Τι προτείνουν τα κόμματα για την ασφάλεια

Τι προτείνουν τα κόμματα για την ασφάλεια

Το ζήτημα της ασφάλειας δεν βρίσκει ιδιαίτερο χώρο στις πολιτικές και προγραμματικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων

3' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως παρά την εντόνως πολωμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε το ζήτημα της ασφάλειας δεν βρίσκει ιδιαίτερο χώρο στις πολιτικές και προγραμματικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων. Ακόμη και στο debate, η ασφάλεια δεν ήταν μία από τις έξι θεματικές ενότητες που επελέγησαν. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε άλλες χώρες. Στη Γαλλία για παράδειγμα, το πρόγραμμα του Μακρόν για την εσωτερική ασφάλεια 2030 ήταν έναν από τα βασικά πεδία ανταγωνισμού των υποψηφίων Προέδρων. Είναι αξιοσημείωτο πως οι μετρήσεις κοινής γνώμης έδειξαν πως η ασφάλεια, κυρίως με τη διάσταση αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της βίας, παραμένει ένα από τα βασικά ζητήματα ενδιαφέροντος και ανησυχίας των πολιτών.

Ως τώρα στον προεκλογικό διάλογο έχουν αναδειχτεί μόνο δύο ζητήματα ασφάλειας. Η ασφάλεια συνόρων, με την αντιπαράθεση να αφορά κυρίως το ζήτημα του φράκτη στον Έβρο και η ασφάλεια των Πανεπιστημίων. Τα πολιτικά κόμματα ωστόσο έχουν πρόγραμμα για την ασφάλεια και μπορούν να αποτελέσουν βάση σύγκρισης.

Το πρόγραμμα της Ν.Δ. αποτελεί επί της ουσίας συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής για την ασφάλεια, για αυτό και περιορίζεται σε  έξι άξονες. Πρόκειται για ένα ολιστικό πλαίσιο ασφάλειας, από τα σύνορα ως τον κυβερνοχώρο, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το πρόγραμμα. Αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, ψηφιοποίηση παρεχόμενων υπηρεσιών, ανάλυση δεδομένων και έξυπνες παρεμβάσεις καταπολέμησης της εγκληματικότητας, ενίσχυση πεζών και εποχούμενων περιπολιών, πλήρης επέκταση του φράκτη στον Έβρο και ενίσχυση της λογοδοσίας και αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Από το πρόγραμμα της Ν.Δ. λείπουν οι αναφορές στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, η πρόληψη των διαφόρων μορφών βίας και μια δέσμευση για την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας, σε επίπεδο Αρχηγείου, όσο και Περιφερειακών Υπηρεσιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ως στρατηγικό του στόχο τη συνολική αναμόρφωση της δομής, της λειτουργίας και του θεσμικού πλαισίου της Ελληνικής Αστυνομίας. Στο πως όμως αυτό θα γίνει πράξη βλέπουμε μία γενικόλογη αναφορά για αναμόρφωση της εκπαίδευσης και των στρατηγικών της αστυνομίας, τη μεταφορά της σωφρονιστικής πολιτικής (η οποία κακώς ταυτίζεται με την αντεγκληματική) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και του Νόμου Περί Συναθροίσεων. Οι ειδικότερες προτάσεις αφορούν κυρίως την εκπαίδευση σε διάφορα επίπεδα και τομείς, το σύστημα προαγωγών και μεταθέσεων και ζητήματα αποζημίωσης του προσωπικού. Έχει ενδιαφέρον η πρόταση για την συμμετοχή της Επιτροπής της Βουλής στην επιλογή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, μία ιδέα που αν ενταχθεί στο κατάλληλο πλαίσιο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα συνέχειας και συνεργασίας. Οι προτάσεις στον τομέα της αντεγκληματικής πολιτικής έχουν σίγουρα ενδιαφέρον, ωστόσο έχουν αρκετές αλληλεπικαλύψεις, ασάφειες και προβλέψεις που η πολιτική πρόληψης έχει πλέον ξεπεράσει. Εξίσου ασαφής είναι και η αναφορά για την αναθεώρηση του στρατηγικού προσανατολισμού των υπηρεσιών της Αστυνομίας για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος. Οι δε επιμέρους άξονες είναι επί της ουσίας οι υπάρχουσες υποδιευθύνσεις της Ασφάλειας Αθηνών.

Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ορισμένα κοινά σημεία με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στις αλλαγές στην εκπαίδευση, στη διαδικασία προαγωγών και μεταθέσεων, στη λογοδοσία και στην αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, στις προσλήψεις, στην έμφαση στην πρόληψη, αλλά και στην κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την ασφάλεια προσώπων και ευπαθών στόχων, καθώς και η πρόβλεψη για ενημερώσεις και ετήσιες εκθέσεις από την αρμόδια Επιτροπή του Κοινοβουλίου. Οι αναφορές για τις νέες τεχνολογίες και την έμφυλη βία αξίζουν αναφοράς, αλλά είναι πολύ γενικόλογες και ασαφείς.

Συμπερασματικά, υπάρχουν σημεία σύγκλισης και πιθανής συνεργασίας μεταξύ των τριών κομμάτων. Αλλαγές στην εκπαίδευση, σύστημα προαγωγών- μεταθέσεων, ενίσχυση της λογοδοσίας και αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Υπάρχουν όμως και σημεία πλήρους διάστασης και ασυνέχειας. Για παράδειγμα τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ προτείνουν την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, χωρίς αναφορές στο γενικότερο πλαίσιο ασφάλειας αυτού του νόμου. Αντίστοιχα, το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την Κυβέρνηση για αποτυχία στην αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την ενίσχυση των Γραφείων που είχαν προβλεφθεί στο Π.Δ. του 2019, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους πως η Κυβέρνηση έχει προωθήσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της έμφυλης και της ενδοοικογενειακής βίας (Επιχειρησιακά Γραφεία, ειδικές περιπολίες, Panic Button, νέα βάση στατιστικών δεδομένων, πρωτόκολλο αντίδρασης κτλ).

Δυστυχώς από τις θέσεις των κομμάτων απουσιάζουν τρεις δομικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία μεταρρύθμιση του τομέα εσωτερικής ασφάλειας. Στρατηγική Εσωτερικής Ασφάλειας, αναδιάρθρωση της δομής της Αστυνομίας, νέο μοντέλο διαχείρισης κρίσεων. Χρειαζόμαστε μία συζήτηση για το σχεδιασμό ασφάλειας με ορίζοντα δεκαετίας.

*Τριαντάφυλλος Καρατράντος, Senior Research Fellow, ELIAMEP

⇒ Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή