Στο ζήτημα της κοινωνικής κινητικότητας και ανόδου των νέων, αναφέρθηκε στην ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ, ο υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος. Υπογράμμισε την «υποχρέωση που έχουμε όλοι να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου οι νεότερες γενιές θα ζήσουν καλύτερα από τις προηγούμενες» και έφερε σαν παράδειγμα τη δική του οικογενειακή ιστορία κοινωνικής κινητικότητας.
«Ζήτησα να εργαστούμε όλοι ώστε η Ελλάδα να γίνει μια πιο δίκαιη κοινωνία για τους νέους της, για τις γυναίκες, για τα άτομα με αναπηρία, για τους ΛΟΑΤΚΙ, για κάθε ομάδα που βιώνει καθημερινά μικρότερες ή μεγαλύτερες ανισότητες και εμπόδια, που δεν έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες για να γίνει η καλύτερη εκδοχή αυτού που ονειρεύεται και μπορεί», τόνισε.
Ολόκληρη η ομιλία Σκέρτσου
«Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,
Η ευκαιρία που μου δίνεται να απευθυνθώ σε εσάς από το βήμα του 14ου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, ειδικά στη συγκεκριμένη ενότητα που αφορά στην ανανέωσή της, αποτελεί μια στιγμή ιδιαίτερης συγκίνησης, χαράς και τιμής για εμένα. Διότι μου δίνετε τη δυνατότητα να ξανασυστηθώ αλλά και να ξανασυναντηθώ μαζί σας.
Ελάχιστοι άλλωστε γνωρίζουν ότι ο «εξελάκιας» ή «κουτάκιας» της κυβέρνησης, όπως με αποκαλεί χαριτολογώντας ο συνεργάτης και φίλος Γρηγόρης Δημητριάδης λόγω της συνήθειας μου να βάζω το κάθε τι σε λίστες και πίνακες, κρατάει από οικογενειακή ρίζα που διαχρονικά συμπορεύεται με αυτή την ιστορική παράταξη.
Μια παράταξη που τελικά συνδέεται διαχρονικά με την πρόοδο, την ευημερία και την κοινωνική κινητικότητα του λαού αυτού του τόπου.
Διότι και η δική μου ιστορία, η ιστορία της δικής μου οικογένειας, είναι άλλη μια από τις πάμπολλες ιστορίες κοινωνικής κινητικότητας που είμαι βέβαιος ότι πολλοί από εσάς έχετε εδώ μέσα.
Σας μιλώ λοιπόν σήμερα από αυτό το βήμα ως ο εγγονός του πρόσφυγα παππού μου του Χρήστου και της γιαγιάς Μαλαματής που διέσχισαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα στις αρχές του περασμένου αιώνα με την ανταλλαγή των πληθυσμών, από την Ανατολική Θράκη για να εγκατασταθούν στον Ασκό Θεσσαλονίκης. Για να φτιάξουν εκεί τη δική τους οικογένεια, να προκόψουν ως μυλωνάδες και να αναθρέψουν 5 παιδιά.
Ή του άλλου παππού μου, του Παναγιώτη, του περήφανου αγρότη από την ορεινή Κορινθία, που έκαναν 3 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ευτυχία, και δούλευε στα χώματα του οροπεδίου του Φενεού, του τόπου που τόσο αγαπούσε, μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Σας μιλώ ως γιος του Βασίλη, του εσωτερικού μετανάστη που άφησε τις δύσκολες αγροτικές δουλειές στην ορεινή Γκούρα εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, για μια καλύτερη ζωή στην πόλη. Για να γίνει τελικά τραπεζικός υπάλληλος.
Σας μιλώ ως ένας από εσάς που τελείωσα κι εγώ το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και ως ο πατέρας πλέον του δικού μου 12χρονου Βασίλη και ως σύζυγος της Αυγής που θέλουμε και αγωνιζόμαστε καθημερινά ο γιος μας να ζήσει καλύτερα από εμάς.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάτι: Το ότι ως ο εγγονός του πρόσφυγα μυλωνά και του αγρότη, ως ο γιος του τραπεζοϋπάλληλοι και της γραμματέως αγγλικών και μετέπειτα νοικοκυράς Άννας, κατάφερα να γίνω γενικός διευθυντής στον σύνδεσμο επιχειρήσεων και βιομηχανιών και τελικά μέλος αυτής της κυβέρνησης δεν με κάνει «παιδί των βιομηχάνων». Δεν με κάνει παιδί μιας άλλης, ανώτερης τάξης. Ούτε κάποιον χωρίς κοινωνική ή ταξική συνείδηση.
Με κάνει σίγουρα όμως παιδί της μεσαίας τάξης, με κάνει παιδί της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, που τόσο έχει λοιδορηθεί. Κάποιες φορές δίκαια και πολλές άλλες άδικα. Μιας Ελλάδας και μιας κοινωνίας που κάποτε έδινε περισσότερες ευκαιρίες κοινωνικής και επαγγελματικής ανόδου σε όλους μας, αλλά κάποια στιγμή αυτό σταμάτησε να συμβαίνει.
Αυτή άλλωστε είναι η πρόκληση τελικά για όλους μας. Αυτή είναι η πρόκληση της πολιτικής σήμερα, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία και χαρακτηρίζεται από μεγάλες προκλήσεις και αβεβαιότητες. Να μπορούν τα παιδιά μας, να μπορούν οι νεότερες γενιές να ζουν καλύτερα από τις προηγούμενες.
