Η δεύτερη φορά για τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι πολύ πιο δύσκολη. Ο Αλέξης Τσίπρας ψάχνει αλλά δεν βρίσκει τον τρόπο να δημιουργήσει ένα ρεύμα πολιτικής ανατροπής, στα πρότυπα του 2015. Η προοδευτική διακυβέρνηση μοιάζει πολύ μακρινή, όπως και το συνέδριο. «Συνέδριο δεν θα γίνει, γιατί θα πάμε σε εκλογές», έλεγε στην «Κ» στέλεχος της Κίνησης Μελών, που αποτελεί την πλειοψηφούσα τάση στην Κουμουνδούρου. Και κάπου εκεί μπερδεύονται τα πράγματα. Τι προέχει; Η προετοιμασία για τις κάλπες ή ο μετασχηματισμός του κόμματος;
Τα δύο πρόσωπα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξακολουθούν να δίνουν στη Ν.Δ. μια απόσταση 15-16 μονάδων, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Μία είναι η ερώτηση του «ενός εκατομμυρίου» αυτή τη στιγμή στην Κουμουνδούρου: «Τι φταίει και το κόμμα δεν ανάβει τις μηχανές;» Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα εξουσίας που δεν έχει ενιαία έκφραση, και σε μια δύσκολη περίοδο για την κυβέρνηση οι εισροές «νέου αίματος» είναι ελάχιστες, με τη συσπείρωσή του να κινείται στη ζώνη του 60%. Η πανδημία και ο φόβος που προκαλεί αποτελεί το μεγάλο ελαφρυντικό για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλλαγή πολιτικής στέγης είναι το τελευταίο που απασχολεί την πλειονότητα των πολιτών αυτή τη στιγμή. Είναι άλλωστε νωρίς για θεαματικές αλλαγές στον εκλογική χάρτη και το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραμείνει στάσιμος δεν οδηγεί τον κόσμο έτσι απλά στην απόρριψη της κυβέρνησης.
Η ανησυχία
Στην Κουμουνδούρου υπάρχουν στελέχη που ανησυχούν με την υπομονή που δείχνει ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι στις τάσεις που έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι αναμέτρησης της ισχύος τους στο κόμμα. Στις ήδη υπάρχουσες κόντρες μεταξύ κορυφαίων στελεχών προστίθενται και νέες. Πρόσφατα ο Θανάσης Καρτερός, σκιώδης σύμβουλος του κ. Τσίπρα, «πυροβόλησε» νέες και παλιές τάσεις, προκαλώντας την αντίδραση του διευθυντή της «Αυγής» Αγγελου Τσέκερη. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να δείξει ανοχή και δεν αποφασίζει να «τραβήξει το αυτί» ούτε των στελεχών που υπογράφουν ένα κείμενο για τα δικαιώματα του Δημήτρη Κουφοντίνα. Αμηχανία καταλαμβάνει το κόμμα και το μήνυμα που επιχειρεί να εκπέμψει για προγραμματική και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση «θολώνει» από μια ολική επαναφορά στο παρελθόν. Την ίδια ώρα, ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ συναντά και πάλι τον κινηματικό που ξαναβγήκε στους δρόμους με αφορμή τον νέο νόμο για τα πανεπιστήμια.
Εκ του αποτελέσματος το κόμμα βγαίνει ζημιωμένο, αφού αδυνατεί να ανοιχτεί προς τα δεξιά του φοβούμενο μήπως πληγωθεί από τα αριστερά του. Η πορεία προς την εξουσία, όμως, όπως και την πρώτη φορά, προϋποθέτει τη διεύρυνση προς το Κέντρο. Αυτό φωνάζουν τουλάχιστον η πτέρυγα των «προεδρικών» και τα στελέχη της «Γέφυρας», που βλέπουν την κυριαρχία Μητσοτάκη στον μεσαίο χώρο να μην απειλείται. Τα πιο «βαριά» ονόματα της Κουμουνδούρου, πάντως, που βρίσκονται στη διατασική «Ομπρέλα» και η γνώμη τους βαραίνει πολύ στην κομματική ζυγαριά, συνεχίζουν να τραβούν τον πρόεδρο από το αριστερό μανίκι.
Διέξοδο από αυτά τα διλήμματα βρήκε ο Αλέξης Τσίπρας την εβδομάδα που πέρασε στα εθνικά ζητήματα, πέρα από τις συνεχείς πρωτοβουλίες που παίρνει για την πανδημία, όπως με το άρθρο του στο Politico, που έδειξε ότι θα επιμείνει στο θέμα της εξασφάλισης των πατεντών για το εμβόλιο. Στις συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν εκτιμήθηκε ότι το αδύναμο σημείο της κυβέρνησης είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Αν θεωρηθεί πως η μεσαία τάξη έβαλε τη σφραγίδα της στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, το μακεδονικό ήταν το σκαλοπάτι στο οποίο πάτησε η Ν.Δ. για να φέρει τα πάνω κάτω στο πολιτικό σκηνικό. Και τώρα τι βλέπουν; Πως ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία μπορούν να επανακάμψουν και να περάσουν στην αντεπίθεση.
Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουν να πιέζουν για την κατάθεση στη Βουλή των τριών μνημονίων συνεργασίας με τους βόρειους γείτονες. Πέρα από το εθνικό συμφέρον σε μια κρίσιμη για τα ελληνοτουρκικά περίοδο, αναμένουν να υπάρξουν ρήγματα στη γαλάζια παράταξη. Η παρέμβαση άλλωστε του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ιστοσελίδα news247 είχε τριπλή στόχευση:
– Να διεμβολίσει τη Ν.Δ. και να αναδείξει πως εσωκομματικά προβλήματα δεν έχει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, απλώς η γαλάζια παράταξη καταφέρνει και τα κρύβει κάτω από το χαλί.
– Να αποδείξει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι για δεύτερη φορά «όμηρος» του Αντώνη Σαμαρά. Παλαιότερα για τη συμφωνία των Πρεσπών και σήμερα για τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία.
– Να φέρει τον πρωθυπουργό προ των ευθυνών του ως προς τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής απέναντι σε ένα μετριοπαθές κεντρώο κοινό.