Πώς εξασφαλίζεις την αναγκαία κοινωνική συνοχή όταν εισηγείσαι αντιδημοφιλή οικονομικά μέτρα; Αυτό το ερώτημα μοιάζει να βασανίζει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τους δύο άλλους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο του επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου.
Στην πραγματικότητα, όλες τις τελευταίες ημέρες το πρωθυπουργικό γραφείο κινείται σε παράλληλους δρόμους. Αφενός, οι «οικονομικοί» επιτελείς, που βρίσκονταν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την εξωτερική και την εσωτερική τρόικα προς αναζήτηση συμφωνίας για το πακέτο που θα «ξεκλειδώσει» τη δόση, αλλά και τις προοπτικές συνολικής διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Αφετέρου, οι «επιτελικοί», που βρίσκονταν σε συνεχείς συσκέψεις για τον τρόπο διαχείρισης του θέματος τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Ο κ. Σαμαράς είναι, όπως περιγράφουν όσοι τον έχουν συναντήσει τις τελευταίες ημέρες, ιδιαίτερα πιεσμένος. Οχι μόνον εξαιτίας των εν εξελίξει σκληρών διαπραγματεύσεων, αλλά και της επίγνωσης για τη σκληρότητα των μέτρων που θα πρέπει να υλοποιηθούν.
Στο επιτελείο του πρωθυπουργού εκτιμούν πως η κοινωνική ανοχή, σε πρώτο επίπεδο, και η συμμετοχή, σε δεύτερο, μπορεί να εξασφαλισθεί μόνον υπό τρεις προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι να πειστεί η κοινωνία πως τα μέτρα αποτελούν μία απολύτως αναγκαία υποχρέωση της Ελλάδας προκειμένου να διασφαλισθεί η παραμονή της στην Ευρωζώνη.
Η δεύτερη, να διαβεβαιώσουν τους πολίτες πως οι σκληρές αυτές παρεμβάσεις θα είναι και οι τελευταίες.
Και η τρίτη, να προκύψει «φως στο βάθος του τούνελ».
Στο πρωθυπουργικό γραφείο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη μια μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να επιταχυνθούν νομοθετικές ή άλλες παρεμβάσεις που αφορούν τις αποκρατικοποιήσεις, την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, την προσέλκυση επενδύσεων. Στόχος είναι, αμέσως μετά την οριστικοποίηση των μέτρων και ταυτόχρονα με τις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και το ΔΝΤ για την επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος και το χρέος, να υπάρξουν απτά δείγματα αλλαγής του κλίματος. Ο κ. Σαμαράς αναμένεται να τα επικαλεστεί όλα αυτά στο διάγγελμα που θα απευθύνει προς τον ελληνικό λαό, τις προσεχείς ημέρες.
«Μια και καλή…»
Με εφαλτήριο αυτή την ομιλία, ο πρωθυπουργός θα απευθυνθεί εν συνεχεία προς τους βουλευτές του κόμματός του. Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι για τον ίδιο η ψήφος στο πακέτο μέτρων συνιστά ψήφο εμπιστοσύνης. Προφανώς, δε, όποιος καταψηφίσει θα θέσει, κατά την αναφορά του Ανδρέα Παπανδρέου, «εαυτόν εκτός κόμματος». Η συζήτηση και ψήφιση του νέου πακέτου επρόκειτο να γίνει με κατεπείγουσες διαδικασίες, δηλαδή σε διάστημα 48 ωρών, εφόσον η ελληνική πλευρά επιδιώκει να έχει την έγκριση της Βουλής στα μέτρα πριν από το Eurogroup της 8ης Οκτωβρίου.
Ακόμη όμως και μετά την εμπλοκή με την τρόικα και την παραδοχή κυβερνητικών αξιωματούχων ότι «ο στόχος της 8ης Οκτωβρίου δύσκολα θα επιτευχθεί», η λογική της ταχείας διαδικασίας παραμένει, σε μια προσπάθεια να οριοθετηθεί ο χρόνος της κοινοβουλευτικής συζήτησης και μαζί με αυτόν των συγκεντρώσεων έξω από τη Βουλή. Δεδομένη είναι και η επιλογή του Μαξίμου, να περιληφθούν όλες οι διατάξεις σε ένα και μόνο άρθρο, ώστε να μην επιτραπεί σε βουλευτές να «επιδείξουν επιλεκτική ευαισθησία».
Στο Μαξίμου εμφανίζονται βέβαιοι ότι δεν θα επαναληφθεί η μαζική ανταρσία του περασμένου χειμώνα. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν ήδη ο γραμματέας της Κ.Ο. Θαν. Μπούρας, ο πρώην «αντάρτης» και πλέον γραμματέας του κόμματος Μαν. Κεφαλογιάννης και, κυρίως, ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης, ο οποίος διαθέτει όχι μόνο θεσμικό κύρος αλλά και ειδικό κομματικό βάρος.
Ωστόσο, κάποιοι -κυρίως από άλλα κόμματα- επιμένουν ότι οι διαφοροποιήσεις δεν θα αποφευχθούν. Στοιχηματίζουν, μάλιστα, πως δεν θα προέρχονται απαραιτήτως από τους… συνήθεις υπόπτους -ενδεικτικά οι Δ. Κυριαζίδης, Ηλ. Βλαχογιάννης και Θαν. Νταβλούρος, οι οποίοι προέρχονται από την ΕΛ.ΑΣ. και αντιδρούν στη μείωση των αποδοχών των ενστόλων- αλλά από στελέχη πέραν πάσης υποψίας, κάποια εξ αυτών ιδιαιτέρως προβεβλημένα.
Σύγκρουση γαλάζιων συνδικαλιστών με τη Ν.Δ.
Σε αναβρασμό βρίσκεται η οργανωμένη συνδικαλιστική βάση της Ν. Δ. Οι γαλάζιοι της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα «απάντησαν» στη διαγραφή του Νίκου Κιουτσούκη από το κόμμα σηκώνοντας μπαϊράκι ανεξαρτησίας και δηλώνοντας ότι θα διαγράφουν και οι ίδιοι -για την ακρίβεια θα αποκλείουν από τα ανώτατα όργανα διοίκησης της ΔΑΚΕ- όποιους συνδικαλιστές αναλαμβάνουν κρατικές ή κομματικές θέσεις. Η σύγκρουση με τη ΔΑΚΕ δεν προκάλεσε έκπληξη καθώς, ήδη από την απόφαση του κ. Σαμαρά να στηρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου, ο πρόεδρος της αντιμετωπιζόταν ως… η «ιδιότυπη μεταβλητή» του συνδικαλιστικού. Δεν είναι τυχαίο ότι απέφυγε επί μακρόν να συναντήσει πριν από τις εκλογές του Μαΐου τον νυν πρωθυπουργό, ενώ οι θέσεις του προσήγγιζαν αυτές του κ. Γ. Μανώλη, πρ. επικεφαλής της παράταξης και πλέον εξέχον στέλεχος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Με τον κ. Μανώλη διατηρείται στενή προσωπική σχέση, όπως άλλωστε και με τον ευρωβουλευτή της Ν. Δ. κ. Κ. Πουπάκη, ο οποίος και έσπευσε να στηρίξει τον διαγραφέντα συνδικαλιστή, επικρίνοντας την απόφαση της ηγεσίας. Ο ίδιος ο κ. Κιουτσούκης αρνείται ότι ετοιμάζεται να προσεγγίσει τον Πάνο Καμμένο, κάτι που έχουν κάνει αρκετοί εκ των «σκληροπυρηνικών» της ΔΑΚΕ, ενώ είναι δεδομένο ότι οι Ανεξάρτητοι θα έστρωναν κόκκινο χαλί… για την υποδοχή βουλευτών και συνδικαλιστών από τη Ν. Δ.