Στην ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός μίλησε για τη μείζονα διάφορα που χωρίζει την Ελλάδα και την Τουρκία και όχι για τη μόνη, αναφερόμενος στον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών.
Μια μικρή, αλλά ταυτόχρονα σημαντική ρητορική διαφοροποίηση, που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για εξελίξεις, αποκλιμάκωση της έντασης και προσέγγιση των δύο πλευρών.
Σε συνδυασμό με τη μη ανανέωση από την Αγκυρα της Navtex και την αποχώρηση του Ορούτς Ρέις και των τουρκικών πολεμικών πλοίων από την περιοχή, θα μπορούσε κάποιος, όχι απαραίτητα υπεραισιόδοξος αλλά αρκετά ρεαλιστής, να εκτιμήσει ότι δημιουργείται το υπόβαθρο για έναρξη διαλόγου. Μία ευκαιρία για εξέλιξη ουσίας και όχι απλά μια κίνηση συμβολισμού.
Είναι βέβαιο ότι η προοπτική κυρώσεων από την ΕΕ, τα συμπεράσματα της συνόδου του Med 7, οι εξαγγελίες του Ελληνα πρωθυπουργού για τη σημαντική ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, όπως και η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Κύπρο, αποτελούν κομμάτια ενός σύνθετου παζλ που ακόμη δεν έχει λάβει την τελική του μορφή.
Είναι ένα παζλ που δεν μπορεί να αγνοήσει η Αγκυρα. Παρά τις οποίες ρητορικές κορώνες του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν αλλά και κορυφαίων στελεχών της τουρκικής κυβέρνησης, η ηγεσία της γειτονικής χώρας έχει μπροστά της την ευκαιρία να συμβάλει σε μια αλλαγή της ατμόσφαιρας και να προχωρήσει σε κινήσεις αποκλιμάκωσης, προς όφελος όχι μόνο των δυο χωρών αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Εάν η Τουρκία δεν επιμείνει σε υπερβολικές και εξ αντικειμένου αδύνατον να συζητηθούν απαιτήσεις, όπως είναι η αποστρατικοποίηση νησιών που λόγω γεωγραφίας βρίσκονται, δυστυχώς, υπό μια μόνιμη απειλή, τότε μπορούν να υπάρξουν εξελίξεις.
Ολα αυτά προϋποθέτουν, φυσικά, να σταματήσουν και οι απειλές και παραβατικές δραστηριότητες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, να συμφωνηθεί μια βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, να αναγνωρισθεί η μια κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και τα οφέλη από την αξιοποίηση των όποιων ενεργειακών κοιτασμάτων να κατανεμηθούν ισότιμα, όπως ζητεί η διεθνής κοινότητα και είναι πρόθυμη να πράξει η Λευκωσία.
Στο εσωτερικό της Ελλάδας, καλούνται όλοι να επιδείξουν τη δέουσα υπευθυνότητα, τόσο το σύνολο της κυβερνητικής παράταξης όσο και η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική.
Οι πικρίες, ενοχλήσεις, ακόμη και η οργή του παρελθόντος, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κατανοητές, δεν δικαιολογούν ούτε εσωκομματικές διαιρέσεις, ούτε διχαστικό κλίμα από τα άλλα κόμματα, στη διαχείριση του κορυφαίου, υπαρξιακής υφής, ζητήματος που αντιμετωπίζει η χώρα.
Τελικός κριτής όλων δεν θα είναι κάποιοι μεμονωμένοι ψηφοφόροι, αλλά η Ιστορία.