Από αναβολή σε αναβολή πηγαίνει η επιστροφή της τρόικας στην Αθήνα εξαιτίας και του γεγονότος ότι στο εσωτερικό της έχει ξεσπάσει «εμφύλιος» για διάφορες πτυχές του ελληνικού προγράμματος.
Από την άλλη, η Αθήνα, με τον «αέρα» του υψηλότερου πάσης προσδοκίας πρωτογενούς πλεονάσματος, δεν βιάζεται τόσο για την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων. Αυτό που πρωτίστως επιδιώκει είναι να ανοίξει και επισήμως η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους πριν από τις Ευρωεκλογές αλλά και να εξασφαλίσει χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων των επομένων ετών. «Φανταστείτε τι θα γινόταν εάν τον Σεπτέμβριο, όταν η τρόικα υπολόγιζε το δημοσιονομικό κενό του 2014 σε 2,9 δισ. ευρώ είχαμε συμφωνήσει και τώρα προέκυπτε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013», λέει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.
Η τρόικα κατά πάσα πιθανότητα θα επιστρέψει μετά το Eurogroup της 17ης Φεβρουαρίου, εάν έως τότε έχουν αμβλυνθεί οι διαφορές με την ελληνική πλευρά (κυρίως στις μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ και τις τράπεζες) αλλά και το χάσμα μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε. σε κρίσιμα θέματα, όπως:
1. Η ίδια η επιστροφή της στην Αθήνα. Το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει πως δεν προτίθεται να έρθει στην Ελλάδα χωρίς να έχει επέλθει συμφωνία σε όλα τα «καυτά» θέματα, καθώς θεωρεί άσκοπη μία νέα επίσκεψη που δεν θα καταλήξει σε οριστική συμφωνία. Από την άλλη πλευρά, η Κομισιόν πιστεύει ότι όσο πιο γρήγορα επανέλθει η τρόικα στην Αθήνα τόσο γρηγορότερα θα κλείσει και ο έλεγχος.
2. Η χρήση των κεφαλαίων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν απορρίπτει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει μέρος των κεφαλαίων του ΤΧΣ για να καλύψει χρηματοδοτικές της ανάγκες, αλλά ΔΝΤ και ΕΚΤ είναι αρνητικοί σε κάτι τέτοιο.
3. Η μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9%. Το Ταμείο επιμένει ότι η μείωση αυτή θα πρέπει να προέλθει μόνο από τις εισφορές που καταβάλλουν οι εργοδότες, ενώ η ελληνική πρόταση (που δεν απορρίπτεται από την Κομισιόν) προβλέπει ότι μέρος της μείωσης (1%) θα προέλθει από τις εισφορές που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι.
4. Η αναδιάρθρωση των φόρων υπέρ τρίτων (ΦΥΤ). Μεταξύ Ταμείου και Κομισιόν υπάρχει διχογνωμία για το πόσο γρήγορα πρέπει να προχωρήσει το σχέδιο κατάργησής τους ή ενσωμάτωσής τους στον προϋπολογισμό.
5. Η «εργαλειοθήκη» ΟΟΣΑ. Πρόκειται για τις προτάσεις του Οργανισμού που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Το ΔΝΤ θέλει να εφαρμοστούν στο σύνολό τους και ακριβώς όπως περιγράφονται από τον ΟΟΣΑ, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμφανίζεται πιο διαλλακτική και αποδέχεται τροποποιήσεις που θα καταστήσουν ευκολότερη την προώθηση των μεταρρυθμίσεων σε πολιτικό επίπεδο. Ετσι, η τρόικα θεώρησε ανεπαρκές και το νέο σχέδιο νόμου που της απέστειλε το υπουργείο Ανάπτυξης.
6. Η απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων. Το ζήτημα έχει κλείσει για την κυβέρνηση που έχει διαμηνύσει στην τρόικα ότι μία τέτοια μεταρρύθμιση δεν θα «περάσει» από το κοινοβούλιο. Η Κομισιόν έχει αντιληφθεί το πολιτικό κόστος και τον κίνδυνο που ενέχει το συγκεκριμένο μέτρο, οπότε δεν ασκεί πιέσεις γα την εφαρμογή. Αντιθέτως, το Ταμείο επιμένει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
7. Η νέα οργανωτική δομή της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Εσόδων (ΓΓΔΕ). Η Κομισιόν θεωρεί ότι η εν λόγω δράση έχει ολοκληρωθεί, αλλά το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες.
8. Η εξίσωση αντικειμενικών αξιών με εμπορικές τιμές. Το Ταμείο επιμένει, ενώ η Κομισιόν το έχει «ξεχάσει».
9. Η διαθεσιμότητα. Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί το πρώτο κύμα διαθεσιμότητας και αναμένει τα σχετικά στοιχεία από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών για τον αριθμό των εργαζομένων που έχουν σταματήσει να πληρώνονται από το Δημόσιο. Η Κομισιόν υποστηρίζει ότι η δράση έχει ολοκληρωθεί.
10. Η υλοποίηση του μέτρου του claw back στον χώρο της υγείας. Το ΔΝΤ υποστηρίζει πως δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι επιστροφές από τις διαγνωστικές εξετάσεις του πρώτου εξαμήνου του 2013 και χαρακτηρίζει τη δράση ως «εκκρεμή», ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι έχει ολοκληρωθεί.
Μικροδιαφορές μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ υπάρχουν και σε άλλα ζητήματα. Ωστόσο, οι δύο οργανισμοί έχουν καταλήξει σε έναν συμβιβασμό στο θέμα του χρέους και της κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού της Ελλάδας. Το Ταμείο έκανε πίσω στις απαιτήσεις του για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και αποδέχτηκε τη λύση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του προς το παρόν. Επίσης, Ταμείο και Ευρωζώνη συμφωνούν ότι η πιο «καθαρή» λύση για τον τρόπο με τον οποίο θα διασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας είναι ένα νέο πακέτο δανείων της τάξης των 13-15 δισ. ευρώ που θα συνδεθεί με όρους υλοποίησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.