«Με το ΠΑΣΟΚ δεν βαριέσαι ποτέ». Πρόκειται για μια φράση που όλα αυτά τα χρόνια, σε όποια κατάσταση και αν βρισκόταν η παράταξη, πάντα ακουγόταν στους δημοσιογραφικούς και κομματικούς διαδρόμους. Και οι εκλογές του ΚΙΝΑΛ ήρθαν να την επιβεβαιώσουν απόλυτα. Σε διάστημα μικρότερο των δύο εβδομάδων, η περιπέτεια της υγείας της κ. Γεννηματά ανακάτεψε απρόσμενα την εσωκομματική τράπουλα, υποψηφιότητες προστέθηκαν και αφαιρέθηκαν αλλάζοντας τους συσχετισμούς, ενώ η ολική επαναφορά του Γ. Παπανδρέου ήρθε να διαμορφώσει ένα σκηνικό πρωτόγνωρο: να στρέψει τους προβολείς, ακόμη και διεθνών μέσων, στην εκλογική διαδικασία του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας.
Από την Παρασκευή, με την κατάθεση των υπογραφών, δεν υπάρχουν πλέον σενάρια, αλλά δεδομένα. Η «μπίλια» των υποψηφίων, αφού στριφογύρισε για αρκετές ημέρες, έκατσε στον αριθμό 6, με τους Παπανδρέου, Λοβέρδο, Ανδρουλάκη, Καστανίδη, Γερουλάνο και Χρηστίδη να συνθέτουν το παζλ. «Eξι δρομείς, τρεις διεκδικητές», σχολίαζε χαρακτηριστικά στην «Κ» έμπειρο στέλεχος, αποτυπώνοντας τον εσωκομματικό –και όχι μόνο– σφυγμό των «3+3 υποψηφιοτήτων». Δηλαδή, μια τελική μάχη μεταξύ των τριών πρώτων στις 5 Δεκεμβρίου.
Ο πρώην πρωθυπουργός, από την πρώτη του δήλωση ως υποψήφιος, έδωσε σαφές στίγμα της πλατφόρμας του: μίλησε για «νέα αλλαγή», «προοδευτική διακυβέρνηση», «απάντηση απέναντι στη συντήρηση». Συνόψισε όλα αυτά, δηλαδή, που εκπροσώπησε τα τελευταία 2,5 χρόνια ως βουλευτής, λειτουργώντας και ως άτυπος «επόπτης» οποιουδήποτε ίχνους παρέκκλισης από αυτή την πορεία. Oπως στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις το 2020, που λίγο έλειψε να τον οδηγήσει εκτός Κ.Ο. Το κομμάτι στελεχών και βάσης που βλέπει την επιστροφή του ως μονόδρομο αναγέννησης της παράταξης είναι σημαντικό, όπως αποδείχθηκε και από την κινητοποίηση που τον οδήγησε στην κάθοδο, ενώ, κατά πληροφορίες, μαζί του έχουν συνταχθεί προσώρας και πέντε-έξι βουλευτές.
Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι εκτιμήσεις που εμφάνιζαν ως επιθυμία του να τεθεί επικεφαλής ενός ευρύτερου μετώπου, με απόσυρση υποψηφιοτήτων. Κάποιες πληροφορίες, δε, αναφέρουν ότι κινήθηκε διερευνητικά προς αυτή την κατεύθυνση, χωρίς ανταπόκριση. Υπό αυτό το σκεπτικό, ίσως στερηθεί δυνάμεις στις οποίες ο ίδιος υπολόγιζε αρχικά, τουλάχιστον στον πρώτο εκλογικό γύρο.
«Eξι δρομείς, τρεις διεκδικητές», σχολίαζε χαρακτηριστικά στην «Κ» έμπειρο στέλεχος, εκτιμώντας ότι Παπανδρέου, Λοβέρδος και Ανδρουλάκης θα οδηγήσουν την κούρσα.
Από την πλευρά του, το στρατόπεδο του Ανδρέα Λοβέρδου, που αποτελεί τον πλέον ευδιάκριτο εσωκομματικό πόλο, εκτιμάται ότι επηρεάστηκε λιγότερο από κάθε άλλο, μετά τις τεκτονικές εσωκομματικές μεταβολές. Εξαρχής, δηλαδή, το πλαίσιο της υποψηφιότητάς του ήταν έτσι διαμορφωμένο που δεν «ακουμπούσε» ιδιαίτερα στη λεγόμενη «αριστερόστροφη» πτέρυγα του ΚΙΝΑΛ, στην οποία ήρθαν τα πάνω κάτω. Ηδη, πάντως, αναδεικνύοντας ως «ύποπτο», όπως τον αποκαλεί, τον παπανδρεϊκό όρο της «προοδευτικής διακυβέρνησης», ο βουλευτής Αθηνών ανοίγει μέτωπο με την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού, ταυτίζοντας το αφήγημά του με την κατεύθυνση της συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα μέτωπο το οποίο δίνει την αίσθηση ότι δεν θα είναι… αναίμακτο, μιας και από την πλευρά Παπανδρέου είναι δεδομένο ότι δεν θα αργήσουν να έρθουν απαντήσεις.
