Δύο διαφορετικές στρατηγικές εφαρμόζει η κυβερνητική πλειοψηφία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, με απώτερο στόχο που φθάνει μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές. Από τη μια, η αξιωματική αντιπολίτευση. Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο που προκύπτει από την ίδια τη φύση του κόμματος. Χαρακτηριστικό είναι πως στο Μαξίμου δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση η πρόσφατη δήλωση του Δημήτρη Τζανακόπουλου περί «εκκαθαρίσεων» όταν επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καθώς την εντάσσουν στη γενικότερη φιλοσοφία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία, όπως λένε, παρά τη στροφή του 2015 και την προσπάθεια μετεξέλιξης που επιχείρησε ο Αλέξης Τσίπρας τη διετία 2017-2019, δεν έχει αλλάξει στην ουσία της.
Η απάντηση που έδωσε χθες η Αριστοτελία Πελώνη, ερωτηθείσα σχετικά, είναι χαρακτηριστική. Η κυβερνητική εκπρόσωπος σημείωσε πως «είναι πλέον εμφανές ότι οι απόψεις του κ. Τζανακόπουλου είναι οι απόψεις του κ. Πολάκη, που είναι οι απόψεις του κ. Τσίπρα και οι απόψεις όλου του ΣΥΡΙΖΑ». Η κ. Πελώνη μάλιστα θύμισε παλαιότερες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τους «αρμούς της εξουσίας», αλλά και το γνωστό πλέον προεκλογικό σύνθημα του προέδρου του κόμματος «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», κάνοντας λόγο για «καθεστωτικές αντιλήψεις» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι δημοσκοπήσεις
Τα παραπάνω δεν μπορούν να μη διαβαστούν σε συνάρτηση και με τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις. Μετά ένα τετράμηνο δημοσκοπικής συμπίεσης, που η κυβέρνηση έχασε συνολικά 4 μονάδες –και 2 σε σχέση με το εκλογικό ποσοστό της–, η τελευταία μέτρηση της Pulse για λογαριασμό του ΣΚΑΪ έδειξε πως η συγκεκριμένη τάση δεν είναι παγιωμένη και ήταν συνδεδεμένη με το βαρύ κλίμα που προκάλεσε η πανδημία. Η ελαφρά αντιστροφή του τελευταίου τετραμήνου, καθώς η Ν.Δ. ανέβηκε κατά μία μονάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε μισή, αποτυπώνει, σύμφωνα με συνεργάτες του πρωθυπουργού, πως η κοινή γνώμη, ακόμα και όταν δυσανασχετεί με κυβερνητικές πολιτικές, δεν απομακρύνεται οριστικά από τη Ν.Δ. αλλά αναμένει τη διόρθωσή τους. Και σε κάθε περίπτωση δεν κινείται προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που μοιάζει να έχει περιχαρακωθεί γύρω από αυτό που αποκαλούμε «εκλογική βάση» του κόμματος. Αυτό δεν συνεπάγεται και εφησυχασμό, που είναι πάντα ο μεγαλύτερος αντίπαλος για μια κυβέρνηση. Τα επόμενα βήματα είναι κρίσιμα –άνοιγμα εστίασης και έλεγχος διασποράς του ιού– και από το αποτέλεσμά τους θα φανεί κατά πόσον η παγιωμένη έως σήμερα κατάσταση θα συνεχίσει να υφίσταται και μετά το καλοκαίρι.
Από την άλλη, η στρατηγική της κυβέρνησης έναντι του ΚΙΝΑΛ είναι διαφορετική από αυτήν έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ότι η κ. Φώφη Γεννηματά κινείται ιδεολογικοπολιτικά διαρκώς προς τα αριστερά, αναζητώντας επανασύνδεση με τη ριζοσπαστικοποιημένη βάση τού άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Μητσοτάκης εδώ έχει ένα πλεονέκτημα το οποίο κρατά σαν άσο στο μανίκι. Οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ αποδέχονται σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές του και γνωρίζει πως μπορεί να μην τον ψήφισαν, αλλά έχουν ευήκοα ώτα απέναντί του.
Η πρόσφατη αποδοχή της πρότασης Γεννηματά για κλιματικό νόμο ευρείας συναίνεσης είναι ενδεικτική της πολιτικής Μητσοτάκη έναντι του ΚΙΝΑΛ: δεν κόβει τον ομφάλιο λώρο με αυτό το κοινό, ένα μέρος του οποίου μπορεί μελλοντικά, σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, να κινηθεί προς τη Ν.Δ.