Θα είναι οι ευρωεκλογές του 2014 η επόμενη εκλογική αναμέτρηση στη χώρα μας ή θα προκύψουν εθνικές κάλπες μέχρι τότε; Το ερώτημα ουδείς μπορεί να το απαντήσει, αλλά καθώς την προηγούμενη εβδομάδα «κλείδωσε» στις Βρυξέλλες ότι οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας Ευρωβουλής θα γίνουν στις 25 Μαΐου του 14 (και όχι τον Ιούνιο όπως είχε ανακοινωθεί), στο εγχώριο πολιτικό παρασκήνιο αναζωπυρώθηκε ένα θέμα, που μόνον δευτερευούσης σημασίας δεν είναι.
Οπως ίσως θυμούνται οι ασχολούμενοι με τα εκλογικά, στη χώρα μας έχει ήδη προγραμματισθεί μαζί με τις ευρωεκλογές του 14 να διεξαχθούν εκτάκτως και οι εκλογές για την ανάδειξη δημάρχων και περιφερειαρχών. Εκτάκτως, διότι με το νέο σύστημα «Καποδίστρια», η θητεία των τοπικών αρχόντων θα είναι στο εξής 5ετής και το 2010 (που τους εκλέξαμε για τελευταία φορά) αποφασίστηκε -για προφανείς οικονομικούς λόγους- η πρώτη θητεία τους να είναι κατά ένα χρόνο συντομότερη. Και τούτο για να συμπίπτει, από το 2014 και μετά, με αυτή των ευρωβουλευτών, που είναι επίσης πενταετής. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, τα κόμματα έγιναν δέκτες αφόρητων πιέσεων από τους τοπικούς τους άρχοντες οι οποίοι τους ζήτησαν να μη λήξει πρόωρα η θητεία τους και οι εκλογές τους να γίνουν το 2015. Δηλαδή ανεξαρτήτως των ευρωεκλογών, παρά το γεγονός ότι αυτό έχει αποφασισθεί διά νόμου.
Ως «εκδίκηση»
Το όλο θέμα δεν θα είχε μεγάλη σημασία αν όλοι οι εκλογολόγοι δεν διεμήνυαν τις τελευταίες εβδομάδες στους συγκυβερνώντες αρχηγούς μια πολύ κρίσιμη παράμετρο. Οτι αν γίνουν στην Ελλάδα το 2014 μόνον ευρωεκλογές -και όχι περιφερειακές- θα τρίβουν τα μάτια τους από τα αποτελέσματα! Το σκεπτικό τους είναι απλό: Στην Ελλάδα, αλλά και στην Ε.Ε., τα τελευταία χρόνια οι ευρωεκλογές μετεβλήθησαν σε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους πολίτες να ψηφίζουν με «αντισυστημικό» τρόπο, καθώς έχει διαμορφωθεί η αίσθηση ότι το αποτέλεσμα δεν έχει καμία συνέπεια στη χώρα τους. Ενας εκ των εγκυρότερων εκλογολόγων -επικαλούμενος ενδείξεις από αδημοσίευτες μετρήσεις- είπε στην «Κ» ότι δεν θα του φαινόταν καθόλου παράξενο στις ευρωεκλογές του 14 τα «μνημονιακά» κόμματα να γνωρίσουν ακόμη μεγαλύτερη συντριβή κι από αυτήν του Μαΐου του 2012 και η Χρυσή Αυγή π.χ. να φτάσει σε ποσοστά άνω του 15 ή του 20%! Πολύ περισσότερο, όπως εξήγησε, αν η ψήφος στις ευρωεκλογές λάβει τον χαρακτήρα μιας «εκδίκησης» στην Ευρώπη για τα «δεινά» που προκάλεσαν οι ισχυροί της στην Ελλάδα.
Η πρόβλεψη του γνωστού εκλογολόγου, την οποία συμμερίζονται οι περισσότεροι συνάδελφοί του, δεν στερείται και απτών επιχειρημάτων. Στις ευρωεκλογές του 2009 κατεγράφη στην Ελλάδα μια πρωτοφανής αποχή που ξεπέρασε το 50%. Και αυτή, όπως απεδείχθη, προερχόταν κυρίως από τους ψηφοφόρους των τότε μεγάλων κομμάτων. Μπορεί λίγοι να το θυμούνται, αλλά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ υποχώρησαν τότε σε ποσοστά της τάξεως του 32-35%, ενώ στην Ευρωβουλή μπήκε ο ΛΑΟΣ με 7,2%, το ΚΚΕ με 8,4%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 4,7%, μέχρι και οι Οικολόγοι με 3,5%. Οι ειδικοί υπενθυμίζουν άλλωστε ότι, ακριβώς λόγω της χαλαρότερης ψήφου των ευρωεκλογών και της μεγάλης αποχής, παγίως κερδισμένα αποδεικνύονται τα μικρότερα κόμματα, καθώς, όπως λένε με νόημα, μπορούν ευκολότερα να «επιστρατεύσουν» τους οπαδούς τους.
Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η εισήγηση που έχει δεχθεί το Μαξίμου είναι όχι μόνον να μην ενδώσει στις πιέσεις των δημάρχων οι τοπικές εκλογές να αποσυνδεθούν από τις ευρωεκλογές, αλλά να προσδώσει και στις δύο κάλπες αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, να συνεργασθεί από τώρα με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για την εξεύρεση προσώπων κοινής αποδοχής που θα στηρίξουν και τα τρία κόμματα στις κρίσιμες μάχες, προκειμένου οι περιφερειακές εκλογές να μεταβληθούν σε μια μετωπική πολιτική αναμέτρηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκτιμάται ότι θα υποβαθμίσει και τυχόν δυσάρεστες εκπλήξεις στις ευρωεκλογές.
Ολα τούτα, βέβαια, εξυπακούεται ότι τελούν υπό την αυτονόητη αλλά και τόσο δυσπρόβλεπτη αίρεση ότι οι εκλογές του 2014 θα είναι οι πρώτες που θα κληθούμε να μετάσχουμε…