Πιο ισχυρό εκτιμάται ότι είναι το αποτύπωμα της υποψηφιότητας του προέδρου του ΚΙΔΗΣΟ στην πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο ευρωβουλευτής, όπως φάνηκε και από τις υπογραφές που κατέθεσε (20.000, με 110 από την Κεντρική Επιτροπή), διατηρεί εδραιωμένη εσωκομματική επιρροή, ωστόσο η προσθήκη Παπανδρέου στο εκλογικό παζλ δεν αποκλείεται να του στερήσει δυνάμεις. Ο ίδιος, πάντως, κρατά στα χέρια του έναντι του πρώην πρωθυπουργού το ισχυρό «χαρτί» της ανανέωσης, το οποίο προτάσσει ως βασικό πυλώνα της υποψηφιότητάς του. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, μετά την πρόσφατη συνάντησή τους ο κ. Ανδρουλάκης έστειλε σαφές μήνυμα πως «οι εκλογές αφορούν την επόμενη ημέρα», ενώ μετά την κατάθεση των υπογραφών του τόνισε με νόημα πως «είναι ώρα να σπάσουμε τις επετηρίδες».
Οι συσχετισμοί
Σε ό,τι αφορά τους κ. Καστανίδη, Γερουλάνο και Χρηστίδη, η κάθοδος του Γ. Παπανδρέου ήρθε να επαναπροσδιορίσει πλήρως τη θέση τους στον εκλογικό χάρτη. Παρότι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο πρώην πρωθυπουργός ετέθη το ερώτημα αν θα παραμείνουν στην κούρσα, άπαντες ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Ειδικά ως προς τον πρώτο, πάντως, ο οποίος πόνταρε στο στρατόπεδο των παπανδρεϊκών –και ως εκ τούτου απέβλεπε σε απορρόφηση δυνάμεων από την πλευρά Γεννηματά– λέγεται πως ήδη έχει καταγράψει σημαντικές απώλειες.
Οι πλευρές Γερουλάνου και Χρηστίδη κατόρθωσαν σε πολύ μικρό χρόνο να συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες υπογραφές, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο και τους καθιστά υπολογίσιμα μεγέθη. Ο πρώην υπουργός, παρότι στενός συνεργάτης του κ. Παπανδρέου στο παρελθόν, εκτιμάται ότι καταγράφει πιο «πολυσυλλεκτική» απήχηση εντός της παράταξης, ενώ ο τέως εκπρόσωπος Τύπου επιχειρεί να εκφράσει τη νέα γενιά, την «κληρονομιά» της κ. Γεννηματά, καθώς και ένα ενωτικό πρόσημο, έχοντας επιτελέσει ρόλους υπό όλες τις ηγεσίες την τελευταία δεκαετία.
Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα αν θα φτάσουν και οι τρεις έως το τέλος αναμένεται να αναδυθεί εκ νέου έως τις 5 Δεκεμβρίου. Εσωκομματικά, πάντως, η επικρατούσα εκτίμηση είναι ότι στις κάλπες οι υποψήφιοι πιθανότατα θα είναι λιγότεροι από έξι.
«Αυστηρή ουδετερότητα»
Ο διαμοιρασμός των δυνάμεων που είχε συγκεντρώσει η Φώφη Γεννηματά πριν από την απόσυρσή της από την εκλογική διαδικασία εκτιμάται ότι μπορεί να αποτελέσει βαρόμετρο στο πού θα γείρει εντέλει η πλάστιγγα. Σαφείς ενδείξεις ακόμη δεν υπάρχουν, ωστόσο το δεδομένο είναι ότι η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, ενώ δίνει τη δική της μάχη, έχει καταστήσει ξεκάθαρο ότι δεν θα εμπλακεί. «Από την πρώτη στιγμή μάς έδωσε εντολή αυστηρής ουδετερότητας», ανέφερε χαρακτηριστικά στην «Κ» στενός συνεργάτης της, κάτι που φάνηκε και από την ανακοίνωση της ίδιας την ημέρα της απόσυρσής της, αναδεικνύοντας ως προτεραιότητα την ενότητα της παράταξης. Είναι γεγονός, πάντως, ότι η περιπέτεια της υγείας της κ. Γεννηματά «φρέναρε» τη μεγάλη ένταση που είχε προηγηθεί, λειτουργώντας συσπειρωτικά. Ωστόσο, οι πρώτες ενδείξεις του προεκλογικού restart, ειδικά εν μέσω πλήρους ανατροπής του εσωκομματικού χάρτη, φανερώνουν ότι το «σκληρό ροκ» παραμονεύει.