Ο Λίντον Τζόνσον έλεγε ότι «ο πρώτος κανόνας στην πολιτική είναι να ξέρεις να μετράς». Με βάση τους αριθμούς λοιπόν ο πρώτος γύρος για την εκλογή ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ έδειξε τα εξής:
Πρώτον, η συμμετοχή ήταν υψηλή. Για την ακρίβεια στις κάλπες προσήλθαν περισσότεροι πολίτες από το 2017. Τότε είχαν ψηφίσει σχεδόν 212.000, τώρα έφθασαν περίπου τους 270.000. Η αύξηση της συμμετοχής πάντως δεν αποτελεί έκπληξη. Την είχαν καταγράψει όλες οι σχετικές δημοσκοπήσεις. Αυτό που δεν ήταν εφικτό να προσδιοριστεί, ήταν το μέγεθος της.
Δεύτερον, η υψηλή συμμετοχή φαίνεται να παράγει μια δυναμική που έχει περισσότερες πιθανότητες να διατηρηθεί, παρά να εξανεμιστεί όπως συνέβη το 2017. Τότε οι ψηφοφόροι προέρχονταν από διαφορετικά κόμματα που επιδίωκαν να συνενωθούν σε ένα ενιαίο. Τώρα όλοι οι ψηφοφόροι επί της ουσίας προέρχονται από τον ίδιο κομματικό ή παραταξιακό χώρο.
Τρίτον, μια πρώτη επιβεβαίωση του εύρους της δυναμικής θα φανεί από το ύψος της συμμετοχής στο δεύτερο γύρο. Το 2017 είχε παρατηρηθεί μείωση της τάξεως του 30%. Από τους περίπου 212.000 του πρώτου γύρου, στις κάλπες προσήλθαν ξανά σχεδόν 156.000. Δεδομένου ότι υπήρχαν υποψήφιοι αρχηγοί από διαφορετικά κόμματα (π.χ. το Ποτάμι), ήταν μάλλον λογικό όσοι ψήφισαν εκείνους που αποκλείστηκαν από το δεύτερο γύρο, να μην προσέλθουν και πάλι στις κάλπες. Τώρα όμως όλοι οι υποψήφιοι προέρχονται επί της ουσίας από το ίδιο κόμμα. Και δεδομένης της δυναμικής που δημιουργεί η συμμετοχή, έχουν κίνητρο να κινητοποιήσουν δυνάμεις και στο δεύτερο γύρο. Άρα η όποια μείωση τυχόν προκύψει (αν προκύψει), θα είναι μάλλον μικρή.
Τέταρτον, η ευρεία νίκη Ανδρουλάκη δείχνει πως η πλειονότητα των μελών και φίλων του ΚΙΝΑΛ ψήφισε με κριτήριο την ανανέωση του κόμματος. Με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία, η ανανέωση εντάσσεται στο πλαίσιο του κριτηρίου της εκλογιμότητας (electability), δηλαδή της ικανότητας των υποψηφίων να αυξήσουν το εκλογικό μέγεθος του κόμματος. Διότι η ανανέωση δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά μέσο για την επίτευξη του σκοπού της νίκης στις εκλογές ή έστω της εκλογικής ανάκαμψης.
Πέμπτον, ο Παπανδρέου κατετάγη δεύτερος με οριακή διαφορά από το Λοβέρδο. Φαίνεται πως η νοσταλγία παραμένει σημαντική δύναμη στην πολιτική – για να δανειστώ τη διατύπωση του Πάνου Καζάκου. Εκ του αποτελέσματος υπερίσχυσε τoυ στοιχείου της δυναμικής αντιπολίτευσης που χαρακτήριζε την υποψηφιότητα Λοβέρδου. Μένει να φανεί εάν στο δεύτερο γύρο η πολιτική νοσταλγία είναι ικανή να πείσει ότι μπορεί να προσφέρει εκλογική προοπτική.
Έκτον, η εμπειρία της εκλογής ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ το 2017 δείχνει ότι το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου δεν ανατρέπεται στο δεύτερο. Ωστόσο υπάρχει και το προηγούμενο της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ το 2016. Παρότι είχε καταταγεί δεύτερος στον πρώτο γύρο, υπερίσχυσε στο δεύτερο. Οι συνθήκες τότε όμως στη ΝΔ ήταν κάπως διαφορετικές. Οι τρεις εκ των τεσσάρων υποψηφίων (Μητσοτάκης, Γεωργιάδης, Τζιτζικώστας) εκπροσωπούσαν αφενός τη νεότερη πολιτική γενιά του κόμματος κι αφετέρου την αντι-ΣΥΡΙΖΑ τάση στο εσωτερικό της ΝΔ η οποία συσπειρώθηκε γύρω από την υποψηφιότητα Μητσοτάκη. Τυχόν ανάλογες συνθήκες στο ΚΙΝΑΛ σήμερα, δύσκολα θα ευνοούσαν την υποψηφιότητα Παπανδρέου. Είναι ενδεικτικό ότι ο Λοβέρδος ανακοίνωσε ήδη τη στήριξη του στην υποψηφιότητα Ανδρουλάκη.
*Ο Πάνος Κολιαστάσης είναι διδάκτωρ Πολιτικής Ανάλυσης & Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
• Θεωρείο: Ο ρόλος του πατρός Ανδρουλάκη
• Γ. Παπανδρέου: Θα κάνει πάρτι στη Βουλή ο Μητσοτάκης, αν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης
• Εκλογές ΚΙΝΑΛ: Συμβολική δυσαρμονία
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr