Δύο πτυχές, αμφότερες ιδιαιτέρως κρίσιμες, έχει το περιεχόμενο του ψηφοδελτίου που θα ρίξουμε στις κάλπες την προσεχή Κυριακή, ακόμα -ή και κυρίως- αν χρειαστεί να υπάρξουν δεύτερες εκλογές.
Η πρώτη πτυχή αφορά ασφαλώς το μείζον, που συζητείται παγίως σε κάθε προεκλογική περίοδο: το ποιο κόμμα επιθυμούμε να πρωταγωνιστήσει στην διακυβέρνηση της χώρας.
Η δεύτερη πτυχή, έχει σχέση με το ποιο πολιτικό προσωπικό θέλουμε να στελεχώσει την εθνική αντιπροσωπεία: ο σταυρός που θα βάλουμε δίπλα στα ονόματα των υποψηφίων θα κρίνει την ποιότητα του κοινοβουλευτικού έργου, και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας.
Διαχρονικές στρεβλώσεις, παρά τις όποιες επιμέρους βελτιώσεις ή και προσπάθειες επίλυσης ορισμένων εξ αυτών παραμένουν, αφήνοντας αρνητικό αποτύπωμα στην νομοθετική και ελεγκτική λειτουργία του Κοινοβουλίου, ενισχύοντας έτσι το κλίμα συνολικής απαξίωσης του κοινοβουλευτικού θεσμού. Από τις κύριες αιτίες που συμβαίνει και διαιωνίζεται αυτό το φαινόμενο είναι, όπως διαρκώς συζητείται σε κάθε περίοδο στους διαδρόμους της Βουλής, η «ποιότητα του πολιτικού προσωπικού».
Η ευκαιρία των ορθών επιλογών διά της σταυροδοσίας είναι στις εκλογές της 21ης Μαΐου, καθώς ως γνωστόν αν χρειαστεί και δεύτερη αναμέτρηση για την ανάδειξη κυβέρνησης, εκείνη θα γίνει με την μέθοδο της λίστας και δεν θα χρειάζεται «σταυρός» προτίμησης. Οι λίστες, τότε, λογικά θα καταρτιστούν βάσει της σειράς εκλογής του κάθε υποψηφίου την προσεχή Κυριακή.
Οι κοινοβουλευτικές «πληγές»
Από το ποιοι θα κάθονται στα βουλευτικά έδρανα στην νέα Βουλή, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και η διόρθωση των κακώς κειμένων, τα οποία στο σύνολο τους δεν συνιστούν παρά παραβιάσεις τόσο του Κανονισμού της Βουλής, όσο και του Συντάγματος, από τα απλά διαδικαστικά ως και τα μεγάλα, όπως είναι τα σχετικά με τους νόμους.
Ενδεικτικά αναφέρονται:
ΠΡΩΤΟΝ: Η μη τήρηση του προβλεπόμενου χρόνου αγόρευσης. Αποτελεί κανόνα το να μην επιδεικνύουν σεβασμό στην τήρηση του χρόνου στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών αρχηγών. Το εκάστοτε Προεδρείο περιορίζεται σε απλές παρακλήσεις ή συστάσεις προς τους παραβάτες, ενώ θα μπορούσε να ισχύσει στη Βουλή το μέτρο του κλεισίματος του μικροφώνου και της μη καταγραφής στα πρακτικά όσων λέγονται πέραν του χρόνου ομιλίας που ορίζει ο Κανονισμός. Η εμπειρία του Ευρωκοινοβουλίου, ή ακόμα και του πρόσφατου ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, συνιστούν πολύτιμα παραδείγματα.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η παραβίαση των κανόνων αναφορικά με την νομοθέτηση. Στο άρθρο 85 του Κανονισμού ορίζεται μεταξύ άλλων ότι «τα νομοσχέδια και οι προτάσεις νόμων δεν πρέπει να περιέχουν διατάξεις άσχετες προς το κύριο αντικείμενό τους». Στο άρθρο 74 του Συντάγματος τονίζεται, επίσης: «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγεται για συζήτηση. Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση». Άπαντες γνωρίζουν ότι διαχρονικά αυτά παραβιάζονται. Δεν τυγχάνει γενικής εφαρμογής, επίσης, η πρόβλεψη για συζήτηση των προτάσεων νόμων που κατατίθενται από κόμματα ή βουλευτές της εκάστοτε αντιπολίτευσης, όπως και η χρονική δέσμευση για συζήτηση μόνο «εμπρόθεσμων» τροπολογιών. Στο ίδιο πλαίσιο, δεν περνά απαρατήρητο ότι παραβιάζονται ολοένα και συχνότερα ούτε τα ολιγοήμερα χρονικά διαστήματα ανάμεσα σε συνεδριάσεις Επιτροπών και Ολομέλειας, που προβλέφθηκαν προκειμένου να γίνεται με επάρκεια η κατάθεση προτάσεων για αλλαγές και η μελέτη τους.
ΤΡΙΤΟΝ: Ο σεβασμός στον απόρρητο χαρακτήρα των συνεδριάσεων ειδικών επιτροπών που θεωρητικά γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών». Είναι γνωστό ότι διαρρέουν κατά την διάρκεια τους από τα επιτελεία ακόμα και σε πραγματικό χρόνο αυτούσιες τοποθετήσεις στις συνεδριάσεις αυτές.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η επανεξέταση του τρόπου εφαρμογής της διαδικασίας που αποκαλείται «Ώρα του πρωθυπουργού», ώστε να τηρείται τόσο η τακτικότητα, όσο και η διάρκεια της, μια και συχνά εξελίσσεται σε μαραθώνια συνεδρίαση.
Ιδιαίτερης σημασίας, προφανώς, και για προφανείς λόγους είναι η δρομολόγηση αλλαγών στον τρόπο χειρισμού υποθέσεων σχετικά με τις δηλώσεις «πόθεν έσχες», στην κατεύθυνση της ταχύτητας του ελέγχου, της διαφάνειας και της δημοσιότητας των αποτελεσμάτων αυτού του ελέγχου.
500 χιλιάδες «νομοθέτες»
Τέλος, δεν πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι μετά από την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση, η δύναμη της προσωπικής επιλογής του πολίτη, δεν εξαντλείται πλέον μόνο στη σταυροδοσία, στις εθνικές εκλογές, που τον μετατρέπουν σε έμμεσο -διά των εκπροσώπων του- νομοθέτη. Μπορεί να μετατραπεί και σε σχεδόν άμεσο νομοθέτη, τουλάχιστον δύο φορές στο χρονικό διάστημα μεταξύ των εθνικών εκλογών.
Η έκτη παράγραφος του άρθρου 73 του Συνταγματικού Χάρτη, αναφέρει με σαφήνεια: «Με υπογραφή πεντακοσίων χιλιάδων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, μπορούν να κατατίθενται έως δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο προτάσεις νόμων στη Βουλή, οι οποίες με απόφαση του Προέδρου της παραπέμπονται στην οικεία κοινοβουλευτική επιτροπή προς επεξεργασία και εν συνεχεία εισάγονται υποχρεωτικά προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια του Σώματος. Οι προτάσεις νόμων του προηγούμενου εδαφίου δεν μπορεί να αφορούν θέματα δημοσιονομικά, εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας». (Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων).
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr