Η διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας σήκωσε ένα εσωκομματικό «καπάκι» στην κυβερνώσα παράταξη, πυροδοτώντας συζητήσεις τόσο για το τι συμβαίνει στα δεξιά της κυβέρνησης όσο και για τις «φυλές» που συναποτελούν διαχρονικά τη Νέα Δημοκρατία.
Η συζήτηση για τη δεξιά πτέρυγα κορυφώθηκε μεν με τη διαγραφή Μπογδάνου, αλλά είχε ήδη ανοίξει νωρίτερα μετά και την τελευταία παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά, που είχε δηλώσει πως η Ν.Δ. δεν είναι Ποτάμι, ενώ ξεδίπλωσε και τις πάγιες θέσεις του για την Τουρκία, το μακεδονικό ζήτημα, μέχρι και το Κυπριακό, κάνοντας αντιπολίτευση από τα δεξιά στην κυβέρνηση.
Η πρόθεση πάντως του πρώην πρωθυπουργού δεν είναι να δημιουργήσει εσωκομματικό πρόβλημα, αλλά να εκφράζει όποτε και με όποιο τρόπο κρίνει εκείνος τις διαχρονικές θέσεις του.
Από εκεί και πέρα, η δεξιά πτέρυγα πράγματι συχνά πυκνά, είτε δημοσίως είτε στο παρασκήνιο, διαφοροποιείται από την κεντρική γραμμή, όπως έκανε στη Βουλή ο κ. Μπογδάνος και οδηγήθηκε τελικά στη διαγραφή του. Το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτή η ιδεολογική τάση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να μετασχηματιστεί, όπως λένε κάποιοι, ακόμα και σε ένα νέο κόμμα. Τα πολιτικό σκηνικό όπως είναι διαμορφωμένο δείχνει πως τέτοια περιθώρια δεν υπάρχουν.
Εάν κάποιος δει τη μεγάλη εικόνα, διαπιστώνει πως η κυβέρνηση, παρά τον σταθερό προσανατολισμό της στο Κέντρο και στις κεντρικές προεκλογικές δεσμεύσεις της, όπως η οικονομία, η κοινωνική συνοχή και η πράσινη ανάπτυξη, δεν αφήνει χώρο από τα δεξιά της, όχι επιδιδόμενη σε μια ανέξοδη ρητορική αντιπαράθεση με την Αριστερά, αλλά επί του πεδίου. Στα μείζονα εθνικά ζητήματα που απασχολούν μεν την πλειονότητα, αλλά στα οποία το πιο δεξιό κοινό δηλώνει περισσότερο ευαίσθητο, η κυβέρνηση έχει κινηθεί σκληρά, με πρώτο από όλα την απειλή της Τουρκίας.
Η συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας αποτελεί από μόνη της μια ισχυρότατη κίνηση που θωρακίζει τη χώρα έναντι της τουρκικής απειλής και δείχνει τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είχαν ήδη διαφανεί με την ενίσχυση σε εξοπλιστικό επίπεδο των Ενόπλων Δυνάμεων.
«Ο πρωθυπουργός, στο σημαντικότερο πρόβλημα που έχει η Ελλάδα, έχει κινηθεί σε όλα τα επίπεδα: διπλωματικά, γεωπολιτικά και αμυντικά», λέει στην «Κ» κυβερνητική πηγή, θυμίζοντας ταυτόχρονα τι συνέβη στον Εβρο τον Φεβρουάριο του 2020, όταν η Αθήνα σφράγισε τα χερσαία σύνορα. Την ίδια ώρα, σε ένα ακόμα εθνικό ζήτημα, αυτό του μεταναστευτικού, η κυβέρνηση έχει τηρήσει πολύ καθαρή στάση, μειώνοντας τις ροές κατά 90%. Ενα τρίτο θέμα που κυριαρχεί στην δεξιά ατζέντα και στο οποίο η κυβέρνηση κινείται αποτελεσματικά είναι το θέμα της ασφάλειας των πανεπιστημίων. Η αυστηροποίηση του πλαισίου με τη δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας αποτυπώνει τη βούληση να δοθεί λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα.
