Τις πραγματικές διαστάσεις των συζητήσεων ανάμεσα στην Αγκυρα και σε κάποιες από τις αραβικές χώρες με τις οποίες η Τουρκία βρίσκεται σε σύγκρουση τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτει η περιγραφή μέρους της 156ης συνόδου του Συμβουλίου του Αραβικού Συνδέσμου από το πρακτορείο ειδήσεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ). Σε τηλεγράφημά του επισημάνθηκε ότι κατά τη συνάντηση βασικά θέματα συζήτησης ήταν η αντιμετώπιση «της ανάμειξης του Ιράν και της Τουρκίας στις εσωτερικές υποθέσεις αραβικών χωρών, στην υποστήριξη του παλαιστινιακού σκοπού, στις κρίσεις στη Λιβύη, στη Συρία και στην Υεμένη». Στη σύνοδο συζητήθηκαν, βέβαια, μια σειρά από ευρύτερα ζητήματα αραβικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο είναι απολύτως σαφές από τη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε, ότι η εμφανιζόμενη από την Αγκυρα ως επιτυχής επιχείρηση «συμφιλίωσης» με σειρά αραβικών κρατών, πόρρω απέχει από το να ολοκληρωθεί.
Τους επόμενους μήνες το επιχειρούμενο γεφύρωμα του χάσματος ανάμεσα στην Αγκυρα και σε αραβικές χώρες (πλην του Κατάρ, το οποίο παραμένει ο τελευταίος σθεναρός υποστηρικτής της Τουρκίας στον αραβικό σύνδεσμο) θα κριθεί κατά κύριο λόγο στη Λιβύη. Στο πεδίο της Λιβύης η Αγκυρα αποτελεί δύναμη η οποία υποστηρίζει την καθυστέρηση της εκλογικής διαδικασίας στη βορειοαφρικανική χώρα, καθώς οι συσχετισμοί αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να ευνοούν τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Υπενθυμίζεται ότι οι εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου και οι αραβικές χώρες (όπως άλλωστε και η Ελλάδα) αποτελούν υπέρμαχο της άμεσης απομάκρυνσης του συνόλου των ξένων δυνάμεων ή των μισθοφόρων τους από το λιβυκό έδαφος. Οι πρόσφατες συναντήσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με την ομόλογό του της Λιβύης στην Αθήνα και την τυνησιακή ηγεσία στη Τύνιδα, αντικατοπτρίζουν ακριβώς αυτή τη σύμπλευση και από πλευράς της Ελλάδας.
Είναι απολύτως σαφές πως για τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτή είναι μια ιδιαίτερα λεπτή ισορροπία, γι’ αυτό και οι κινήσεις στις οποίες προχωράει, ιδιαίτερα στο εσωτερικό, είναι προσεκτικές και εμπεριέχουν κάποιους συμβολισμούς. Σε πρόσφατες δηλώσεις του, πάντως, εμφάνισε την τακτική παρέμβασης του τουρκικού στρατού σε διάφορες περιοχές της ευρύτερης περιφέρειας ως σχεδόν επιβεβλημένη. «Εχουμε μεγάλες ευθύνες. Οπως στο Αφγανιστάν, όπως στο Αζερμπαϊτζάν, όπως και στη Λιβύη», είπε ο Ερντογάν. Και σημείωσε ότι «απλώνοντας το χέρι μας στη Λιβύη, απλώνοντας το χέρι μας στο Αζερμπαϊτζάν επήλθε ηρεμία στην περιοχή. Οπως και στη Συρία, με τον ίδιο τρόπο και στο Ιράκ. Ευτυχώς έχουμε τη δυνατότητα, την πίστη, την αποφασιστικότητα, τον προγραμματισμό και την προετοιμασία για να αναλάβουμε τέτοιες ευθύνες».