια από τα μέτρα που έρχονται, καθώς είναι κοινό μυστικό πώς αρκετοί εξ αυτών δεν φέρονται διατεθειμένοι να ξαναϋποστούν ό, τι συνέβη στο ΠΑΣΟΚ την τελευταία διετία, ασχέτως αν θα χρεωθεί από την ηγεσία η ευθύνη στη Ν. Δ.
Ανάλογα προβλήματα είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει και ο κ. Φ. Κουβέλης, καίτοι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ φαίνονται στην πλειοψηφία τους πιο ένθερμοι υποστηρικτές της κυβερνητικής συνεργασίας. Οι κ. Οδ. Βουδούρης και Γιάννης Μιχελογιαννάκης έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι δεν προτίθενται να στηρίξουν επιλογές που αφίστανται του προεκλογικού λόγου της ΔΗΜΑΡ. Και κυρίως από την τριμερή προγραμματική συμφωνία, η οποία υπενθυμίζεται ότι δεν προέβλεπε οριζόντιες περικοπές. Αλλοι βουλευτές πάλι, όπως ο κ. Παρις Μουτσινάς, θεωρούν casus belli επιμέρους κυβερνητικές επιλογές, όπως τον τρόπο χειρισμού της Αγροτικής Τράπεζας, ενώ ακόμη και το περιβάλλον του κ. Κουβέλη δεν αρνείται ότι η τακτική «στηρίζουμε την κυβέρνηση γιατί ο άλλος δρόμος οδηγεί στη δραχμή και τη χρεοκοπία» πιθανόν αποδειχθεί αδιέξοδη, αν η ΔΗΜΑΡ βρεθεί σύντομα προ τετελεσμένων που θα απέχουν παρασάγγας από τις πάγιες θέσεις της. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που στην τελευταία κοινοβουλευτική ομάδα δεν ήταν λίγοι οι βουλευτές που ζήτησαν επιτακτικά από τον κ. Κουβέλη να γίνει πιο τολμηρός και να πει από τώρα την αλήθεια στους πολίτες, αν όντως τα δεδομένα στην Ε. Ε. έχουν αλλάξει και δεν επιτρέπεται στη χώρα μας καμία αλλαγή των συμπεφωνημένων μέχρι να επιδείξει έμπρακτα δείγματα γραφής.
Ας σημειωθεί, τέλος, ότι η υπόγεια αυτή ανησυχία που μπορεί κανείς να διακρίνει συνομιλώντας τόσο με βουλευτές της ΔΗΜΑΡ όσο και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι άσχετη με την πρόβλεψη των περισσοτέρων ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές μόνον ένα κόμμα θα κατορθώσει να επιβιώσει στον κεντροαριστερό χώρο μεταξύ Ν. Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου μπορεί μεν οι συζητήσεις περί πολιτικής συνένωσης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να διαψεύδονται, αλλά στο παρασκήνιο κάποιοι ήδη αναζητούν το ηγετικό πρόσωπο που θα μπορούσε να στοιχίσει τους περισσότερους βουλευτές και των δύο κομμάτων…