Η νέα ανοιχτή συγκέντρωση της Κίνησης των «58» έμελλε να προκαλέσει το ενδιαφέρον όχι μόνον από το πλήθος κόσμου που παραβρέθηκε χθες στο δημαρχείο του Περιστερίου, αλλά από την απροσδόκητη προσέλευση του πρώην γραμματέα της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη. Ο ίδιος απέφυγε, βέβαια, να εξηγήσει την απόφασή του να στηρίξει -έστω διά της σιωπηρής παρουσίας του- την πρωτοβουλία των «58». Η χθεσινή του επιλογή, ωστόσο, προφανώς είναι δηλωτική της πρόθεσής του να εντείνει τις πιέσεις του στον κ. Φώτη Κουβέλη, με στόχο η ΔΗΜΑΡ να υποχωρήσει από την απόφασή της να αυτοεξαιρεθεί από την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, όπως τουλάχιστον την οραματίζονται οι «58» και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που στην Αγ. Κωνσταντίνου δεν έκρυβαν τη δυσάρεστη έκπληξή τους για τη χθεσινή επιλογή Λυκούδη. Συνεργάτες του κ. Κουβέλη έλεγαν, μάλιστα, ότι μετά το πρόσφατο συνέδριο, ο καθένας από μας θα πρέπει να αναλάβει τις σοβαρές ευθύνες που του αναλογούν έναντι του κόμματος. Αφηναν έτσι να εννοηθεί ότι μετά την ξεκάθαρη εξουσιοδότηση που έλαβε ο κ. Κουβέλης να συγκροτήσει τον δικό του κεντροαριστερό πόλο, κάθε έμμεση ή άμεση στήριξη σε οποιοδήποτε άλλο σχέδιο, λειτουργεί υπονομευτικά έναντι του κόμματος.
Το μήνυμα αυτό δεν εστάλη βέβαια μόνον στον κ. Λυκούδη. Αφορά και πολλά ακόμη σημαντικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ όπως π.χ. τους κ. Γρ. Ψαριανό και Ανδ. Παπαδόπουλο, οι οποίοι όχι μόνο «συχνάζουν» τον τελευταίο καιρό στις συγκεντρώσεις των «58» (παρέστησαν και χθες), αλλά την προσεχή Δευτέρα θα είναι και κεντρικοί ομιλητές μιας εκδήλωσής τους στην Κηφισιά. Σημειωτέον, δε, ότι στην Αγ. Κωνσταντίνου μόνον απαρατήρητη δεν πέρασε η παρουσία των δύο στελεχών στην πρόσφατη «σύναξη» περίπου 70 μελών της ΔΗΜΑΡ που επίσης διαφωνούν με τις αποφάσεις του συνεδρίου και ερμηνεύτηκε από τον Τύπο ως προειδοποιητική ακόμη και της αποχώρησής τους από το κόμμα.
Μέσα σε αυτό το βεβαρημένο κλίμα, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συνεδρίαση της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ το Σάββατο. Πόσο μάλλον αν ο κ. Κουβέλης προκαλέσει ευθέως όσους αντιδρούν στις επιλογές του, να διευκρινίσουν δημοσίως αν τον στηρίζουν ή τον υπονομεύουν.