Για τον Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν ποτέ τόσο εύκολο το άνοιγμα προς το Κέντρο όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός δεν συνάντησε αντιδράσεις, μόνο κάποιους ψιθύρους από τον δεξιό πυρήνα της Ν.Δ., όταν έφτιαξε το πρώτο του υπουργικό συμβούλιο με το βλέμμα στον μεσαίο χώρο. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναγκάστηκε να ρίχνει τις ταχύτητες των μετατοπίσεων ή να τις πραγματοποιεί σταδιακά, προκειμένου να μη δυσαρεστεί όσους δεν σταμάτησαν να τον τραβούν από το αριστερό μανίκι. Παρ’ όλα αυτά, στο κόμμα αρκετά στελέχη υποστηρίζουν πως οι κάθετες διαφωνίες που υπήρχαν μεταξύ αριστερού ρεύματος και προεδρικών έχουν αμβλυνθεί και αυτό το αποδίδουν σε μεγάλο βαθμό στην ύπαρξη της «Ομπρέλας». Δεν είναι τυχαίο πως τα στελέχη της υπερτασικής ομάδας, που συμπεριλαμβάνει και τους «53+», καλύφθηκαν από το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα στην «Κ», που έθεσε τις σύγχρονες ανισότητες και τη νέα διαχωριστική γραμμή με το συντηρητικό μέτωπο.
Σε ένα περιβάλλον που ο κατήφορος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας μοιάζει ατελείωτος, αλλά και η ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη δεν πείθει, οι συζητήσεις για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να παρουσιάζεται ως «κόμμα-Ιανός» και θα πείσει ότι αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της Κεντροαριστεράς φουντώνουν μέσα στην Κουμουνδούρου.
Η «Κ» είναι σε θέση να γνωρίζει πως στελέχη της προεδρικής πτέρυγας δουλεύουν σε κλειστό κύκλο και σε πρώιμο στάδιο την ιδέα της δημιουργίας μιας νέας πολιτικής πλατφόρμας για τον προοδευτικό χώρο με το δίλημμα «πρόοδος ή καθήλωση». Βρίσκονται σαφώς σε ιδεολογική αντίθεση με όσους υποστηρίζουν πως το κόμμα παραμένει κολλημένο στο 20%-25% γιατί δεν δόθηκαν ποτέ οι απαραίτητες εξηγήσεις στον κόσμο για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κυβέρνησε, θεωρώντας απαραίτητο να αναγνωρίσει ευθαρσώς τα λάθη του.
Το πιο φρέσκο ρεύμα στην Κουμουνδούρου, πάντως, συνεχίζοντας τη γραμμή του ρεαλισμού που ακολουθήθηκε από το καλοκαίρι του 2015 και μετά, αναγνωρίζει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανένα λόγο να οδηγήσει τη χώρα σε συνθήκες λιτότητας. Ο όρος «φτώχεια» έχει βγει από την εξίσωση, επισημαίνουν, και από τη στιγμή που ο πήχυς έχει ανέβει, το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να φτιάξει ένα φιλόδοξο οικονομικό πρόγραμμα που θα απαντά στα σημερινά δεδομένα. Το σύνθημα έδωσε στο Φόρουμ των Δελφών ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μιλώντας στον δημοσιογράφο της «Κ» Πέτρο Παπακωνσταντίνου ξεκαθάρισε πως «δεν φοβάμαι άμεσα την επιστροφή στις μαύρες μέρες των μνημονίων».
Με το σκεπτικό του χτισίματος ενός νέου αφηγήματος απέναντι στην κυβέρνηση, με διαφορετικούς όρους από ό,τι το 2015, τη Δευτέρα ο Αλέξης Τσίπρας θα ηγηθεί της παρουσίασης του προγράμματος για το Ταμείο Ανάκαμψης. Αν και στην «Κ» μεταφέρθηκε η δυσφορία κάποιων στελεχών, πως πέρα από έναν «πρωινό καφέ» δεν ακολούθησε η σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου για το θέμα, η παρουσία του Ευκλ. Τσακαλώτου αναμένεται να ηρεμήσει όσους θεώρησαν αφύσικη τη μη συμμετοχή του στην εκδήλωση για το ιδιωτικό χρέος. Στο στρογγυλό τραπέζι που θα ακολουθήσει της εισήγησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετάσχουν επίσης οι: Γ. Σταθάκης, Τρ. Αλμπάνης (πρύτανης Παν. Ιωαννίνων), Σ. Αρναουτάκης (περιφερειάρχης Κρήτης), Γ. Καλτσάς (επικεφαλής Δ/νσης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε Ελλάδα – Κύπρο), Θ. Νάντσου (δ/ντρια Περιβαλλοντικής Πολιτικής WWF), Ν. Ρωμανού (συνεργαζόμενη καθηγήτρια με το Πανεπιστήμιο Columbia), Γ. Στεφανόπουλος (γενικός δ/ντής Ενωσης Εταιρειών Κινητής Τηλεφωνίας).
Η αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, σύμφωνα με το πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί, θα στηρίζεται σε πέντε άξονες:
• Δίκαιη πράσινη μετάβαση με την κοινωνία μαζί.
• Ψηφιακός μετασχηματισμός.
• Μετασχηματισμός του παραγωγικού μοντέλου: ενίσχυση της εργασίας.
• Κοινωνική συνοχή και ανθεκτικότητα.
• Περιφερειακή συνοχή. Αναζωογόνηση πόλεων και υπαίθρου.
Ο σχεδιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προωθεί τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας σε όλο το παραγωγικό και τεχνολογικό φάσμα και τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας με συλλογικές συμβάσεις και ενίσχυση των μισθών. Εισηγείται τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα σε δίκτυα, υποδομές και υπηρεσίες βασικών αγαθών (ενέργεια, νερό) και την ενίσχυση του ενιαίου και καθολικού κοινωνικού κράτους (παιδεία, υγεία, συντάξεις, πρόνοια). Προκρίνει δικαιότερη φορολογία με μείωση της φοροδιαφυγής και προοδευτική φορολόγηση, που θα ελαφρύνει χαμηλότερες και μεσαίες εισοδηματικές ομάδες.