Μαύρα μεσάνυχτα η ώρα δώδεκα και κάτι • κι έχεις τον άλλο να σου λέει «καλημέρα». • «Καλημέρα» όταν κουτουλάς από νύστα. • Κάτι βαρεμένοι στα ραδιόφωνα. • Καιρό τώρα. • Πρωτότυπον και εύρημα. • Το εικοσιτετράωρο αρχίζει αμέσως μετά τις 24.00 τα μεσάνυχτα, • άρα «καλημέρα» • -λες κι όλο το 24ωρο είναι ημέρα. Αλλά έχει γίνει μόδα πια. • Τώρα το πιπιλάνε και νεοσσοί των ραδιοκάναλων, • που τους έχουν ρίξει να χτυπάνε «γερμανικό» στη σκοπιά. • Μ’ όποιο δάσκαλο καθήσανε. •
Οι αφασικοί των κλισέ πιπιλάνε αναισθήτως ακόμα και αρχαιολογικές ατάκες • όπως «να πάρουμε μια μουσική ανάσα» • (μερικοί χρειάζονται «μουσική ανάσα» κάθε μισό λεπτό • λόγω πνευματικής άπνοιας) • ή «να βάλουμε μια άνω τελεία» • -που να σου βάλουν τελεία και φίμωτρο πια. •
Period. •
Τι να παίζει άραγε με την τρόικα. • Δεν είναι σοϊκά όλ’ αυτά τα ες αύριον τα σπουδαία • και περάστε την πρώτη του μηνός • κι από μήνα πάλε η διαπραγμάτευση • κι όλο «όπου να ’ναι ολοκληρώνεται». • Και μακάρι να συμβαίνει κάτι σαν συμπαιγνία, • ένα σχέδιον μυστικόν και μυστηριώδες να λαμβάνει χώραν, λέει. • Μακάρι, γιατί αν δεν συμβαίνει το τοιούτον τι • που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Χατζηχρήστος • και απλώς σέρνεται έτσι χωρίς πρόγραμμα η κυβέρνησή μας η αισχυντηλή, • μαύρη ’ν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα. •
Πάντως εμένα, • γνησίου ελληνόπαιδος, • γαλουχηθέντος εν πνεύματι συνομωσιολογικώ και ψεκασμένω, • δεν μου φαίνονται «κανονικές» ούτε οι • ύποπτα ήπιες αυτή τη φορά • αντιδράσεις όλων αυτών των ολιρέν και σόιμπλε-μόιμπλε. • Αλλες φορές μας ρίχναν κάτι φάπες ξεγυρισμένες έτσι και στραβοπατούσαμε λιγάκι • ενώ τώρα μας χαϊδεύουν το κεφαλάκι και «τράβα παιδί μου να κάνεις τα μαθήματά σου, άντε καλό μου». • Μόνο εκειόν τον μπέιμπι φέις Ντάσιελμπλουμ βάλανε για ξεκάρφωμα να τρίζει λιγάκι τα δοντάκια του • «αργήσατε» κι «αργήσατε». •
Τι μας ξημερώνει; •
Εκείνο που βλέπω εγώ είναι ότι αυτή τη χρονιά θα τα δούμε όλα. • Πιθανώς και τα ραδίκια από κάτω.• Ως σύνολον κοινωνικόν εννοώ και χόμοι σάπιοιενς. • Δεν πάει άλλο. • Κι όχι μόνο επειδή κουράστηκα μωρές παιδιά σαράντα χρόνια φταίχτης • θέλω να πάω να κοιμηθώ, εστέρεψε η καρδιά μου, • αλλά γιατί εξ αντικειμένου δεν πάει η βαλίτσα παρακάτω. • Και μ’ έχει στοιχειώσει κι εμένα • όπως και πολλούς άλλους, ακούω και διαβάζω, • εκείνη η συνέντευξη-σφάχτης του Αλέκου Παπαδόπουλου • παραμονές Χριστουγέννων στο Βήμα (22/12) • όπου σαν μαγνητική τομογραφία δείχνει τι μας περιμένει μέσα στον χρόνο αυτό • και τι απαιτείται να γίνει ως η μόνη ελπίδα αποφυγής καταστροφικών εξελίξεων. • «Η συνειδητοποίηση του πολιτικού αδιεξόδου • και, συνεπεία τούτου, του επαπειλούμενου κινδύνου • απαιτεί την άμεση συγκρότηση μιας Μεσοπρόθεσμης Πλατφόρμας Διάσωσης της χώρας • που θα χαρακτηρίζεται από στοιχεία πολιτικής και εθνικής ενότητας…». • Κάτι που «ναι μεν δεν φαίνεται ρεαλιστικό ενδεχόμενο» • «αλλά ταυτόχρονα είναι και ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος». •
«Εχοντας εκπληρώσει τόσα όνειρά σας, κύριε Σαββόπουλε, ποιο είναι σήμερα το όνειρό σας;» • ρώτησε η Σία Κοσιώνη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, • και ο Διονύσης ο δικός μας: • «Να συνεννοηθούμε. • Να συνεννοηθούμε οι Ελληνες. • Αυτό είναι τ’ όνειρό μου». •
Κι αυτό είναι το όνειρο • ο καημός • των περισσοτέρων μας σήμερα • ακόμα κι αυτών που στηρίζουν ακραίους, τυφλούς ή τυχοδιώκτες. • Μόνο που αυτοί θα το καταλάβουν κατόπιν εορτής. • Οπως αργά το κατάλαβε • -όταν πια είχε πυροδοτήσει «αντιμνημονιακό μένος» σε όλο το πολιτικό φάσμα- • κι ο Σαμαράς. • Εξ ου κι ακόμα κουτρουβαλάμε.