Το παζλ
Στο μεταξύ, στα δεξιά της Ν.Δ. το πολιτικό σκηνικό φαίνεται πως έχει παγιωθεί. Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου όχι μόνο δεν χάνει δυνάμεις, αλλά «τσιμπάει» δημοσκοπικά στα θολά νερά των αντιεμβολιαστών, οι οποίοι κάνουν σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Αλλοι μικρότεροι δεξιοί και ακροδεξιοί σχηματισμοί δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη δυναμική, με εξαίρεση ίσως το κόμμα των κ. Κρανιδιώτη και Τζήμερου, που οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν στο 2% και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Υπό αυτές τις συνθήκες, χώρος για νέο κόμμα δεν υπάρχει και όσα ακούστηκαν μετά τη διαγραφή Μπογδάνου, για νέο σχηματισμό από τον ανεξάρτητο βουλευτή, μάλλον πρέπει να ενταχθούν στη σφαίρα της φαντασίας. Ο ίδιος άλλωστε φρόντισε επισταμένως να ξαναρίξει άμεσα γέφυρες στο κόμμα του, λέγοντας πως η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει 158 βουλευτές.
Τέλος, οι πληροφορίες που ήθελαν τους 160 καθηγητές που υπέγραψαν το κείμενο κατά της Εθνικής Στρατηγικής Ισότητας μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ΛΟΑΤΚΙ+ πολιτών να κινούνται στη λογική κόμματος δεν ευσταθούν. Η διαγραφή Μπογδάνου άνοιξε, ωστόσο, και μια άλλη εσωκομματική συζήτηση, την οποία πυροδότησε περαιτέρω ο Αδωνις Γεωργιάδης. Η επίπληξη του Νίκου Δένδια στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο με τη φράση «όσο εκπροσωπώ εγώ την κυβέρνηση δεν θα ανεχθώ τέτοιες συμπεριφορές» απέδωσε στον ΥΠΕΞ αρχηγικές τάσεις και έφερε την αντίδραση του υπουργού Ανάπτυξης. «Δεν μου αρέσει ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος να υποδύεται τον πρόεδρο της Ν.Δ.» είπε ο κ. Γεωργιάδης, προσθέτοντας πως «η Ν.Δ. έχει έναν και μόνο πρόεδρο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Η αιχμή απαντήθηκε από τον ΥΠΕΞ, που έσπευσε λίγο μετά να ρίξει τους τόνους και να ξεκόψει κάθε σχετική συζήτηση περί διαφοροποίησής του από τον πρωθυπουργό.
Στο Ιδρυμα Κων. Καραμανλής
Ενα τελευταίο, αλλά βασικό κομμάτι του εσωκομματικού παζλ, όπως διαμορφώνεται το τελευταίο διάστημα, θα μπει την Τετάρτη στο Ιδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εκεί, δίπλα στην τελευταία κατοικία του Εθνάρχη θα μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής για τον ιδρυτή της Ν.Δ., αλλά και για τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα απευθύνει χαιρετισμό, κάτι που από μόνο του αρκεί για να στείλει έναν ισχυρότατο συμβολισμό ενότητας της παράταξης, 47 χρόνια μετά την ίδρυσή της. Σημασία ωστόσο έχει και το χρονικό σημείο που γίνεται αυτή η καθ’ όλα σημαντική πολιτική εκδήλωση. Η κοινή παρουσία του πρώην και του νυν πρωθυπουργού έρχεται σε μια στιγμή που η συζήτηση στο εσωτερικό του κόμματος για τη στροφή σε στελέχη εκτός παράταξης και τη μη αξιοποίηση της παραδοσιακής βάσης, είναι υπαρκτή. Ως εκ τούτου, η πρόσκληση του πρωθυπουργού στο «ιερό κονκλάβιο» του καραμανλισμού, που αποτελεί το Ιδρυμα, αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα και στέλνει ακόμα ισχυρότερο μήνυμα ενότητας της παράταξης. Καλεσμένοι, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», θα είναι όλοι οι βουλευτές και ευρωβουλευτές του κόμματος, προς επίρρωσιν πως την Τετάρτη στο Ιδρυμα θα βρεθεί το όλον της Κεντροδεξιάς.