Το ξεχάσαμε αυτό κάποια στιγμή στη χώρα μας. Σταματήσαμε να δουλεύουμε για τους νέους. Κάτι που είχαμε πετύχει στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και έως τις αρχές του 21ου.
Κατι που τα τελευταία 12 χρόνια δεν είναι καθόλου δεδομένο για τις νεότερες γενιές που μεγαλώνουν μέσα σε αλλεπάλληλες κρίσεις, οικονομικές, κοινωνικές, υγειονομικές, περιβαλλοντικές και τώρα πλέον και γεωπολιτικές. Και βλέπουν με αγωνία τις προοπτικές για το δικό τους μέλλον να είναι λιγότερες συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές.
Το μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό ζητούμενο, λοιπόν, για αυτή την κυβέρνηση, για αυτή την παράταξη και τη χώρα μας συνολικά, είναι να θέσουμε ξανά σε λειτουργία τον ανελκυστήρα της κοινωνικής ανόδου, της κοινωνικής κινητικότητας, των ίσων ευκαιριών.
Για όλες και όλους.
Ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή πολιτικών πεποιθήσεων. Πραγματική ισονομία και ισοπολιτεία, πραγματικές ευκαιρίες ανέλιξης για όσους ζουν και εργάζονται στη χώρα μας.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει μια πιο δίκαιη κοινωνία για τους νέους της, για τις γυναίκες, για τα άτομα με αναπηρία, για τους λοατκι, για κάθε ομάδα που βιώνει καθημερινά μικρότερες ή μεγαλύτερες ανισότητες και εμπόδια, που δεν έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες για να γίνει η καλύτερη εκδοχή αυτού που ονειρεύεται και μπορεί.
Για να συμβεί αυτό χρειαζόμαστε μια πολιτική παράταξη και μια κυβέρνηση φιλελεύθερη, πατριωτική, ευρωπαϊκή, λαϊκή και ταυτόχρονα μεταρρυθμιστική.
Μια κυβέρνηση υπεύθυνη, ειλικρινή, με όραμα για το μέλλον και τις νέες γενιές.
Μια κυβέρνηση που δρα συνεχώς και σε πολλά επίπεδα, σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό, που κάνει και λάθη αλλά δεν ντρέπεται να τα ομολογήσει και να μάθει από αυτά.
Και ταυτόχρονα μια κυβέρνηση τολμηρή, που σπάει αυγά με κάθε τι που κρατάει καθηλωμένες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας.
Και αυτή η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πιστεύω πως έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.
Εργαζόμαστε καθημερινά για να επισκευάσουμε τον χαλασμένο ανελκυστήρα των κοινωνικών ευκαιριών στην Ελλάδα. Θέλω να σας διαβεβαιώσω για αυτό.
Εργαζόμαστε καθημερινά και νοιαζόμαστε για να κάνουμε καλύτερη τη δημόσια εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία, τις δημόσιες συγκοινωνίες.
Για να έχει αξία κάθε ευρώ των φόρων που πληρώνουμε, για να έχουν αξία οι υπηρεσίες που λαμβάνουμε από το κράτος. Για να άρουμε τις αστικές και περιφερειακές ανισότητες, να φρουρήσουμε καλύτερα τα σύνορα της χώρας μας και της Ευρώπης, να ενώσουμε την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Για να φτιάξουμε επιτέλους ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη αντί ο πολίτης να υπηρετεί αυτό. Για να γίνουμε ενεργειακά αυτόνομοι και αυτάρκεις αξιοποιώντας τον πλούτο του ήλιου, του ανέμου, των νερών μας. Για να απελευθερώσουμε την επιχειρηματικότητα από τα δεσμά του κρατισμού, να αυξήσουμε το εισόδημα όλων των πολιτών, να βοηθήσουμε τα ελληνικά προϊόντα να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και να κερδίζουν ξένες αγορές. Εντέλει για να βοηθήσουμε την χώρα μας να συγκλίνει περισσότερο με την υπόλοιπη Ευρώπη, να γίνει πιο σύγχρονη, πιο ευρωπαϊκή, πιο δίκαιη.
Δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμη. Έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας. Όμως σίγουρα παρά τις κρίσεις βρισκόμαστε σήμερα σε καλύτερο σημείο από αυτό που ξεκινήσαμε το 2019. Και η καθημερινή μας έγνοια είναι να πάμε ακόμη πιο μπροστά και ψηλά, όλοι μαζί, ενωμένοι, χωρίς να μένει κανείς πίσω. Διότι και το μπορούμε και το αξίζουμε.
Διότι τελικά αυτή είναι και η αποστολή μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης και σίγουρα αυτής της κυβέρνησης: να προστατεύει από κάθε κρίση και απειλή, να ενδυναμώνει με περισσότερα δικαιώματα και εφόδια εκείνους που μένουν πίσω, και να απελευθερώνει όσους θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να δημιουργήσουν χωρίς περιττά βαρίδια και εμπόδια.
Οσο υπηρετεί αυτούς τους στόχους και αυτές τις αξίες, η φιλελεύθερη παράταξη θα βρίσκεται πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και το κυριότερο, θα έχει και παρόν και μέλλον. Σας ευχαριστώ!»
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr