«Με ενδιαφέρουν πιο πολύ εκείνοι που τα πήρανε από εκείνους που τα δώσανε…» έχουν ακούσει πολλοί από τους κατηγορούμενους στην υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων να λέει ο ανακριτής Γαβριήλ Μαλλής. Αυτήν την εβδομάδα θα έχει την ευκαιρία να εξετάσει τον κατηγορούμενο που συνέβαλε όσο κανένας άλλος – στο πλαίσιο της υπόθεσης του Μονάχου- να αποκαλυφθούν οι χρηματορροές της γερμανικής εταιρείας Ferrostaal προς την Ελλάδα και τους ανθρώπους που πήραν τις κρίσιμες αποφάσεις για τις συγκεκριμένες συμβάσεις…
Ο λόγος αφορά τον κ. Μιχάλη Ματαντό, αντιπρόσωπο της γερμανικής εταιρείας Ferrostaal στην Ελλάδα. Είναι αυτός που (σ.σ.: βλέπε και διπλανό ρεπορτάζ) «έδειξε» τη ροή εκατομμυρίων ευρώ που διακίνησαν οι Γερμανοί – κατά δική τους ομολογία. Θα μπορούσε δε να είναι και ο αποφασιστικός παράγοντας για την κατανόηση της υπόθεσης των προμηθειών στο σύνολό της, αν η πίεση στους ανακριτές -κυρίως από την κοινωνική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία διεξάγονται οι έρευνες- να «βγάλουν και άλλο πολιτικό πρόσωπο» δεν ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να γίνεται ενίοτε αντιπαραγωγική.
Σε ένα βαθμό αυτό εκφράστηκε και με τη σύλληψη των κ. Σ. Εμμανουήλ και Ι. Μπέλτσιου, για γεγονότα γνωστά από 18μήνου, τόσο στην Αθήνα όσο και στο Μόναχο. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος που έχει «διανείμει» τις πληρωμές από τη γερμανική εταιρεία, ο Χανς Μίλενμπεκ, στην κατάθεσή του στο Μόναχο, στις 5 Ιουλίου 2010, αναφέρει ότι ο Εμμανουήλ πήρε από τις δύο γερμανικές εταιρείες, τη Ferrostaal και την κατασκευάστρια των υποβρυχίων HDW, από 890.000 ευρώ, γιατί, όπως λέει ο Μίλενμπεκ, υπήρχε «μεγάλη πίεση από την Αθήνα να γίνουν αυτές οι πληρωμές». Ο ίδιος, στην κατάθεσή του στο Μόναχο, αναφέρει ότι «αυτό όλο έχει να κάνει και με την εργασιακή ειρήνη εκ μέρους των συνδικάτων», που, πριν από την εξαγορά των Ναυπηγείων από το γερμανικό κονσόρτσιουμ, έλεγχαν, μέσω ενός συνεταιρισμού εργαζομένων, το 49% των μετοχών του. Σε ερώτηση τι αφορούσε το κομμάτι της πληρωμής «που δεν αφορούσε τα συνδικάτα», ο κ. Μίλενμπεκ δεν απαντά. Ο ίδιος λέει επίσης ότι ο κ. Εμμανουήλ πήρε και από έναν Ιταλό, τον Τζιαν Κάρλο Μπουσέι, 17 εκατ., που του είχε καταβάλει το έτερο μέρος του γερμανικού κονσόρτσιουμ, η εταιρεία HDW.
Γι’ αυτήν την πληρωμή έγινε εισαγγελική έρευνα στη Γερμανία κατά της κατασκευάστριας εταιρείας των υποβρυχίων (HDW), που δεν οδήγησε πουθενά και κατέληξε στο αρχείο. Οι γερμανικές αρχές, όπως και ο κ. Μαλλής, θεωρούν ότι το τιμολόγιο για τον «ιταλικό χάλυβα» -όπως λέγεται- ήταν εικονικό. Αντίθετα, ο κ. Ματαντός, σε κατάθεσή του στο Μόναχο, λέει ότι ένα μέρος αυτού του χάλυβα είχε αγορασθεί από τον Μπουσέι. Πάντως, σε ερώτηση του Γερμανού εισαγγελέα, ο κ. Μίλενμπεκ, ο άνθρωπος που έδωσε εντολή να πληρωθεί ο κ. Εμμανουήλ (και όχι μόνο αυτός…), λέει ότι δεν γνωρίζει αν ο Εμμανουήλ ήταν «κρατικός αξιωματούχος» για την περίοδο έως το 2002, οπότε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά περνούν στα χέρια των Γερμανών.
Και δεύτερη ομάδα
Στη συνέχεια υπάρχει μια δεύτερη ομάδα, με επικεφαλής έναν υπεργολάβο στα Ναυπηγεία, τον Λ., που επιχείρησε, όταν αποφασιζόταν η διανομή των χρημάτων για την ομάδα που προώθησε τη σύμβαση, «να πηδήξει πάνω στο τρένο» (σ.σ. με τις «μίζες»), όπως λέει χαρακτηριστικά ο Μίλενμπεκ. Η «ομάδα Β» υπό τον Λ. είχε ως αποστολή να εξασφαλίζει την «ειρήνη μεταξύ των εργαζομένων». Και ο Λ., που φρόντιζε να μην ενοχλεί κανείς τους Γερμανούς, πληρώθηκε σε μια offshore, τη Rangiroa Holdings. Οπως και στις υποθέσεις των προμηθειών από τις γερμανικές εταιρείες Wegmann και Atlas, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, έτσι και στην υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων, μία έκθεση του δικηγορικού γραφείου Simons & Simons, για λογαριασμό της γερμανικής εταιρείας μετά την προσφυγή εναντίον της, της Dolmarton, εκτιμά ότι οι πωλητές των υποβρυχίων, Χάουν (έχει αποβιώσει) και Μίλενμπεκ, είναι πιθανό να ενθαρρύνουν αιτήματα πληρωμών έναντι της Ferrostaal, επιδιώκοντας και προσωπικά οικονομικά οφέλη.
Με την εξέταση του Μιχάλη Ματαντού ολοκληρώνεται ο «κύκλος των βασικών προσώπων» που έπαιξαν ρόλο στην υπογραφή και υλοποίηση της σύμβασης των υποβρυχίων, πριν ο ανακριτής αρχίσει να «μετακινείται» προς εκείνους που είχαν την πολιτική ευθύνη για την υπογραφή της (για τα υποβρύχια τύπου 214 οι κ. Τσοχατζόπουλος και Σμπώκος, για τα υποβρύχια τύπου 209 οι κ. Παπαντωνίου και Τραυλός). Υπάρχουν όμως και στα μη πολιτικά πρόσωπα άνθρωποι που γνωρίζουν ίσως περισσότερα και από τους αντιπροσώπους, όπως ο πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού Σ., που μετά την υπηρεσία του ως ένστολος δούλεψε διαδοχικά για τον κ. Ματαντό αλλά και για τον κ. Ευσταθίου. Ο τελευταίος στην κατάθεσή του ανέφερε ότι αυτός ήταν που του εισηγήθηκε ποιοι ένστολοι θα «έπρεπε να πάρουν μπόνους», δηλαδή χρήματα κάτω από το… τραπέζι.