Μεγάλος εκνευρισμός υπάρχει στα υψηλά πατώματα της κυβέρνησης για μια συνάντηση που είδε το φως της δημοσιότητας και αφορούσε τετ α τετ του 31χρονου συντρόφου του Στέφανου Κασσελάκη, Τάιλερ Μακμπέθ, με τον Γιάννη Γιαννούση, ειδικό σύμβουλο στη Γενική Γραμματεία Ισότητας και σύμβουλο της Ζέφης Δημαδάμα, καθώς και τον Γιάννη Βήκα, αναπληρωτή γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Τα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για συνάντηση με επίκεντρο θέματα της LGBTQ κοινότητας, κάτι που έκανε την ενόχληση μεγαλύτερη, καθώς, όπως έλεγαν αρμόδιες πηγές, ούτε ο σύντροφος του κ. Κασσελάκη έχει κάποια θεσμική θέση ούτε ο συνεργάτης της κ. Δημαδάμα έχει εξουσιοδότηση να μιλάει εκ μέρους της κυβέρνησης. Μάλιστα το γεγονός ότι ο κ. Γιαννούσης προέρχεται από άλλο χώρο και μεταπήδησε πρόσφατα στη Ν.Δ. μεγάλωσε την ενόχληση, καθώς, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές, θα περίμεναν τόσο η κ. Δημαδάμα όσο και ο συνεργάτης της να είναι πιο προσεκτικοί, σεβόμενοι περισσότερο τον πολιτικό χώρο που τους δέχτηκε.
Το ραντεβού που δεν έγινε
Οπως είναι σε θέση να γνωρίζει η στήλη, ο Στέφανος Κασσελάκης κατά την πρόσφατη παραμονή του την εβδομάδα που μας πέρασε στις Βρυξέλλες επιχείρησε να δει από κοντά την Ιράτσε Γκαρθία Πέρεθ, πρόεδρο των Σοσιαλιστών – Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο. Το ραντεβού δεν κατέστη εφικτό, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μη συναντά τελικά την Ισπανίδα, δείγμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απομονώνεται μόνο εντός Ελλάδας από το Κέντρο –όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του προέδρου του για τη διακυβέρνηση Σημίτη–, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η μιζέρια της Αθήνας
Μένω στις Βρυξέλλες και στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εντός της ευρωομάδας του κόμματος αναπτύσσονται αντίρροπες δυνάμεις. Μία τάση είναι αυτή που εκφράζεται από τον Πέτρο Κόκκαλη και τον Στέλιο Κούλογλου, οι οποίοι έχουν πάρει σαφείς αποστάσεις από την ηγεσία. Υπάρχει όμως και η άλλη τάση. Πρόκειται για τα στελέχη που μπορεί να μην ευφραίνονται όταν βλέπουν τον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά παράλληλα θέλγονται από τη θέση του ευρωβουλευτή και ως εκ τούτου κρατούν ισορροπίες γιατί θέλουν να είναι ξανά υποψήφιοι. Χαρακτηριστική η ατάκα που ακούστηκε από ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: «Εγώ θέλω να μείνω εδώ, δεν μπορώ πάλι τη μιζέρια της Αθήνας». Να που η Αθήνα έγινε και μίζερη όταν έχεις μάθει στας Βρυξέλλας.
Δημοσιονομική πειθαρχία
Πάω στο ΠΑΣΟΚ τώρα, που κατά κοινή ομολογία έχει μπει σε τροχιά δεύτερου κόμματος, όχι τόσο λόγω της δικής του ανόδου –αυτή γίνεται με ρυθμό χελώνας–, αλλά λόγω της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως στη Χαρ. Τρικούπη, παρά τη σημαντική πολιτική καμπή γι’ αυτούς, δεν πραγματοποιούν δημοσκοπήσεις, καθώς το κόμμα κάνει οικονομία, αφού ως γνωστόν τα χρέη είναι πολλά και η αποπληρωμή χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία.
Από τον Χαρδαλιά στην αντιπολίτευση
Σε σχετικό αναλυτικό ρεπορτάζ μπορείτε να διαβάσετε για τις αντιδράσεις που υπάρχουν στο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και εκ των έσω, καθώς οι αλλαγές που προωθεί το ΥΠΟΙΚ αγγίζουν μεγάλο κομμάτι της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δικηγόρος Δημήτρης Γιάννος, που εκτός από προσωπικός φίλος του Αντώνη Σαμαρά είχε κομβικό ρόλο και στην καμπάνια του Νίκου Χαρδαλιά. Ο δικηγόρος τις τελευταίες ημέρες έχει αρθρογραφήσει ασκώντας κριτική στο νομοσχέδιο, αποτυπώνοντας την υπαρκτή αυτή τάση.
Ο πιο άνετος υπουργός
Από τα γεγονότα της εβδομάδας που μας πέρασε ήταν η εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη. Οπως μου μετέφεραν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες, από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση, εκείνος που έμοιαζε να είναι πιο άνετος από οποιονδήποτε άλλον ήταν ο Θανάσης Κοντογιώργης. Υπάρχει λόγος για αυτό. Ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ έχει διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης του ίδιου του κ. Σημίτη και είναι προφανές πως ένιωθε «εντός έδρας». Από κοντά και ο Μάριος Θεμιστοκλέους, που έχει πάντα να λέει πως σε δύο ανθρώπους χρωστάει την πορεία του: στον Σημίτη και στον Μητσοτάκη.
Ο «Γερμανός» Σημίτης
Στη συγκεκριμένη εκδήλωση, πάντως, φάνηκε πως τα χούγια δεν φεύγουν. Ενώ πάντα είθισται τα τιμώμενα πρόσωπα να έρχονται… αφού έχει ξεκινήσει η εκδήλωση, ώστε να έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι προσκεκλημένοι και να λαμβάνουν παράλληλα και το μεγαλύτερο χειροκρότημα, ο Κώστας Σημίτης δεν ακολούθησε την τακτική αυτή, καθώς έφθασε στην εκδήλωση ένα τέταρτο… νωρίτερα, χωρίς ακόμη να έχει συγκεντρωθεί όλος ο κόσμος. «Ο Σημίτης είναι πάντα Γερμανός στη νοοτροπία», σχολίασε παλιός υπουργός, προσθέτοντας πως οι συνήθειες δεν κόβονται.
Πέταξε το «πασοκογενής»
Μία λεπτομέρεια που δεν επισημάνθηκε είναι πως ο «πασοκογενής» Κυριάκος Πιερρακάκης επέλεξε στις αρχές της εβδομάδας να πάει μόνο στην εκδήλωση για τη Μαριέττα Γιαννάκου και όχι αυτή του Κώστα Σημίτη. Η εύκολη εξήγηση είναι να πει κάποιος πως αυτό συνέβη γιατί η Γιαννάκου ήταν προκάτοχός του στο Παιδείας και δεν θα μπορούσε να λείψει. Υπάρχει όμως και πιο βαθιά, καθώς ο υπουργός έλεγε και ξανάλεγε πως δεν θα μπορούσε να λείπει από μια εκδήλωση για υπουργό «της παράταξής μου», θέλοντας να καταστήσει σαφές πως, ειδικά μετά τις εκλογές που βγήκε πρώτος στην Α΄ Αθηνών, δεν θέλει να λογίζεται πλέον ως «πασοκογενής της Ν.Δ.», αλλά σκέτο «Ν.Δ.».
Πρόσκληση στην αίθουσα του Υπουργικού
Στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, στο υψηλότερο, δηλαδή, θεσμικό επίπεδο έχουν προσκληθεί αύριο όλες οι δευτεροβάθμιες Ομοσπονδίες Ατόμων με Αναπηρία, η τριτοβάθμια Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), καθώς και η Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας. Οι εκπρόσωποι των 35 οργανώσεων θα περάσουν τη Δευτέρα το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου, όπου και θα έχουν συνάντηση με τον υπουργό Επικρατείας, αρμόδιο του Συντονιστικού Μηχανισμού για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ, Σταύρο Παπασταύρου, και την υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Σοφία Ζαχαράκη, με θέμα «Σχεδιάζουμε ένα καλύτερο Σήμερα με όλους, για όλους». Στο επίκεντρο της συζήτησης αναμένεται να βρεθεί η Εθνική Στρατηγική για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία για τα έτη 2024-2030, για την οποία οι οργανώσεις θα κληθούν να υποβάλουν τις προτάσεις τους στο πλαίσιο της συνεργασίας με τον συντονιστικό μηχανισμό της προεδρίας της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποδίδει, άλλωστε, ιδιαίτερη σημασία στα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία, τα οποία έχουν βρεθεί στο προσκήνιο ήδη από την προηγούμενη τετραετία και αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
