Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος σφράγισε επί 12 χρόνια τα δημοτικά πράγματα και τη δημόσια ζωή της Θεσσαλονίκης. Δημοτικός σύμβουλος, βουλευτής, υφυπουργός, δήμαρχος, οι Θεσσαλονικείς υπήρξαν «γενναιόδωροι» διά της ψήφου τους απέναντι στον «Πελοποννήσιο» στην καταγωγή και μεγαλωμένο στην πόλη, γιο στρατιωτικού και οδοντίατρο στο επάγγελμα, το οποίο άσκησε από ελάχιστα έως καθόλου.
Παγκόσμιας εμβέλειας αθλητής, με πανευρωπαϊκό ρεκόρ στα 100 μ. και διεθνείς διακρίσεις, σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976, το 1978 αποφάσισε να αφήσει τα στάδια και να διεκδικήσει μετάλλια στα δημοτικά δρώμενα και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Με το φωτοστέφανο του «φτερωτού γιατρού» θα εκλεγεί πρώτος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης το ’78 με τον υποστηριζόμενο από τη Ν.Δ. συνδυασμό Τσίρου – Πάσχου και στη συνέχεια επί εφτά φορές βουλευτής της Ν.Δ. στην Α΄ Θεσσαλονίκης, ενώ θα θητεύσει και στο πόστο του υφυπουργού Αθλητισμού. Το 1999 ο Κώστας Καραμανλής τον κατεβάζει υποψήφιο δήμαρχο, αξίωμα που κερδίζει άνετα εγκαινιάζοντας τη μακρά ηγεμονία του στα δημοτικά δρώμενα της πόλης. Σε μια εποχή που το δημαρχιακό μέγαρο στέγαζε συνήθως υπερήλικους άρχοντες, η δυναμική παρουσία του νεαρού σε σχέση με τους προκατόχους του και γοητευτικού πρώην αθλητή και έμπειρου πλέον πολιτικού έδωσε ορμή στη δημοτική αρχή.
Μια σειρά από μικρά έργα σε συνδυασμό με την πολιτική κυριαρχία της Ν.Δ. στην πόλη, αλλά και τους υψηλούς τόνους στα εθνικά θέματα, ειδικά στο μακεδονικό ζήτημα, που υιοθέτησε έχοντας ως επιτυχημένο παράδειγμα αυτό του Ντίνου Κοσμόπουλου, ο Β. Παπαγεωργόπουλος έκανε περίπατο στις επόμενες δημοτικές εκλογές βγαίνοντας πανηγυρικά από τον α΄ γύρο.
Ηταν στο απόγειο της πολιτικής του παντοδυναμίας. Με ούριους τους πολιτικούς ανέμους δρομολογεί την κατασκευή του νέου δημαρχιακού μεγάρου, για το οποίο πολλοί τον επέκριναν ασχέτως αν σήμερα το καμαρώνουν, αλλά και την ανάπλαση τμήματος της Νέας Παραλίας.
Η τρίτη κατά σειρά θητεία του στον δήμο δεν θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ευτυχής για τον κ. Παπαγεωργόπουλο. Αρχισε να επικρίνεται για φαινόμενα αλαζονείας, ευνοιοκρατία, αποκοπή από την κοινωνική πραγματικότητα. Στις περασμένες δημοτικές εκλογές και ενώ το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης είχε ξεσπάσει, επιδίωξε και πάλι την υποψηφιότητα, πλην όμως ο κ. Αντ. Σαμαρας τού την αρνήθηκε επιλέγοντας τον κ. Κ. Γκιουλέκα.